Κοχλάζουν τα ποτάμια τους, διαβρώνοντας τη φλούδα της γης…
Ξεχειλίζουν τα ποτήρια των δυνατών με αχνιστό κοκτέιλ φρίκης….
Καυτό ρόφημα για λαρύγγια βρικολάκων που δεν χορταίνουν..Κι όλο ρουφούν, ρουφούν
Αίμα κατακόκκινο με τέτοια δίψα, που σπαράζει από αναιμία το σώμα της ανθρωπότητας…
Πετρέλαιο κατάμαυρο, με τέτοια λύσσα, που χάσκουν στεγνά τα έγκατα της γής…
.Κι αυτοί ρουφούν….
Μεθάνε με τις αναθυμιάσεις τους…τρέφονται με τη αποτρόπαιη δύναμη που φέρνει η απόκτησή τους…
Και θέλουν όλο και περισσότερο.. περισσότερο…
Και βάφουν δίχρωμο το πρόσωπο της Γής…
που κοκκινίζει από ντροπή- μαυρίζει από οργή κι όλο τινάζεται στον ύπνο της…..

Θεοδοσία Κατριτζιδάκη