Από όποια πλευρά κι αν δει κανείς τα πράγματα, από κοινωνική, υπαρξιακή, οικονομική, ψυχιατρική ή ότι άλλο, η εκκωφαντική σιωπή μιας αληθινά ικανής να προσφέρει \”κάστας\” των Ελλήνων, προκαλεί απορία και έντονο προβληματισμό. Θα μου πείτε, υπάρχει τέτοια ομάδα ανθρώπων; Είμαι βέβαιος οτι υπάρχει.
Ας ονομάσουμε λοιπόν, για χάρη του άρθρου, την \”κάστα\” αυτή \”Σκεπτόμενοι\”. Σίγουρα η ομάδα δεν περιλαμβάνει αποκλειστικά επιστήμονες, διανοούμενους, λογοτέχνες ή καλλιτέχνες. Σκεπτόμενος δεν είναι απαραίτητα ο φιλόσοφος ή ο σοφός. Σκεπτόμενος δεν είναι όποιος πίνοντας ένα μπέρμπον και καπνίζοντας την πίπα του αποφαίνεται για το μέλλον της χώρας. Ούτε βέβαια όποιος συνασπίζεται με \”ομάδες προβληματισμού\” οι οποίες ουσιαστικά είναι προθάλαμοι δημιουργίας πολιτικών κομμάτων και υλοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών.
Φυσικά αποκλείονται από τον όρο οι φωνασκούντες σε καφενεία, καφετέριες, λέσχες χαρτοπαιξίας, κέντρα ιπποδρομιών ή γήπεδα. Και σαφέστατα σκεπτόμενοι δεν είναι όσοι κρυφίως ηδονίζονται με την ιδέα μιας χούντας, επανάστασης ή αντάρτικου στα βουνά και τις πόλεις.
Άρα, τι μένει; Ποιός άραγε θα μπορούσε να είναι σκεπτόμενος και που βρίσκονται οι τοιούτοι χρήσιμοι άνθρωποι;
Κατά τη γνώμη μου, σκεπτόμενος κατ\’ αρχάς είναι αυτός που έχει καλή γνώση της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, πολιτικής και κοινωνικής. Όχι οτι η αρχαία Ιστορία δεν είναι χρήσιμη. Ο γνώστης όμως του πως δημιουργήθηκε το σύγχρονο Ελληνικό κράτος από τον Όθωνα και μετά, μπορεί να καταλάβει τα βαθύτερα αίτια της στρεβλής πορείας της χώρας μέχρι σήμερα. Η γνώση αυτή δεν απαιτεί σπουδές Πολιτικών επιστημών αλλά απλή ανάγνωση των αντίστοιχων βιβλίων.
Σκεπτόμενος επίσης είναι αυτός που, γνωρίζοντας τα τραγικά λάθη των Ελλήνων από το 1832 και μετά, βάζει σκοπό να μην παρασυρθεί από τα ίδια μίση και πάθη του παρελθόντος. Βάζει σκοπό να μη δημιουργήσει μια εσφαλμένη εθνική ταυτότητα που βασίζεται στο μίσος του συμπολίτη και στο βόλεμα της πάρτης του και της φαμελιάς του μόνον.
Επιπλέον, σκεπτόμενος είναι αυτός που δεν κάθεται περιμένοντας το βουλευτή ή τον Υπουργό να λύσει τα πάντα αλλά που δραστηριοποιείται διεκδικώντας δίκαια αιτήματα αλλά και που παράλληλα ο ίδιος εθελοντικά σπεύδει να συνεισφέρει όπου χρειάζεται. Που ιδρύει συλλόγους αλληλεγγύης, φιλόπτωχα ταμεία, που μαζεύει ρούχα και φάρμακα για τους συνανθρώπους του. Βέβαια, τέτοιοι συμπολίτες μας ήδη υπάρχουν αλλά μέχρι τώρα δεν έχουμε δει απτά αποτελέσματα και δυστυχώς έχουν μείνει μόνο οι εταιρείες και τα σούπερ μάρκετ που κάνουν το καλό γιατί το κοινωνικό πρόσωπο είναι πρώτης τάξης διαφήμιση.
Συμπεραίνουμε λοιπόν πως ο γνώστης των λαθών του παρελθόντος και αυτός που έμπρακτα προσπαθεί χωρίς κραυγές να \”αναταράξει\” την κοινωνία προς το καλό, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Σκεπτόμενος που αναζητούμε στις μέρες μας. Και ο οποίος άνθρωπος θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί και πολιτικά ιδρύοντας ακόμα και νέα κόμματα που δε θα βασίζονται στο άθλιο τρίπτυχο \”αριστερός, κεντρώος, δεξιός\” αλλά στη διάθεση να γίνει η Ελλάδα πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη και πιο συνειδητοποιημένη. Για να μην ξαναγίνουν λάθη όπως αυτά της Μεταπολίτευσης που δημιούργησαν μια άδεια, βουλιμική και υστερική κοινωνία. Που τα είχε όλα και τα έχασε όλα.
Ζητούνται σκεπτόμενοι, λοιπόν. Και μακάρι να βρεθούν για να κυβερνήσουν τη χώρα και να φέρουν μια βαθύτερης έννοιας μεταρρύθμιση στην κοινωνία. Από ψεύτες, λαϊκιστές και πλεονέκτες πολιτικούς και ψηφοφόρους χορτάσαμε.
Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός-Δημοσιογράφος