Η δασκάλα Μαρία Στεφανάκη από τις Άνω Αρχάνες στο Ηράκλειο της Κρήτης, νοιάστηκε για μια αδέσποτη σκυλίτσα και τα κουτάβια της. Κατέγραψε με μορφή διηγήματος την ιστορία αυτής της τετράποδης μάνας, που παραμένει άστεγη, ενώ ο χειμώνας πλησιάζει. Διαβάστε την «Οδύσσεια» του ζώου και δώστε σε αυτή την ιστορία το καλό τέλος, που αξίζει σε αυτά τα πλάσματα, δηλαδή μια νέα αρχή σε κανονικό σπιτικό.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αδιάφοροι, δεν είμαστε όλοι κτήνη. Ας το αποδείξουμε!
Η «Οδύσσεια» μια σκυλίτσας
«Πριν δυο εβδομάδες περίπου τα σκυλάκια που φιλοξενούσα τόσο καιρό μέσα μου έδειξαν με τον τρόπο τους ότι ήρθε η ώρα να γνωρίσουν τον κόσμο.
Αγαπώ τους ανθρώπους αν και δεν μου δείχνουν πάντα το καλό τους πρόσωπο και ιδιαιτέρως αγαπώ τα παιδιά. Γι’ αυτό και αποφάσισα να κουρνιάσω στη γωνία ενός δημοτικού σχολειού που καθημερινά περνούσα και να φέρω στον κόσμο τα μικρά μου σκυλάκια.
Έτσι κι έγινε. Μπροστά στα μάτια των παιδιών γέννησα πέντε πανέμορφα κουταβάκια. Αν και το κρύο ήταν πολύ, κάθε βράδυ τα έκρυβα στην κοιλίτσα μου για να τα ζεστάνω.
Τα πρωινά μου ήταν πιο ζεστά από τα γλυκά χαμογελά των παιδιών όταν με αντίκριζαν. Όλα έδειχναν ότι η μικρή γωνίτσα που με φιλοξενούσε ήταν η πιο όμορφη του κόσμου.
Μάλιστα ένα αγόρι με σπάνια καρδία μου έκανε και μια αυτοσχέδια σκηνή για να μην βρέχομαι. Μια μέρα όμως αποφάσισαν να με πάρουν από εκεί γιατί ήμουν βάρος. Έκανα δύσκολες τις εφημερίες των δάσκαλων και κουραστικά τα διαλειμματα.
Κάλεσαν τότε έναν άνθρωπο του δήμου να με απομακρύνει. Με πήγαν και με έδεσαν με αλυσίδα κάτω από τη σκάλα του νεκροταφείου της περιοχής μαζί με τα μικρά μου και μου άφησαν κι έναν κουβά με νερό για όταν διψάσω.
Απέραντη μοναξιά χωρίς τις χαρούμενες φωνές των παιδιών, χωρίς τα χαμογελαστά τους προσωπάκια, χωρίς τους νόστιμους μεζέδες που μου έδιναν…
Ξαφνικά μια μέρα μια δασκάλα απο το σχολείο έμαθε ότι είμαι εδώ και με άφησε ελεύθερο να πάρω τις αποφάσεις μου. Μετά από δυο μέρες μετέφερα τα μικρά μου και πάλι στο σχολείο όμως τα δυο σκυλάκια μου δεν άντεξαν τις μετακινήσεις και το κρύο και πέθαναν.
Έδιωχνα τις μύγες για να μην τα πειράζουν και έβαζα το κεφαλάκι μου επάνω τους για να τα ζεστάνω μα μάταια. Δεν καταλάβαιναν πια.
Τελικά η ιδία δασκάλα με φιλοξένησε κοντά στο σπίτι της και τα βραδιά μου πρόσφερε ένα παλιό αυτοκίνητο για να βρίσκω καταφύγιο εγώ και τα τρία μου σκυλάκια όταν ο καιρός χαλάσει και το κρύο είναι τσουχτερό.
Τώρα ξέρω ότι κάποιος νοιάζεται περισσότερο από τους άλλους και βλέπω ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο σκληρό πρόσωπο.
Σας παρακαλώ εγώ και τα κουταβάκια μου ζητάμε ένα ζεστό σπίτι κάποιου που να είναι διατεθειμένος να μας δώσει αγάπη και φροντίδα.
Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε… Έχουμε πολλή αγάπη να δώσουμε. Μην αποστρέφετε το βλέμμα σας αλλα ανοίξτε την αγκαλιά σας να μας δεχτείτε.
Το τηλέφωνο για οποίον ενδιαφέρεται είναι 2810752828, 6948600464, 6945640234.
Περιοχή: Άνω Αρχάνες, Ηρακλείου, Κρήτης».
Πηγή: www.zoosos.gr