17 Απριλίου, 2013 | 08:15

Την περίοδο των παχέων αγελάδων, το 2008, το σύνολο των διαταγών πληρωμών τόσο από το μονομελές πρωτοδικείο όσο και από το Ειρηνοδικείο Χανίων, έφτασε τις 1.129.

Μέσα σε 4 χρόνια, το σκηνικό άλλαξε άρδην. Το 2012 ο αριθμός διπλασιάστηκε, αγγίζοντας τις 2.388!

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του δικηγορικού συλλόγου Χανίων, Δημήτρη Ποντικάκη: “Ο διπλασιασμός των διαταγών πληρωμής, καταδεικνύει την έλλειψη ρευστότητας και τη γενικευμένη παύση πληρωμών”

Αξίζει να σημειωθεί το άλμα που παρατηρείται μεταξύ 2008 και 2009, όταν δηλαδή τα σύννεφα της παγκόσμιας κρίσης , άρχισαν να δημιουργούν τους πρώτους σοβαρούς τριγμούς.

Οι διαταγές πληρωμής τριπλασιάστηκαν και από 1129 τη μια χρονιά, εκτινάχθηκαν στις 3353 την επόμενη.

Αν μάλιστα, κοιτάξει κάποιος λίγο πιο πίσω, το 2007, όταν κανένας «κακός λύκος» δεν απειλούσε το ευτυχισμένο τέλος του οικονομικού παραμυθιού που βίωνε η χώρα και συγκρίνει τα στοιχεία με το σήμερα, τότε θα διαπιστώσει ότι η κάλπικη ευδαιμονία του παρελθόντος έχει παρέλθει ίσως ανεπιστρεπτί.

Κατασχέσεις

Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ακινήτων στα Χανιά, που κατάσχονται και βγαίνουν σε πλειστηριασμό κινούνται λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το όριο των 500.

Ωστόσο, αν και οι διαταγές πληρωμής παρουσιάζουν αλματώδη αύξηση στο νομό Χανίων, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί που συνήθως τις ακολουθούν, μειώθηκαν σημαντικά το 2012 και έφτασαν τις 262 χάρη στο πάγωμα των πλειστηριασμών και στην παράταση που έχει δοθεί για τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας μέχρι και το τέλος του 2013 και για οφειλές μέχρι 200.000 ευρώ.

Τι απογίνονται τα ακίνητα των πλειστηριασμών

Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις των πλειστηριασμών που γίνονται, τα ακίνητα μένουν στα αζήτητα. Το 95% των κατασχέσεων που γίνονται, ματαιώνονται ελλείψει πλειοδοτών.

Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει ρευστό στην αγορά άρα δεν υπάρχει ενδιαφέρον ή δυνατότητα αγοράς ακόμα και ακινήτου που λόγω πλειστηριασμού μπορεί να πωληθεί ακόμα και έναντι πινακίου φακής.

Δεύτερον, τα έξοδα είναι πολλά, της τάξεως των 1000 ευρώ και άνω.

Οπως υπογραμμίζει ο κ. Ποντικάκης: “Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανείς να το αγοράσει, δημιουργούνται, μόνο έξοδα κατάσχεσης, δικαστικού επιμελητή, συμβολαιογράφου κ.α. Γίνονται μια δυο προσπάθειες και στο τέλος οι επισπεύδοντες εγκαταλείπουν, καθώς δεν θέλουν να επιβαρύνονται σε κάθε προσπάθεια με έξοδα, χωρίς τελικά να έχουν έσοδα”.