860 γρ. αλεύρι σκληρό
70 ml ρακί
3 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού
4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλάκι (κοφτό) γλυκού αλάτι
1 κουταλάκι γλυκού ζάχαρη
150 ml. νερό χλιαρό περίπου
Ελαιόλαδο (για τηγάνισμα)

Για το σιρόπι

600 γρ. κρυσταλλική ζάχαρη
600 γρ. νερό
200 γρ. μέλι
1 ξύλο κανέλα
2 κ. γλυκού χυμό λεμονιού

Για το γαρνίρισμα

Καρύδια κοπανισμένα
Σουσάμι καβουρδισμένο
Κανέλα τριμμένη

Εκτέλεση

Σε λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι, κάνουμε μια γούβα στη μέση και προσθέτουμε το χλιαρό νερό.Ενσωματώνουμε και τα υπόλοιπα υλικά της ζύμης και ζυμώνουμε μέχρι να αποκτήσουμε ένα σφικτό και ελαστικό ζυμάρι. Αφήνουμε να ξεκουραστεί τουλάχιστον 50 λεπτά. Βάζουμε το λάδι να κάψει και ανοίγουμε πολύ λεπτό φύλλο στη μηχανή του φύλλου.

Πρώτα στο 1 και ακολούθως στο 6 (δύο φορές). Κόβουμε σε λεπτές λωρίδες μήκους 1 μέτρου και πλάτους 2 εκ.

Ενώνουμε την κάθε λωρίδα στις άκρες ενός μεγάλου πιρουνιού και τυλίγουμε χαλαρά γύρω από το πιρούνι όλη την λωρίδα της ζύμης. Στο τέλος, σπρώχνουμε το ξεροτήγανο προς της άκρη της κατσαρόλας και φροντίζουμε να μην ξετυλιχτεί και να κρατήσει το σχήμα του (στρογγυλό).

Τα γυρίζουμε να τηγανιστούν κι από την άλλη μεριά και τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα σε απορροφητικό χαρτί.

Τηγανίζουμε ένα ένα τα ξεροτήγανα φροντίζοντας να διατηρήσουν το σχήμα τους.

Όταν κρυώσουν ετοιμάζουμε το σιρόπι βράζοντας όλα τα υλικά για δέκα λεπτά και βουτώντας τα πάλι ένα ένα για μισό λεπτό στο σιρόπι. Γυρίζουμε κι από τις δύο μεριές και βγάζουμε σε ένα μπολ.

Τα μεταφέρουμε σε πιατέλα και τα πασπαλίζουμε με καρύδια σουσάμι και κανέλα.

Για να γνωρίζουμε…….

«Σ’ όλο σχεδόν το νησί το γνησιότερο χριστουγεννιάτικο γλυκό ήταν τα ξεροτήγανα» Αυτό αναφέρουν οι Ν. και Μ. Ψιλάκη στο βιβλίο τους «Κρητική Κουζίνα».

Πράγματι, και στην ανατολική και στη δυτική Κρήτη τα ξεροτήγανα είναι «εκ των ουκ άνευ» κυρίως της Πρωτοχρονιάς. Φυσικά το βρίσκουμε πλέον όλο το χρόνο σε ζαχαροπλαστεία και σε φούρνους και προσφέρεται και σε χαρές και σε λύπες.

Είναι ένα γλυκό με απλά υλικά αλλά περίτεχνο τρόπο κατασκευής. Γι αυτό τελευταία λίγες -παλιές- νοικοκυρές το φτιάχνουν στο σπίτι. Είναι γλύκισμα από μια εποχή που οι άνθρωποι αξιολογούσαν περισσότερο τη δαπάνη των υλικών ενός φαγητού ή γλυκού και λιγότερο τον κόπο και την τέχνη τους…

Τα ξεροτήγανα, δεν έχουν λερ(γ)ιά. Είναι νηστίσιμο γλυκό, αν και είναι παραδοσιακό του Δωδεκαημέρου. Δεν έχουν αυγά όπως τις δίπλες και τα αυγοκαλάμαρα. Για να τα φτιάξουμε χρειαζόμαστε συνήθως βοηθό γιατί πρέπει να τηγανίζεται η ζύμη μόλις ανοίξουμε το φύλλο. Αλλιώς ξεραίνεται και σπάει.