Τη σιωπή του «έσπασε» ο Μάνος Βεργανελάκης μιλώντας στο Flashnews.gr για τους λόγους αποχώρησής του από τη γυναικεία ομάδα του Α.Ο. Χανιά.
Ο 37χρονος τεχνικός της ΑΕΚ Χανίων –πλέον- όταν του είχε ζητηθεί να μιλήσει για τους λόγους αποχώρησής του την περίοδο που προέκυψε το θέμα είχε δώσει την υπόσχεσή του να ανοίξει τα «χαρτιά» του μετά το τέλος των υποχρεώσεων της γυναικείας ομάδας, κάτι που πράγματι έκανε.
Διαβάστε αναλυτικά τα όσα υποστηρίζει για το θέμα:
Την περασμένη Κυριακή (28/04) υπήρξε η άνοδος της γυναικείας ομάδας του ΑΟΧ, την οποία ουσιαστικά δημιούργησες τα τελευταία χρόνια, αλλά και η παραμονή της ΑΕΚ Χανίων, στον πάγκο της οποίας βρίσκεσαι τις τελευταίες αγωνιστικές. Ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτά τα δύο γεγονότα με τα οποία συνδέεσαι;
Ό,τι κατάφερα με τα παιδιά της ΑΕΚ και το γεγονός ότι η ομάδα πέτυχε τη γρήγορη παραμονή της και μαθηματικά πλέον όλο αυτό το διάστημα που είμαι είναι πολύ σημαντικό. Γιατί ζούμε στην Ελλάδα δυστυχώς και όλοι οι νυν από τους πρώην παραλαμβάνουν καμένη γη. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι παρέλαβα καμένη γη. Παρέλαβα μια ομάδα με αρκετό ταλέντο και πολύ πάθος. Αυτό που προσπάθησα να αλλάξω τον λίγο καιρό που είμαι στην ομάδα είναι ο τρόπος σκέψης των παιδιών προς κάποια πράγματα. Τα θετικά αποτελέσματα ανεβάζουν την ψυχολογία και τη διάθεση και χάρη σε αυτόν τον λόγο η ομάδα καταφέρνει και μένει αήττητη όλο αυτό το διάστημα που βρίσκομαι στον πάγκο της. Σχετικά με τη γυναικεία ομάδα, όταν πρωτοξεκινήσαμε την ομάδα μαζί με την κυρία Πολάκη, με σκοπό να επαναφέρουμε το γυναικείο ποδόσφαιρο στα Χανιά, στην άκρη του μυαλού μου υπήρχε ότι η ομάδα αυτή σε μια πενταετία θα αγωνίζεται στη μεγάλη κατηγορία. Είναι πολύ σημαντικό που η ομάδα και η πόλη μας θα εκπροσωπείται στη μεγάλη κατηγορία. Τώρα όμως αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται πολύ σοβαρά και δύσκολα, αλλά και όμορφα και ευχάριστα και οι επιτροπές και οι διοικήσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα κορίτσια με μεγαλύτερη σοβαρότητα. Με πράξεις και όχι με λόγια.
Δεν θεωρείς ότι έχεις σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία της ανόδου;
Δεν με αφορά αν έχω μερίδιο ή όχι, ούτε θα το κρίνω εγώ. Ούτε με ενδιαφέρει να με κρίνουν και να με σχολιάσουν παιδιά που ξεκίνησαν χθες το ποδόσφαιρο και που η δουλειά τους είναι παίζουν ποδόσφαιρο και όχι να κάνουν κριτική σε προπονητικά και διοικητικά θέματα και άνθρωποι που με βρήκαν εκεί που ήμουνα και δεν τους βρήκα εγώ.
Υπήρξαν ωστόσο αναφορές από κάποια κορίτσια για την προσφορά σου, αλλά και κακόβουλα σχόλια από κάποια άλλα.
Ήρθε καιρός αυτό που κρατάω μέσα μου να το πω. Πέρσι όταν έγινε το τουρνουά αγάπης και φιλίας στα Χανιά, πέντε λεπτά πριν ξεκινήσει η συνέντευξη τύπου ο Στέλιος Βελεγράκης, τέως προπονητής του Εργοτέλη, μου εκμυστηρεύτηκε ότι αποχωρεί από τον πάγκο του Εργοτέλη μετά από 17 χρόνια παρουσίας και για δέκα λεπτά δεν μπορούσα να μιλήσω ούτε και να συνέλθω. Μετά από δυο ημέρες που τέλειωσε το τουρνουά, μετά το τέλος του παιχνιδιού Χανιά-Εργοτέλης, του είπα \”πλάκα μου κάνεις ότι φεύγεις\” και μου είπε το εξής \”Μάνο μετά από μια εβδομάδα δεν θα θυμάται κανείς τίποτα. Ούτε ότι ήμουν 17 χρόνια στην ομάδα, ούτε τίποτα\”. Αυτό το περιστατικό νομίζω τα λέει όλα…
Δεν σε ενοχλεί το γεγονός ότι από κάποιους ίσως δεν αναγνωρίστηκε η προσφορά σου στην ομάδα;
Το ποδόσφαιρο είναι το λαϊκό σπορ με το οποίο μπορεί να ασχοληθεί ο οποιοσδήποτε. Είτε αυτός είναι δικηγόρος, είτε είναι ο μπακάλης της γειτονιάς μας. Και ο δικηγόρος και ο μπακάλης μπορούν να δουν τα πράγματα από όποια οπτική γωνία τους βολεύει και τους δύο…
Το πολύκροτο όμως θέμα είναι αυτό της αποχώρησής σου. Τι πρόεκυψε και δεν συνέχισες μέχρι τέλους της σεζόν στην ομάδα;
Το λάθος είναι ότι δεν έφυγα το καλοκαίρι. Γιατί όταν η ομάδα ανέβηκε από τη Γ\’ στη Β\’, όταν η ομάδα έκανε αυτή την πορεία και τότε ο υπεύθυνος του τμήματος μου είπε ότι ενώ είχαμε ένα υπόλοιπο 2.000 ευρώ, όποιος έχασε-έχασε και όποιος κέρδισε-κέρδισε και δεν έχω χρήματα να σου δώσω, έπρεπε να μην υπάρξουν συναισθηματισμοί αλλά να κοιτάξω μονάχα το συμφέρον μου και τίποτα άλλο. Τελικά μετά από ενέργειες μέλους του Δ.Σ. του Α.Ο. Χανιά πήρα 1.000 ευρώ και έμεινε ένα υπόλοιπο 1.000 ευρώ. Ξεκινώντας η χρονιά που θα μετείχαμε πρώτη φορά στη Β\’ υπήρχε ένα υπόλοιπο 1.000 ευρώ, που υπάρχει μέχρι σήμερα αυτό, και η υπόσχεση ήταν ότι θα προσπαθούσαν μέχρι τα Χριστούγεννα να μου δώσουν αυτά τα λεφτά. Ξεκίνησε η αγωνιστική χρονιά και τα λόγια του προέδρου ήταν: \”Μάνο αν μέχρι τις 10 του μήνα δεν έχω χρήματα να σε πληρώσω σημαίνει πως δε μπορώ και κάνε ό,τι θέλεις\”. Πέρσι λοιπόν, 10 Μαρτίου περίπου, μπροστά σε δυο μέλη του Δ.Σ. του Α.Ο. Χανιά ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Α.Ο. Χανιά μου είπε \”Μάνο δεν έχω χρήματα να σε πληρώσω, κάνε ό,τι θέλεις\” και το ένα μέλος τον κοιτούσε αποσβολωμένος. Του απάντησα εγώ \”θα σου απαντήσω σε μια εβδομάδα\”. Σε μια εβδομάδα λοιπόν του απάντησα \”συγγνώμη αλλά δεν θέλω να συνεχίσω, γιατί δεν με ενδιαφέρει να δουλεύω και να μη πληρώνομαι\”. Τότε οργανώθηκε μία επιτροπή γονέων ώστε να προσπαθήσει να τρέξει την ομάδα σε οικονομικά θέματα και να συνεχίσω κανονικά στην ομάδα. Αυτοί οι άνθρωποι μου έδωσαν κάποια χρήματα. Αλλά και πέρσι τελειώνοντας πάλι η χρονιά έμεινε ένα υπόλοιπο 900 ευρώ. Όταν ρώτησα από που θα πληρωθώ ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη ΑΟΧ με έστελνε στην επιτροπή γονέων και οι γονείς στον πρόεδρο του Ερασιτέχνη. Μετά απ\’ όλα αυτά είχα αποφασίσει ότι για μένα τελειώνει η γυναικεία ομάδα του ΑΟΧ και ότι είχα κάνει τον κύκλο μου. Γι\’ αυτό λέω ότι έπρεπε να είχα φύγει το καλοκαίρι.
Αφού υπήρχαν όλα αυτά τα ζητήματα γιατί συνέχισες στην ομάδα;
Συνέχισα λοιπόν γιατί το καλοκαίρι ο πρόεδρος του Εραστίχενη ΑΟΧ έκανε μια συνάντηση με γονείς παικτριών και παίκτριες, όπου ανακοίνωσε ότι θα μείνει στην ομάδα έως 31 Αυγούστου ώστε να την τρέξει σε κάποια θέματα και να μην διαλύσει η ομάδα και όσοι γονείς θέλουν να αναλάβουν την ομάδα. Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο ότι με τον πρόεδρο του Ερασιτέχνη ΑΟΧ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Η εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του και η προσπάθεια για την εξέλιξη της γυναικείας ομάδας είναι τεράστια, αλλά κατανοώ ότι δεν μπορούσε να με πληρώσει, γιατί σε όλο αυτό το ταξίδι ήταν μόνος του και μαζί με τον κ. Φιλιππάκη ήταν οι μόνοι από τον Ερασιτέχνη που ασχολούνταν με τη γυναικεία ομάδα, δαπανώντας χρόνο και χρήματα. Κατανοώ ότι δεν μπορούσε να με πληρώσει, αφού τα έξοδα για την ομάδα ήταν πάρα πολλά. Η επιτροπή που δημιουργήθηκε συμφώνησε μαζί μου να αναλάβω την ομάδα την νέα χρονιά. Μου υποσχέθηκε ότι θα πάρω τα χρήματα που μου οφείλονταν από την περασμένη χρονιά και έχω από εκείνα τα 900 ευρώ τα 600 και μένει ένα υπόλοιπο 300 ευρώ και γι\’ αυτό το λόγο συνέχισα στη γυναικεία ομάδα και αυτή την περίοδο.
Τι άλλαξε ωστόσο και αποχώρησες λίγο καιρό πριν την έναρξη των μπαράζ;
Προέκυψαν πολλά πράγματα. Πάλι τα Χριστούγεννα είχα πρόθεση να αποχωρήσω, αφού ήμουν απλήρωτος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τότε με παρέμβαση από μέλος του Ερ. ΑΟΧ δάνεισε τη γυναικεία ομάδα ένα μισθό μου, ώστε να συνεχίσω να βρίσκομαι στην ομάδα. Πριν τα μπαράζ μεσολάβησαν τρία γεγονότα. Το πρώτο ήταν ότι μέλος της επιτροπής μετά το ματς με τον Εργοτέλη για το κύπελλο μου επιτέθηκε φραστικά για ποιο λόγο αποκλείστηκε η ομάδα και για ποιο λόγο εγώ και ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη θέλαμε η ομάδα να αποκλειστεί από το κύπελλο. Κάτι που σαν επιλογή αποδείχθηκε σοφό γιατί υπάρχει το παράδειγμα του Ηφαίστου όπου στο ματς κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ παραμονές των τελικών έχασε μια παίκτρια με κόκκινη και μία με σοβαρό τραυματισμό. Συν ότι η ομάδα δεν επιβαρύνθηκε με άλλα 1.500 ευρώ περίπου για να πάει να παίξει ένα ματς σε ουδέτερη έδρα. Το δεύτερο ήταν ότι φεύγοντας για τη Χαλκίδα το ίδιο μέλος της επιτροπής ενώ ήταν να συνοδεύσει την ομάδα στη Χαλκίδα αυτός επειδή η κόρη του δεν ήταν στην αποστολή προτίμησε να μην έρθει καν και η ομάδα να πάει ασυνόδευτη στην Αθήνα με πέντε ανήλικες παίκτριες στην αποστολή και χωρίς χρήματα για να πληρώσει η ομάδα το φαγητό της και το λεωφορείο που θα πήγαινε στη Χαλκίδα. Τελικά χάρη στην παρέμβαση του προέδρου του Ερασιτέχνη ΑΟΧ πληρώθηκε το λεωφορείο με χρήματα που τα έδωσαν δυο παίκτριες και μετά τα γύρισε ο πρόεδρος. Όταν επιστρέψαμε στα Χανιά έθεσα την παραίτησή μου στη διάθεση του προέδρου. Σε συνάντηση που είχαμε με τον πρόεδρο, με την επιτροπή και με μέλη του Δ.Σ. το ίδιο μέλος της επιτροπής μου έκανε επίθεση γιατί δεν κέρδισε η ομάδα και γιατί βγήκε 2η και γιατί να μην παίξουμε μπαράζ με τον Ήφαιστο για την 1η θέση και να παίξουμε τελικά με τη Χαλκίδα στα μπαράζ. Ενώ αυτό που μου ζήτησε ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη ΑΟΧ ήταν να μην παίξουμε μπαράζ γιατί δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα. Ο τρίτος λόγος είναι ότι εγώ ήμουν απλήρωτος ήδη τέσσερις μήνες και τον Νοέμβριο στην ουσία είχα δανειστεί τα χρήματα από μέλος του Δ.Σ. και θα τα επέστρεφε σε αυτό η επιτροπή της γυναικείας ομάδας. Όλο αυτό το διάστημα, που μεσολάβησε μία εβδομάδα μετά τη Χαλκίδα, όταν ρώτησα τον πρόεδρο του Ερασιτέχνη από ποιον θα πληρωθώ μου είπε: \”μαζί δεν κάναμε καμία συμφωνία, πήγαινε στην επιτροπή\”. Αυτή είναι και η αλήθεια. Δεν είχα κάνει συμφωνία με τον πρόεδρο του Ερασιτέχνη. Όμως η επιτροπή επειδή είχε αρχίσει να διασπάται και υπήρχαν πλέον μόνο δυο μέλη, με έστελναν στον πρόεδρο του Ερασιτέχνη. Πρέπει να πω ότι ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη δεν ήθελε με τίποτα να φύγω από την ομάδα. Με συνεχείς ενέργειες και διαβουλεύσεις ήθελε να με κρατήσει στην ομάδα, δείχνοντας την εκτίμηση στο πρόσωπό μου και στη δουλειά που κάνω. Του είπα \”πρόεδρε φέρε μου 1.500 ευρώ από τα οφειλόμενα και ο κύριος αυτός της επιτροπής να φύγει από τα πόδια μου\”. Κάτι για το οποίο δεν πήρα ποτέ απάντηση. Η συμφωνία μου ήταν να πληρώνομαι κάθε μήνα και αν στο τέλος της χρονιάς (που θα ολοκληρωνόταν τον Ιούνιο οι προπονήσεις) έμενε κάποιο οικονομικό υπόλοιπο, το πολύ 1.500 ευρώ να το κάλυπταν με εκδήλωση γύρω στον Αύγουστο. Δεν συμφώνησα ποτέ να μένω 4 και 5 μήνες απλήρωτος και αν έμενα μέχρι το Μάιο, θα ήμουν 6-7 μήνες απλήρωτος, γιατί τον Ιούνιο ούτως ή άλλως η συμφωνία μου με την επιτροπή ήταν να δουλέψω χωρίς χρήματα. Εκτός αν το είχα συμφωνήσει αυτό και δεν το ξέρω ούτε εγώ. Όπως όταν το μέλος της επιτροπής κάλεσε σε καφέ τις δυο αρχηγούς της ομάδας και τους είπε ότι ο πρόεδρος της ομάδας κακοδιαχειρίζεται τα χρήματα της ομάδας και θα πρέπει να φύγει από την ομάδα. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Ίσα-ίσα έβαζε συνέχεια από την τσέπη του, χωρίς και ο ίδιος να το ξέρει πόσα βάζει. Τα εισιτήρια της κόρης του τα πλήρωνε ο ίδιος και όχι η επιτροπή, η οποία δεν την θεωρούσε σημαντική για την ομάδα. Αυτό που θέλω να προσθέσω είναι ότι με την ίδια ταχύτητα που βγαίνουν οι ανακοινώσεις και τα ευχαριστήρια θα ήθελα να φροντίσουν οι υπεύθυνοι να καταβληθούν τα δεδουλευμένα. Προς το παρόν παραμένω στα παραπάνω λόγια μου και αναμένων εντός Μαΐου να κλείσουν οι οικονομικές εκκρεμότητες. Σε κάθε περίπτωση θα επανέλθω με το δεύτερο μέρος του λόγου μου…
Για ποιο λόγο όμως επέλεξες να αποχωρήσεις λίγο καιρό πριν τα μπαράζ και δεν συνέχισες μέχρι τέλους το «ταξίδι» με τη γυναικεία ομάδα;
Γιατί μέχρι να τέλειωνε το πρωτάθλημα μεσολαβούσαν 45 μέρες. Τις μέρες αυτές εγώ θα έπρεπε κάθε μήνα ξοδεύω γύρω στα 300 με 400 ευρώ για την ομάδα. Πως τα ξόδευα; Υπήρχε παίκτρια της ομάδας που κάθε εβδομάδα έπαιρνε από μένα 30 με 40 ευρώ για να μπορεί να τρώει κάποιες μέρες και να βάζει βενζίνες στο όχημά της. Αυτό σήμαινε περίπου 150 με 200 ευρώ το μήνα. Συν τις δυο βραδινές προπονήσεις της εβδομάδας, όπου κάποια παίκτρια επειδή μετέφερε κάποια κορίτσια στις προπονήσεις ζητούσε χρηματικό αντίτιμο από τα κορίτσια, αναγκαζόμουν να πηγαίνω από τα Λενταριανά να παίρνω την παίκτρια που δεν είχε τη δυνατότητα να δίνει τα λεφτά αυτά και έτσι το μήνα ήθελα άλλα 150 με 200 ευρώ για τις βενζίνες. Επειδή δεν μπορούσα να τα στερήσω αυτά τα λεφτά από την οικογένειά μου και να μην τα παίρνω από την ομάδα αναγκάστηκα να αποχωρήσω εκείνη τη χρονική στιγμή. Συν ότι ήδη είχα βάλει από την τσέπη μου λεφτά για να βγάλει παίκτρια διαβατήριο για να συμμετάσχει σε αγώνα της Εθνικής ομάδας συν οι παίκτριες που ήρθαν από το Βόλο, μέχρι το Δεκέμβριο ήμουν υπεύθυνος και υπόχρεος να καλύψω το ενοίκιό τους και ό,τι άλλα έξοδα ήταν για να τους κάνει η ομάδα μεταγραφή. Η μία έμεινε, η άλλη έφυγε…
Δεν νιώθεις μια πίκρα όμως που αυτό για το οποίο δούλευες τόσα χρόνια ήρθε τελικά χωρίς εσένα;
Όχι. Όσο σκληρό και βαρύ μπορεί να ακούγεται. Είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργεί πάρα πολύ με το συναίσθημα και αφού δεν καλυπτόμουν συναισθηματικά από αυτό που έκανα και έμενα απλήρωτος και κάποιοι δεν καταλάβαιναν το τι έκανα και το έργο μου σε αυτή την ομάδα, γιατί αν καταλάβαιναν δεν θα με άφηναν απλήρωτο τόσους μήνες, και πάλι αν γύρναγα το χρόνο πίσω την ίδια απόφαση θα είχα πάρει.
Λευτέρης Αντωνακάκης