Τις θέσεις αυτές συνυπογράφουν οι:
Τάσος Βούτσας
Χρήστος Κλαδευτήρας
Αντώνης Κοτσακάς
Παναγιώτης Κουρουμπλής
Έφη Κωτσάκη
Αλέξης Μητρόπουλος
Γιάννης Μιχελογιαννάκης
Γιώργος Νινιδάκης
Στάθης Πανταζής
Αδάμ Στάμος
Ράνια Σταυροπούλου
Διονύσης Τεμπονέρας
Δημήτρης Τσουκαλάς
Κώστας Τσουκαλάς
Κώστας Χρυσόγονος
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΣΤΟ 1ο ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Εισαγωγικές σκέψεις
Με την επιβολή των μνημονίων η Ελλάδα εισήλθε σε μιαν άλλη ιστορική περίοδο που μπορούμε να την αποκαλέσουμε «περίοδο πλήρους ετερονομίας». Το υπερΣύνταγμα των μνημονίων (από τις πρώτες οικονομικές τους αναλύσεις-διαπιστώσεις μέχρι και την λεπτομερειακή πολιτική δέσμευση για λήψη μέτρων με τους εφαρμοστικούς νόμους) επιβάλλει ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης που επηρεάζει όλες τις πτυχές του κοινωνικού βίου, από τον τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος της τυπικής και συρρικνωμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μέχρι την επανιεράρχηση των αξιών με τις οποίες έζησε ο ελληνικός λαός για πολλούς αιώνες.
Στο παρόν σύντομο κείμενο παρέλκει η λεπτομερειακή έκθεση των βίαιων παρεμβάσεων των μνημονίων των δανειστών σε κάθε τομέα του πολιτικού και κοινωνικού βίου. Συνολικώς όμως μπορούμε να πούμε ότι με αυτό το σύστημα η χώρα αφενός μεν υποβαθμίζεται ραγδαία στον διεθνή καταμερισμό της Εργασίας χάνοντας και όλο τον συλλογικό και εργασιακό πολιτισμό των μετανεωτερικών χρόνων, αφετέρου δε, μεταβάλλεται σε «χώρα-rogue», αποικία χρέους, μειωμένης κυριαρχίας και διαρκούς εξάρτησης από τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή που βρίσκεται υπό την κηδεμονία της ιθύνουσας δύναμης της γερμανικής άρχουσας τάξης.
Επιπροσθέτως, με τα μνημόνια καταστρέφεται η ατελής παραγωγική βάση και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Η ανολοκλήρωτη και κρατικοδίαιτη αστική τάξη, που συγκεντρώνει σε λίγα χέρια την ενέργεια, την τραπεζική πίστη, την παραγωγή πολιτισμού, πληροφόρησης και τον μηχανισμό διαμόρφωσης συνειδήσεων, τα δημόσια έργα, τα πολυκαταστήματα του λιανικού εμπορίου, τις επικοινωνίες και τις προμήθειες, χωρίς δική της ταξική και εθνική συνείδηση, χωρίς ιδεολογική βάση και σχέδιο, παρέδωσε, με την πρώτη συγκυριακή κρίση ρευστότητας, τη χώρα στους δανειστές και συνεργάστηκε μ’ αυτούς εναντίον του λαού για να περισώσει κάποια από τα δικά της προνόμια.
Με τη συνέργεια των παρηκμασμένων και υπηρετικών κυρίαρχων δυνάμεων, που βρίσκονται υπό την επήρεια του βρυξελληνικού πνεύματος (δηλαδή θεωρούν ωφέλιμο για τον λαό ό,τι προέρχεται από τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις), υποτάχθηκαν χωρίς καμιά διαπραγμάτευση στην Τριαρχία των δανειστών και παρέδωσαν τον λαό και το Έθνος δέσμιους των μνημονίων στο διεθνές (και ευρωπαϊκό κυρίως) χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.
Έκτοτε οι δανειστές, με επιβολή δέσμης μέτρων, ανέλαβαν την υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και των άλλων θεσμών και με επιτόπου παρουσία και δράση εκατοντάδων εκπροσώπων τους, οργανώνουν τη Διοίκηση της μνημονιακής Ελλάδας και απαλλοτριώνουν τον διαχρονικό υλικό και άυλο πλούτο της χώρας, αλλάζοντας ριζικά τους συντελεστές της παραγωγής και καταστρέφοντας το Κοινωνικό Κράτος.
Η αλλαγή στην ιδιοκτησία και ο βίαιος επανασχεδιασμός των συντελεστών της παραγωγής μεταβάλλουν την παραγωγική βάση και την καθιστούν έρμαια του νομαδικού ή όχι ευρωπαϊκού κεφαλαίου και δη του γερμανικού.
Με σχεδιασμένες και κλιμακούμενες πολιτικές, μετά την καταστροφή των Εργασιακών Σχέσεων και όλων των μορφωμάτων Κοινωνικής Οικονομίας, οι μικρομεσαίοι αποδεκατίζονται για να αφήσουν ευρύτατο ζωτικό χώρο για τις μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις.
Οι μεσαίες και μεγάλες (για τα μέτρα της Ελλάδας) επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, όχι μόνο λόγω πιστωτικού στραγγαλισμού, αλλά και λόγω του σχεδίου αναδιατάξεων και αλλοτρίωσης που επιβάλλουν οι δανειστές.
Η ανεργία εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη. Τα ποσοστά ανεργίας υπερβαίνουν ακόμα και αυτά πολεμικής περιόδου!
Ο δημόσιος τομέας, όχι μόνο δεν στέργει να δημιουργήσει θέσεις εργασίας ως έσχατος εργοδότης της ανάγκης, κατά τις διδαχές της κλασικής Πολιτικής Οικονομίας, αλλά διαρκώς ακρωτηριάζεται σε ζωτικά του τμήματα με ταχύρρυθμες διαδικασίες και περικόπτει δραστικά τις δημόσιες επενδύσεις, πολλαπλασιάζοντας έτσι την ανεργία λόγω του προγράμματος λιτότητας και στον ιδιωτικό τομέα.
Επομένως, εκ των πραγμάτων δεν δημιουργείται μόνο παραγωγικό κενό και πρωτοφανής σε ύψος ανεργία, αλλά και έλλειψη εκπροσώπησης των νεόπτωχων στρωμάτων.
Παρά ταύτα και παρ’ ότι η γενικότερη κοινωνική και παραγωγική επιδείνωση είναι διαπίστωση όλων των πολιτικών δυνάμεων, αυτό δεν έχει οδηγήσει τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα σε ευρύτερες συμπράξεις και στη βάση νέων ενοποιητικών γραμμών. Κι ενώ το αυτονόητο ταξικό συμφέρον των (προϊόντος του νεοφιλελεύθερου χρόνου) προλεταριοποιούμενων στρωμάτων αναζητεί ενωτική έκφραση, στο πολιτικό εποικοδόμημα του προοδευτικού χώρου, οι χωριστικές κινήσεις αποτελούν το σύνηθες φαινόμενο.
Ως εκ τούτου, υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη πολιτικής συμμαχιών και συμπράξεων για να υπάρξει γνήσια και αυθεντική εκπροσώπηση όλων των στρωμάτων της κοινωνικής επιδείνωσης σε ένα πρόγραμμα εθνικής και κοινωνικής αυτονομίας και ανασυγκρότησης.
Επί τη βάση αυτών, επιβάλλεται η άμεση ενιαιοποίηση των απόψεων και της οργανωτικής δομής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στο οποίο μετέχουμε.
Ένας δημοκρατικός και πολυτασικός, αλλά ενωτικός και με συνεκτικό ενιαίο λόγο και οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελέσει τον καταλύτη για την επίτευξη της συμμαχίας των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, που θα αναζωπυρώσει το Κίνημα και θα δώσει νέα πνοή στους κοινωνικούς αγώνες.
Με τις βασικές αυτές θέσεις παραθέτουμε ορισμένες προτάσεις, που θα θέλαμε να αποτελέσουν τμήμα της Προγραμματικής Διακήρυξης του Συνεδρίου μας.
1.Ως προς τα ζητήματα των μνημονίων και την επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης
Μετά από νωπή λαϊκή εντολή και την πλήρη ενημέρωση του λαού, η κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα ξεδιπλώσει προς την παγκόσμια κοινή γνώμη και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής το δικό της σχέδιο επιθετικής διαπραγμάτευσης, που θα έχει τους εξής άξονες:
α) Ακύρωση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων με άμεση προτεραιότητα αυτών που αφορούν τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συλλογικά δικαιώματα και θεσμούς,
β) επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, στο οποίο, εκτός από το μεγάλο επαχθές τμήμα του, θα συνυπολογιστεί ποσοτικοποιημένα και το μέγεθος της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, που προξένησε το υφεσιακό και πλουτοκλεπτικό μνημονιακό πρόγραμμα, κάτι που είναι πανθομολογούμενο ακόμα και από την παγκόσμια οικονομική συστημική σκέψη, καθώς και το ίδιο το ΔΝΤ,
γ) διεκδίκηση πακέτου ανάπτυξης και άμεσης χρηματοδότησης του προγράμματος οικονομικής ανασυγκρότησης προς την κατεύθυνση των συμπλεγμάτων σύνθετης οικονομικής δραστηριότητας που αξιοποιούν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, χωρίς υποχρεώσεις, αφού η Τρόικα και η Γερμανία που μας κατέστρεψαν θα πρέπει να επωμισθούν το κόστος της ανάπτυξης,
δ) αποπληρωμή του όποιου υπολοίπου νομιμοποιημένου μέρους του χρέους (αν υπάρξει) θα πρέπει να γίνει με ρήτρα ανάπτυξης, που θα καθοριστεί κατά το υπόδειγμα παλαιότερων συμφωνιών όπως π.χ. της Συμφωνίας του Λονδίνου για τη Γερμανία το 1953.
Αν παρατηρηθεί το παράδοξο η Γερμανία να θέλει να «σφάξει την κότα» που «της κάνει τα χρυσά αυγά» (Ούλριχ Μπεκ κ.ά.), δηλαδή να επιδιώξει το σταδιακό «ξήλωμα» της ΟΝΕ, τότε θα απευθυνθούμε στον λαό και θα τον ενημερώσουμε πλήρως.
Θα τον προετοιμάσουμε για δημοψήφισμα ή εκλογές, κρίνοντας το κατά περίπτωση πρόσφορο. Αναγκαστικά πλέον θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της απορριπτικής διαπραγμάτευσης, καταγγελίας και ακύρωσης του προγράμματος των δανειστών. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να είναι έτοιμη για όλα, αν συναντήσει την απόλυτη άρνηση.
Αν η μοναδική θέση που μας επιφυλάσσεται είναι η λεηλασία του διαχρονικού υλικού και άυλου πλούτου της πατρίδας μας, η αρπαγή της περιουσίας των Ελλήνων, η εργασιακή ειλωτεία για όλους και η ανεργία πάνω από 30%, συνθήκες που συγκροτούν την «αποικία χρέους», τότε η εθνική και κοινωνική αυτοσυντήρηση δεν μπορεί να έχει την πολυτέλεια νομισματικών αναστολών. Τότε όλα θα πρέπει να μπουν στο τραπέζι…, αφού προηγουμένως ενημερωθεί ο Λαός και τηρηθούν πλατειές, δημοκρατικές και συναινετικές διαδικασίες.
2.Κρίσιμα κατεπείγοντα προγραμματικά ζητήματα
– Αντιμετώπιση του ελλείμματος με δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος και περιβαλλοντικά ασφαλή τρόπο με απαραίτητη προϋπόθεση περιουσιολόγιο και εθνικό κτηματολόγιο.
– Άμεση επαναφορά όλων των χαμηλών συντάξεων πάνω από τα όρια της φτώχειας.
-Άμεση επαναφορά της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ και της μετενέργειας, του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου και όλου του πλέγματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της Διαιτησίας, όπως ίσχυαν πριν την επιβολή των μνημονίων.
– Επανασύσταση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας.
– Κατάργηση όλων των χαρατσιών. Προτεραιότητα στους ανέργους, τους ανάπηρους, τους πολύτεκνους και όλους όσους διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας.
– Επικαιροποίηση-αναπροσαρμογή βαρέων και ανθυγιεινών επί τη βάση του ελληνικού επιπέδου ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους της μισθωτής εργασίας, αλλά και της πρωτογενούς παραγωγής-αυτοαπασχόλησης.
– Επαναφορά εργοδοτικών εισφορών στα δεδομένα προ μνημονίου.
3.Ως προς την ευρωπαϊκή πορεία
– Διακηρύσσουμε την πλήρη διαφωνία μας με τους σημερινούς κανόνες της ΟΝΕ και την αρχιτεκτονική του ευρώ.
– Ζητούμε την κατάργηση του νέου αυστηροποιημένου Συμφώνου Σταθερότητας, που η Βουλή της συγκυβέρνησης Παπαδήμου ψήφισε χωρίς συζήτηση εν μια νυκτί.
– Επιδιώκουμε την επαναθεμελίωση των ευρωπαϊκών θεσμών στη βάση της κυριαρχίας των δημοκρατικώς δρώντων λαών και του δικαιώματός τους να επιλέγουν τον τρόπο οργάνωσης της κατ’ ιδίαν οικονομίας και της κοινωνίας.
– Καμία τροποποιητική Συνθήκη δεν μπορεί να τίθεται σε εφαρμογή, εάν προηγουμένως δεν έχει τεθεί με δημοψήφισμα υπόψη όλων των ευρωπαϊκών λαών.
– Ο σοσιαλισμός με δημοκρατία, ισότητα, δικαιοσύνη και κοινωνική ιδιοκτησία, πρέπει να τεθεί ως στόχος του ελληνικού φιλευρωπαϊκού Κινήματος, που βρίσκεται στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου βρυξελληνισμού.
Ο σοσιαλισμός είναι συνυφασμένος με την ενεργό συμμετοχή και την αυτοδιαχείριση στην παραγωγική βάση. Δεν καθιερώνεται με αλλαγές στον καπιταλισμό ούτε όμως μια και έξω.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι υπόθεση μόνο ενός πολιτικού φορέα, είναι υπόθεση μιας κοινωνίας. Στόχος λοιπόν είναι να θεμελιώσουμε ένα ελκυστικό υπόδειγμα οργάνωσης που θα διαμορφώνει το κοινωνικό πρότυπο μιας δίκαιης και ισόνομης κοινωνίας. Σκοπός μας δεν είναι η Αριστερά να φέρει τις αλλαγές, αλλά οι αλλαγές που ζητά η κοινωνία να φέρουν την Αριστερά.
Η Κυβέρνηση της Αριστεράς θέλει λαϊκή συνέργεια, διαθεσιμότητα, λαϊκή πρωτοβουλία, αυτενέργεια, ενεργό δημοκρατία, ριζοσπαστική μεταπολίτευση. Αυτή η Κυβέρνηση της Αριστεράς είναι πολυτασική, πλουραλιστική, ανοιχτή στις διαφορετικές ιδεολογίες, στα ρεύματα σκέψης, συσπειρώνει κομμουνιστές, ριζοσπάστες, ανανεωτές, αντικαπιταλιστές, επαναστατική, ελευθεριακή αριστερά και αριστερούς σοσιαλιστές.
Η Κυβέρνηση της Αριστεράς καταπολεμά διακρίσεις φύλου, εθνικής καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, αναπηρίας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου και αποκλεισμού των ρομά.
Στόχος της Κυβέρνησης της Αριστεράς θα είναι η συγκρότηση κοινωνικού μετώπου μαζί με πλατιές συμμαχίες κοινωνικών δυνάμεων που θα θεσμοθετήσουν κανόνες ισονομίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο σύγχρονος αριστερός πατριωτισμός δεν μπορεί παρά να είναι αντιμπεριαλιστικός, να εγγυάται το status των συνόρων και να προτάσσει την ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
4. Πηγές χρηματοδότησης του προγράμματός μας – Προτάσεις ανακατανομής του πλούτου
– Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
– Φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.
– Μείωση εξοπλισμών.
– Πάταξη διαφθοράς.
– Υψηλή φορολόγηση για τα εισοδήματα πάνω από 500.000 ευρώ.
– Φορολογία ακίνητης περιουσίας πάνω από 1 εκατ. ευρώ.
– Καμιά συναλλαγή του κράτους με off shore εταιρίες.
– Κατάργηση του ειδικού τρόπου φορολόγησης των εφοπλιστών και των βιομηχάνων.
– Κατάργηση του ειδικού τρόπου φορολόγησης της εκκλησίας.
– Φορολογία των χρηματοοικονομικών συναλλαγών.
– Άμεση απαίτηση και διεκδίκηση του αναγκαστικού γερμανικού κατοχικού δανείου, των αποζημιώσεων και των πολεμικών επανορθώσεων.
– Αξιοποίηση του κάθε κοινοτικού ευρώ, όχι ανάλογα με την απορροφητικότητα, αλλά ανάλογα με τον όρο πολλαπλασιασμού της οικονομικής και κοινωνικής του ωφελιμότητας.
Άμεσες απαιτήσεις μας, που θα τεθούν από την πρώτη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είναι:
-Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για το χρέος και
-Επαρκή κονδύλια παραγωγικών επενδύσεων από την ΕΚΤ απευθείας, είτε μέσω μιας Ευρωπαϊκής Δημόσιας Τράπεζας.
5. Ειδικότερα ως προς τις Εργασιακές Σχέσεις
– Κατάργηση της ΠΥΣ 14/2/2012 που μείωσε τον κατώτατο μισθό και κατάργησε τις ΣΣΕ.
– Κατάργηση του θεσμού των αδικαιολόγητων απολύσεων.
– Περιορισμός της μερικής απασχόλησης.
– Κατάργηση ενοικίασης εργαζομένων.
– Κατάργηση του θεσμού των εργαζομένων με μπλοκ όταν υποκρύπτεται εξαρτημένη εργασία.
– Κατάργηση εργασιακής εφεδρείας.
– Επαναφορά των ορίων που ίσχυαν για τις ομαδικές απολύσεις.
– Εξίσωση αποζημίωσης εργατών και υπαλλήλων.
– Αυστηροποίηση των ποινών για τη μαύρη εργασία.
– Ανάληψη δημοσίου έργου μόνο με την ύπαρξη επαρκούς (σε σχέση με τον προϋπολογισμό του έργου) εγγυητικής επιστολής.
– Ίδρυση Εργατοδικείων.
– Ενίσχυση του θεσμού των Επιθεωρητών Εργασίας.
– Η κατώτατη σύνταξη (κύρια και επικουρική) πάνω από τα όρια της φτώχειας.
– Ο κατώτατος μισθός ίσος με τον ΜΟ της ΕΕ17.
– Ειδικά μέτρα και προγράμματα για μακροχρόνια ανέργους και άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω.
– Διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου από την κυβέρνηση της Αριστεράς για την παρέμβαση του κοινωνικού τομέα της οικονομίας που θα εγγυάται ισότιμους όρους με τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα σε όλα τα στάδια της παραγωγής.
6. Χάρτης ανθρώπινης αξιοπρέπειας
– Διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχειας.
– Περικοπή δόσεων αποπληρωμής δανείων ώστε σε καμία περίπτωση να μην ξεπερνούν το 30% του διαθέσιμου μηνιαίου εισοδήματός και διαγραφή του υπόλοιπου της αρχικής δόσης σε ετήσια βάση (με εξαίρεση τα πολύ υψηλά εισοδήματα).
– Μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του Μνημονίου.
– Καμιά φορολογική ή άλλη υποχρέωση για οικογένειες χωρίς εισόδημα
– Πάγωμα εξυπηρέτησης των χρεών χωρίς επιβάρυνση, για οικογένειες χωρίς εισόδημα
– Ελάττωση του συντελεστή ΦΠΑ για τα βασικά είδη διατροφής
– Άμεση Μείωση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ
– Άμεση Αύξηση του αφορολόγητου ορίου
– Απαγόρευση πλειστηριασμών και κατασχέσεων πρώτης κατοικίας
– Αξιοποίηση μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων στο κέντρο πόλεων, που παραμένουν κλειστά, με παροχή τουριστικών αναπτυξιακών κινήτρων στους ιδιοκτήτες.
– Πρόγραμμα σίτισης των παιδιών σε όλα τα σχολεία.
– Η Εγγυημένη πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης
– Άμεση σύνδεση ρεύματος-νερού-τηλεφώνου πρώτης κατοικίας, για τις οικογένειες χωρίς καθόλου ή με ελάχιστο εισόδημα
– Απαλλαγή από την υποχρέωση πληρωμής λογαριασμών, για τις πλέον ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.
– Εγγυημένη δωρεάν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, πετρέλαιο θέρμανσης, νερό και τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, στις αναγκαίες για αξιοπρεπή διαβίωση ποσότητες και για τις πλέον ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.
– Μείωση τιμολογίου ενέργειας, νερού, τηλεπικοινωνιών, για ομάδες πολιτών που διαβιούν κοντά στο όριο φτώχειας.
7.Εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση τραπεζών
– Δημιουργία δημόσιου τραπεζικού πυλώνα.
– Εθνικοποίηση κάθε τράπεζας που αδυνατεί να εξυπηρετήσει υποχρεώσεις της.
8. Εθνικοποιήσεις – Κοινωνικοποιήσεις
– Εθνικός έλεγχος: Ενέργεια – ΟΤΕ – υδάτινοι πόροι – μεταφορές – λιμάνια – αεροδρόμια – οδικό δίκτυο – ΕΛΤΑ.
– Κοινωνικοποίηση ακτοπλοΐας. Ευθύνη του κράτους και της αυτοδιοίκησης για πλήρη πρόσβαση σε όλα τα σημεία της χώρας.
– Οι εθνικοποιήσεις δεν αφορούν μόνο τους τίτλους ιδιοκτησίας, αλλά και την συμμετοχή των εργαζομένων στον παραγωγικό κοινωνικό έλεγχο.
9. Παραγωγική Ανασυγκρότηση
– Δεν νοείται παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς δημόσιο τραπεζικό σύστημα, δημόσιες επενδύσεις, δημόσιες επιχειρήσεις, γεωργία με τρόφιμα υψηλής ποιότητας και αξιοποίηση των βιολογικών προϊόντων.
– Δημόσιους οργανισμούς διαχείρισης ορυκτού πλούτου και ενέργειας και δημόσια ιδρύματα ενέργειας με σκοπό την αξιοποίηση της εθνικής περιουσίας.
– Αντικατάσταση των ορυκτών με ήπιες μορφές ενέργειας.
– Αποκατάσταση των θαλασσών μας από ρύπανση και υπεραλίευση.
– Μειωμένο ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά.
– Όχι γήπεδα γκόλφ, λόγω σεβασμού στο νερό.
– Αντιμετώπιση βιομηχανικών, αγροτικών, ιατρικών αποβλήτων
– Έρευνα και καινοτομία με την αξιοποίηση του επιστημονικού και πανεπιστημιακού δυναμικού της χώρας.
10. Κοινωνικό Κράτος
– Επιστροφή των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων και των Πανεπιστημίων γενικότερα και των απωλειών τους από το μονομερές κούρεμα και εκπόνηση σχεδίου διαχρονικής επαναρτίωσής τους.
– Κύρια σύνταξη στο 80% του μισθού και επικουρική στο 25%.
– Θεωρούμε ότι κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των υψηλών εισοδημάτων και της εισφοροκλοπής.
– Επίδομα ανεργίας σε όλους για τουλάχιστον 3 έτη όπως ισχύει σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
– Επιδότηση ενοικίου σε ανέργους.
– Απαγόρευση εξώσεων σε ανέργους.
– Αναστολή πληρωμής κάθε είδους δόσεων δανείου σε ανέργους.
– Δωρεάν μετακίνηση των ανέργων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
11. Αναμόρφωση Δημόσιου Τομέα – Τοπική Αυτοδιοίκηση
– Κατάργηση Καλλικράτη και επανασχεδιασμός των μονάδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
– Κράτος με δημοκρατικό προγραμματισμό και δημόσια λογοδοσία.
– Αξιολόγηση υπαλλήλων με αδιάβλητα κριτήρια.
– Γραφείο παρακολούθησης προϋπολογισμού στη Βουλή.
– Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
– Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.
– Κατάργηση αποζημίωσης από Επιτροπές.
– Αποστρατιωτικοποίηση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.
– Κατάργηση των Φυλακών Ανηλίκων.
– Το κόστος απεξάρτησης από τα ναρκωτικά να το αναλάβουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
– Επαναδιοργάνωση με βάση τις σημερινές ανάγκες κοινωνικής οργάνωσης και σεβασμού των προτεραιοτήτων του ελληνικού λαού – Σύγχρονη αστυνομία υπό κοινωνικό έλεγχο.
– Η ΕΛ.ΣΤΑΤ., η Ελληνική Αστυνομία και το Λιμενικό να εποπτεύονται από Διακομματική Επιτροπή στη Βουλή.
– Νέο θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας στα πλαίσια ενιαίου φορέα υπό κοινωνικό έλεγχο.
– Απλή αναλογική ως γενικευμένο εκλογικό σύστημα παντού.
– Εφαρμογή Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας με αντικειμενική επιλογή των δικαιούχων κατόπιν κριτηρίων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
– Συμμετοχικός προϋπολογισμός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
– Τοπικά δημοψηφίσματα.
12. Υγεία
– Σταδιακή αύξηση των δαπανών υγείας από 3% του ΑΕΠ σε 6%.
– Δωρεάν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία. Κατάργηση εισιτηρίου των 5 ευρώ.
– Δημιουργία εθνική φαρμακοβιομηχανίας και εθνικής φαρμακαποθήκης.
– Άμεση κάλυψη 22.000 θέσεων παραϊατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού και 6.000 θέσεων γιατρών.
– Όχι συγχωνεύσεις νοσοκομείων.
– Αποποινικοποίηση της χρήσης και προμήθειας ουσιών για προσωπική χρήση.
13. Παιδεία
– Σχεδιασμός λειτουργίας των σχολικών μονάδων με παιδαγωγικά και διδακτικά κριτήρια με σκοπό την αναβάθμιση της παρεχόμενης Δωρεάν Δημόσιας εκπαίδευσης. Όχι καταργήσεις και συγχωνεύσεις με δημοσιονομικά κριτήρια.
– Ολοήμερο σχολείο που να καλύπτει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών και όχι ολοήμερη φύλαξη παιδιών.
– Ουσιαστική χρηματοδότηση των σχολείων.
– Σίτιση των οικονομικά αδυνατούντων μαθητών σε συνεργασία με τις κοινωνικές δομές των Δήμων.
– Θεσμοθέτηση ενιαίου λυκείου.
– Δημιουργία μεταλυκειακής επαγγελματικής εκπαίδευσης.
– Ακαδημαϊκή αυτοτέλεια.
– Δωρεάν τα συγγράμματα και η φοίτηση στα πανεπιστήμια.
– Όχι κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
– Επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου.
– Τέλος στα ΙΕΚ και τα ιδιωτικά κολέγια με δημόσιο έλεγχο πτυχίου.
– Το πτυχίο των εκπαιδευτικών να ισοδυναμεί με επαγγελματικό δικαίωμα διορισμού στις κενές θέσεις.
– Κατάργηση της βάσης του 10.
– Κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου.
– Αναβάθμιση της μαθησιακής διαδικασίας, εκμάθηση αγωγής και σύνδεσή της με την παραγωγική διαδικασία.
14. Πολιτισμός
– Επαρκής χρηματοδότηση.
– Αποκέντρωση στον πολιτισμό.
– Σύνδεση εκπαίδευσης με πολιτισμό.
– Θεσμικό πλαίσιο για ενίσχυση της λαϊκής πολιτιστικής δημιουργίας.
15. Μεταναστευτικό
Είναι ανθρωπιστικό, ταξικό, διεθνές ζήτημα.
– Ιθαγένεια σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα από γονείς με νόμιμη άδεια παραμονής.
– Υπηκοότητα σε όσους μένουν νόμιμα 7 χρόνια στην Ελλάδα, υπό προϋποθέσεις όπως η γνώση της ελληνικής γλώσσας.
– Δυνατότητα ένταξης των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα.
– Κοινωνική ασφάλιση σε όλους τους εργαζόμενους μετανάστες.
– Νομιμοποίηση ανεξάρτητα από ασφαλιστικές υποχρεώσεις.
– Κατάργηση των Κέντρων Κράτησης και δημιουργία Ανοικτών Κέντρων Διαβίωσης.
– Αγώνας στα πλαίσια της ΕΕ για αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών.
– Αναθεώρηση συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ.
16. Εκκλησία
– Πλήρης διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας με κατοχύρωση ισοτιμίας ανάμεσα στους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικού δόγματος.
– Φορολόγηση των εμπορικών δραστηριοτήτων της εκκλησίας.
– Η μεγάλη ακίνητη περιουσία της εκκλησίας να δοθεί στους ακτήμονες και στο δημόσιο.
17. Ένοπλες Δυνάμεις
– Αναδιοργάνωση στα πλαίσια των εθνικών αναγκών.
18. Κρατούμενοι
– Χάρτης δικαιωμάτων κρατουμένων.
– Ένταξη των νοσοκομείων των φυλακών στον ΕΟΠΥΥ.
19. Εξωτερική πολιτική – Άμυνα
Στρατηγικές μας επιδιώξεις είναι:
– Απεμπλοκή από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
– Να μην υπάρχει ελληνική στρατιωτική αποστολή εκτός των συνόρων της Ελλάδας.
– Κλείσιμο της Σούδας και του Ακτίου.
– Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος με τα σύνορα 1967.
– Η κατάργηση των πυρηνικών όπλων και των όπλων μαζικής καταστροφής.
– Κοινώς αποδεκτή ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και για όλες τις χρήσεις για ΠΓΔ.
– Ενιαία διζωνική ομοσπονδία στην Κύπρο, με επανένωση όλου του νησιού και δίκαιο εδαφικό διακανονισμό.
– Άμεση οριοθέτηση της ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου.
– Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
20. ΜΜΕ
– Ανοικτή διαγωνιστική διαδικασία για ενοικίαση των συχνοτήτων επί ορισμένο χρονικό διάστημα και νέα ανοικτή διαγωνιστική διαδικασία μετά την πάροδο του παραπάνω διαστήματος.
– Καταβολή τέλους για τη χρήση των δημοσίων συχνοτήτων από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
– Υποχρέωση όλων των καναλιών να δίνουν το 1,5% υπέρ του ελληνικού κινηματογράφου.
– Άμεση καταβολή του αγγελιόσημου.
– Τροποποίηση του νόμου για τα κρατικά θέατρα και για τα κρατικά περιφερειακά θέατρα.
– Δεσπόζουσα και πλήρης λειτουργία της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης με όλα τα είδη πληροφόρησης και πολιτισμού.
– Πλήρης διαφάνεια και κοινωνικός έλεγχος λειτουργίας της.
– Εκπαιδευτικές ζώνες στη δημόσια και την ιδιωτική τηλεόραση με ιστορικά και σύγχρονα ντοκιμαντέρ.
– Να γίνει η καλλιτεχνική εκπαίδευση δημόσια εκπαίδευση.
– Δημοκρατική ρύθμιση και κοινωνικός έλεγχος στην πληροφόρηση και στην προάσπιση του εθνικού πολιτισμού και της ελληνικής παράδοσης.
21.Όσον αφορά τη πολιτική συμμαχιών.
Μετά την αποχώρηση του Φ. Κουβέλη από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση υπό τον Σαμαρά και παρά την αδιευκρίνιστη ακόμα στάση του, αναζωπυρώνεται η συζήτηση για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με τη ΔΗΜΑΡ. Η συζήτηση εντάσσεται στον γενικότερο συστημικό (ή όχι) προβληματισμό για το ζήτημα των συμπράξεων πριν και κυρίως μετά τις εκλογές.
Για τη συνεργασία «από τα αριστερά» δεν πρέπει να υπάρχει κανένας ενδοιασμός. Πρέπει μονίμως να επαναλαμβάνουμε με κάθε ειλικρίνεια και σαφήνεια την πρόσκληση ενωτικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής συμπόρευσης με ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά. συλλογικότητες και πρόσωπα που αποδέχονται την κεντρική μας πολιτική θέση για ακύρωση των Μνημονίων και για μια εναλλακτική, αριστερή, επιθετική επανατοποθέτηση και διαπραγμάτευση εξ υπαρχής του ελληνικού ζητήματος. Στην πορεία αυτή όλα τα ζητήματα θα είναι ανοιχτά, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις, αλλά και με τις δυνατότητες που παρέχουν οι δομικές, χρηματοπιστωτικές και πολιτικές συνεξαρτήσεις.
Από τα δεξιά μας, τα πράγματα περιπλέκονται.
Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ στήριξε αντικειμενικά το Μνημόνιο και τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, παρά τις οριακές της επιφυλάξεις επί ορισμένων εργασιακών, ασφαλιστικών κ.λπ. ζητημάτων. Έδωσε παράταση χρόνου και θεσμική εμβάθυνση στον τιμωρητικό για τη χώρα και αναχρονιστικό παραλογισμό του Μνημονίου. «Έβαλε πλάτη» στο πρόγραμμα συρρίκνωσης και αποδόμησης του κοινωνικού ιστού.
Φτιασίδωσε τον νεογερμανικό λεηλατικό οικονομικό εθνικισμό με ψεύτικα στολίδια και περισσή πλάνη για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Από τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές μέχρι και πρόσφατα, σήκωσε κυρίως το βάρος της απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και της ηγεσίας του, που -αντιθέτως- έδειξε μεγαλοψυχία και ευγένεια για τα πρώην μέλη του. Συνεπώς, με την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να υπάρξει καμία κατ’ αρχήν συνεννόηση και συμφωνία. Θα υπάρξει άλλωστε (και ήδη εκδηλώνεται) μεγάλη ρευστότητα της κοινωνικής της βάσης που είναι αίολης ή αμυδρής ταξικής αναφοράς και ταυτότητας.
Ωστόσο, επιβάλλεται πολιτικός διάλογος με τα στελέχη, βουλευτές και άλλους τοπικούς παράγοντες που διαφοροποιήθηκαν έγκαιρα από την παρακινδυνευμένη αυτή επιλογή. Εδώ υπάρχουν περιθώρια και πρέπει να εντείνουμε τις επαφές μας.
Στον χώρο της κάποτε Σοσιαλδημοκρατίας, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει κανένας λόγος κεντρικής συμφωνίας και συνεννόησης με στελέχη που εφάρμοσαν και στήριξαν τη μνημονιακή πολιτική. Αλλά τα απλά στελέχη βάσης, που αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλιστές, μπορούν να θεωρούνται εν δυνάμει σύμμαχοί μας…
Το θέμα όμως των συμμαχιών έπεται του πρώτου και μεγάλου ζητήματος της αποσαφήνισης της κεντρικής μας πολιτικής γραμμής. Η διαπραγμάτευση του ελληνικού ζητήματος και του χρέους από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα εξειδικευθεί ως προς τα τακτικά βήματα και στόχους στο προσεχές Συνέδριό μας.
Είναι ανάγκη όμως να συγκροτήσουμε και πολιτικές σε επιμέρους πλευρές του κοινωνικού ζητήματος, όπως είναι η πολιτική μας στα Συνδικάτα, το Μεταναστευτικό, τη νεολαία, τα εθνικά θέματα, ώστε να εκφράζεται από όλους ένας ενιαίος, ρεαλιστικός, αποτελεσματικός λόγος.
22. Όσον αφορά το οικολογικό ζήτημα και την αναμόρφωση του πολιτικού και του εν γένει κοινωνικού συστήματος μέσω μιας ριζικής συνταγματικής μεταβολής, συμφωνούμε με τα εξαγγελθέντα μέτρα από τον Πρόεδρο κ. Αλέξη Τσίπρα στην ομιλία του στα Χανιά στις 28-6-2013 και επιφυλασσόμαστε να προτείνουμε και άλλα, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, αλλά και κατά τις συνεδριάσεις των νέων εκλεγμένων οργάνων.