Η μικρή πόλη του Rjukan, στη Νορβηγία, κανονικά δεν θα ήταν γνωστή πέρα από τα σύνορα της χώρας της. Με πληθυσμό σχεδόν 4.000 κατοίκων και σχετικά απομονωμένη, δυσπρόσιτη οδικώς, η πόλη αυτή θα παρέμενε μια απλή αναφορά στο χάρτη εάν δεν συγκέντρωνε δύο μοναδικά χαρακτηριστικά: πρώτον είναι το βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της Περιφέρειας του Tinn, ιδίως μετά την έναρξη λειτουργίας του μεγαλύτερου εργοστασίου κατασκευής λιπασμάτων στη Βόρεια Ευρώπη, στις αρχές του περασμένου αιώνα και δεύτερον είναι ίσως η μοναδική πόλη στον πλανήτη που περνάει σχεδόν έξι (6) μήνες κάθε χρόνο στο σκοτάδι, ή σωστότερα στη σκιά, καθώς πολύ απλά οι ακτίνες του ηλίου ΔΕΝ φτάνουν μέχρι τα… όριά της!

Για την ακρίβεια το Rjukan είναι χτισμένο στην άκρη μιας μεγάλης κοιλάδας, ανάμεσα σε ψηλά βουνά και σε τέτοιο σημείο ώστε το χειμώνα οι ακτίνες του ηλίου να φωτίζουν μεν σχεδόν όλη την κοιλάδα, όχι όμως και την άκρη στην οποία βρίσκονται τα σπίτια της πόλης. Κι αυτό διαρκεί σχεδόν όλο το χειμώνα, από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Μάρτιο!

Ο λόγος βέβαια που η πόλη χτίστηκε σε αυτό το σημείο δεν είναι άλλος από το γεγονός πως οι πρώτοι της κάτοικοι, εδώ και αιώνες, εξαρτώνταν αποκλειστικά από το νερό του κοντινού καταρράκτη Rjukanfossen. Στην αρχή για την ύδρευσή τους και στη συνέχεια, αρχής γενομένης από τα τέλη του 19ου αιώνα και σταδιακά μέχρι σήμερα, πρώτα από το φράγμα που χτίστηκε στην ροή του καταρράκτη και στη συνέχεια από το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που κατασκεύασε εκεί η εταιρεία Norsk Hydro. Στο φράγμα, στο εργοστάσιο λιπασμάτων και στις υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις απασχολούνται σήμερα σχεδόν τα δύο τρίτα του πληθυσμού. Με “τίμημα” όμως το να ζουν στη σκιά τη μισή τους ζωή…

Τη λύση σε αυτό το πρόβλημα προσπάθησαν να βρουν πολλοί, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, όταν και κάποιος πρότεινε να μεταφέρουν το φως του ήλιου με καθρέφτες που θα εγκαθιστούσαν στα διπλανά βουνά. Χρειάστηκε όμως να περάσουν 107 χρόνια για να υλοποιηθεί η ιδέα αυτή.

Με κόστος σχεδόν 5 εκατομμύρια νορβηγικές κορώνες μια κατασκευάστρια εταιρεία μελέτησε και εγκατέστησε τελικά στις γειτονικές βουνοκορυφές τεράστια κάτοπτρα που επί αρκετές ώρες την ημέρα – καθώς είναι εφοδιασμένα με κινητές βάσεις και αυτονομία ενέργειας ώστε να “γυρίζουν” για να παρακολουθούν την πορεία του ήλιου – “σπάνε” τη σκιά και τα σκοτάδια της πόλης…

protothema.gr