Στον συνήθη ύποπτο, που δεν είναι άλλος από το ακίνητο, καταφεύγει ξανά το οικονομικό επιτελείο προκειμένου να καλύψει τις μνημονιακές υποχρεώσεις για να καλύψει τις τρύπες του προϋπολογισμού. Και αυτή τη φορά δεν φαίνεται ότι θα ξεφύγει κανείς από τη μέγγενη, είτε πρόκειται για αστική ή αγροτική γη, είτε πρόκειται για κτίριο ή οικόπεδο, είτε προσφέρει εισόδημα είτε όχι.
Φαίνεται πως ο εκβιασμός με το χαράτσι άνοιξε την όρεξη κυβερνούντων και δανειστών, οι οποίοι αδυνατώντας να πατάξουν την φοροδιαφυγή, εστιάζουν ως στόχο άντλησης εσόδων την ακίνητη περιουσία, αδιαφορώντας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αγορά ακινήτων. Μία βόλτα στους δρόμους της πόλης μας είναι αρκετή για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο.
Θα αναρωτηθεί ο ανυποψίαστος πολίτης, είναι τόσο δύσκολο να σχεδιασθεί ένας προοδευτικός, διαφανής, κατανοητός φόρος ακίνητης περιουσίας, με λογικούς συντελεστές, επί πραγματικών αξιών ; Η απάντηση είναι πως είναι αρκετά δύσκολο, αφού ο στόχος δεν είναι η φορολογική δικαιοσύνη αλλά η εισπραξιμότητα.
Που θα βρούμε τα λεφτά και πως θα εκβιάσουμε τον φορολογούμενο να του τα πάρουμε. Ο τελικός στόχος είναι ένας, να μεταφερθεί το δημόσιο χρέος στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών. Επινοούν λοιπόν φόρους (βλέπε χαράτσι και διάφορα άλλα), χρεώνουν τους συμπολίτες μας, και έπειτα πιέζουν ασφυκτικά με όλα τα μέσα (δέσμευση καταθέσεων, προσωποκράτηση, πλειστηριασμοί ) για την είσπραξη των οφειλών που επινόησαν.
Ας δούμε λίγα στατιστικά για την φορολόγηση των ακινήτων για να καταλάβουμε καλύτερα την εκτέλεση της ακίνητης περιουσίας η οποία λαμβάνει χώρα. Την δεκαετία 2000-2010, τα έσοδα από την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας αναλογούσαν στο 0,2% του ΑΕΠ. Το2011 αυξήθηκαν στο 1,1% του ΑΕΠ και το 2014 επιδιώκεται το ποσοστό να ανέλθει στο 1,9% του ΑΕΠ, δηλαδή στο δεκαπλάσιο περίπου από το 2010. Στην Ευρωζώνη σήμερα ο αντίστοιχος μέσος όρος ανέρχεται στο 0,7% του ΑΕΠ.
Πικρό ανέκδοτο επίσης, τείνει να εξελιχθεί για τους ιδιοκτήτες ακινήτων, η διατήρηση των αντικειμενικών αξιών στα τρέχοντα επίπεδα, τη στιγμή που οι πραγματικές αξίες δεν φτάνουν ούτε στο μισό των αντικειμενικών. Και σε όλα προστέθηκε και το όψιμο ενδιαφέρον βουλευτών της συμπολίτευσης για την μη φορολόγηση της αγροτικής περιουσίας.
Λες και οι άνεργοι αστοί που έχουν ιδιόκτητο σπίτι είναι οι προνομιούχοι που πρέπει να τους αποστερήσουμε εντελώς το δικαίωμα διαβίωσης μιας και οι ψήφοι τους θεωρούνται αναντίστρεπτα χαμένοι, ενώ στην επαρχία υφίσταται ακόμη εκλογικό περιεχόμενο. Πότε θα ξεφύγουμε επιτέλους από την μιζέρια της ψηφοθηρίας ;
Ας ελπίσουμε έστω και την τελευταία στιγμή να φωτιστεί το οικονομικό επιτελείο και να προωθήσει έναν ρεαλιστικότερο φόρο που θα αντιλαμβάνεται τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς και των φορολογουμένων, και θα διασφαλίζει ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον για τα ακίνητα τα επόμενα χρόνια.
Μηνάς Παπαδάκης
Πιστοποιημένος Επενδυτικός Σύμβουλος
Συνδεδεμένος Αντιπρόσωπος της Eurobank Equities