Οι κεφαλαιαγορές έδειξαν ξανά τα δόντια τους στην μικρή Ελλάδα μόλις αυτή προσπάθησε να ξεφύγει λίγο από το αυστηρό πλαίσιο εποπτείας που της έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια. Τα επιτόκια στα ομόλογα ελληνικού δημοσίου εκτροχιάσθηκαν σε επίπεδα που θύμισαν άλλες εποχές ενώ οι ρευστοποιήσεις στο χρηματιστήριο γίνονταν σαν να μην υπάρχει αύριο. Και όλα αυτά έλαβαν χώρα σε ένα αρνητικό διεθνές περιβάλλον, με τους επενδυτές να προεξοφλούν δεύτερη ύφεση στην Ευρωζώνη και να αμφισβητούν την δύναμη ανάκαμψης της Αμερικάνικης οικονομίας.
Το μήνυμα των αγορών προς τη χώρα μας ήταν σαφές. Δεν σας δανείζουμε ούτε ένα ευρώ έξω από μνημόνια και αυστηρό καθεστώς επιτήρησης. Δεν σας εμπιστευόμαστε μόνους σας. Είναι τραγικό αλλά είναι αληθινό. Η αξιοπιστία της χώρας και ειδικότερα των πολιτικών της έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα. Ότι χτίστηκε κυριολεκτικά με αίμα τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύθραυστο και καταρρέει ανά πάσα στιγμή μέσα σε λίγες μέρες. Οι εξαγγελίες του νυν πρωθυπουργού για έξοδο της χώρας από τα μνημόνια θυμίζουν τις τραγελαφικές δηλώσεις του ΓΑΠ στο παρελθόν για περίστροφα στο τραπέζι, δημοψηφίσματα κ.ο.κ
Μέγα ιστορικό ατόπημα του πρωθυπουργού να προσχωρήσει στο λαϊκισμό και να ζητήσει την πρόωρη απεμπλοκή της χώρας από τα μνημόνια. Όλοι ξέρουμε πως έχουν δημιουργηθεί τα πρωτογενή πλεονάσματα και το κατά πόσον είναι διατηρήσιμα. Οι αγορές δεν ξεγελιούνται πια από λογιστικά τεχνάσματα. Μας δάνεισαν ξανά διότι εμπιστεύθηκαν την διεθνή εποπτεία, όχι τους Έλληνες πολίτες και πολιτικούς. Δεν είναι απλή υπόθεση να τους κοροϊδέψεις ξανά.
Η προσπάθεια αναστήλωσης του κράτους είναι εθνική υπόθεση , όχι κομματική. Για να μπορέσει να υλοποιηθεί απαιτείται συναίνεση όλων και προσπάθεια όλων στον κοινό στόχο. Έχουμε ανάγκη από ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν εντελώς το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Χρειαζόμαστε την δημιουργία νέων ανοικτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών που θα δημιουργήσουν ξανά το κίνητρο της παραγωγής στους πολίτες.
Μόνο αν παράγουμε ξανά πλούτο θα μπορέσουμε να ανεβάσουμε το βιοτικό επίπεδο των πολιτών μας. Ο πλούτος αυτός όμως πρέπει να παραχθεί κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να αποφευχθούν τα φαινόμενα κρατικής διαφθοράς, και να παραχθεί παράλληλα από ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας για να έχει το μέγιστο δυνατό κοινωνικό όφελος. Για αυτόν ακριβώς το λόγο απαιτούνται οι ανοικτοί οικονομικοί θεσμοί, για να είναι εύκολη υπόθεση η διάχυση του πλούτου στην ευρύτερη κοινωνία. Στα μοντέλα διακυβέρνησης με κλειστούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς ο παραγόμενος πλούτος παραμένει συγκεντρωμένος στα χέρια των ολίγων και εμποδίζεται έτσι η οικονομική ανάπτυξη ενώ διευρύνονται παράλληλα οι κοινωνικές ανισότητες.
Αίμα και δάκρυα υποσχέθηκε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στους Βρετανούς και κέρδισε τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Την ίδια υπόσχεση περιμένω να ακούσω από τα χείλη κάποιου Έλληνα πολιτικού για να γίνω αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας μας. Όσο ακούω θριαμβολογίες ή παροχολογίες θα προετοιμάζομαι για τα χειρότερα.
Μηνάς Παπαδάκης
Πιστοποιημένος Επενδυτικός Σύμβουλος
Συνδεδεμένος Αντιπρόσωπος της Eurobank Equities