Δεν γνωρίζω αν έχει γίνει αντιληπτό στα εκτός Κρήτης σύνορα, όμως εδώ, ειδικά στο Ηράκλειο, οι πολίτες εκφράζουν έναν παροξυσμό τις τελευταίες ημέρες, χέρι-χέρι με την προώθηση των τοπικών ΜΜΕ.
Να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι είναι αναφαίρετο το δικαίωμα του κάθε μέσου ενημέρωσης και ο ορισμός της ελευθερίας του λόγου η δυνατότητα του δημοσιογράφου να παρουσιάζει το όποιο θέμα επιθυμεί, όπως -βάση τα πραγματικά γεγονότα- ο ίδιος επιθυμεί. Όπως όμως δικαίωμα και δείγμα δημοκρατίας είναι η δημοσίευση και της αντίθετης άποψης.
Κι ας αποτελεί σκέψη μιας μειοψηφίας.
Δεν θα μπω στη λογική που αναφέρει ότι τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι οφείλουν να ασκούν το επάγγελμά τους με βάση το δημόσιο συμφέρον και δη το συμφέρον της κοινωνίας, στην προσπάθεια του γενικού καλού και της προόδου των κοινωνιών, γιατί όπως θα καταλάβετε από τη συνέχεια της ανάγνωσης θα βγω εκτός θέματος.
Κρίνω λοιπόν με βάση τις σημερινές σταθερές.
Υπάρχει που λέτε, ένας ικανότατος πιλότος. Ο κ. Γιώργος Ανδρουλάκης. Ο οποίος τυγχάνει να κατάγεται από τη Κρήτη. Φέτος, ανήμερα της γιορτής του πολιούχου της πόλης, δηλαδή στις 10 Νοεμβρίου, ο συγκεκριμένος πιλότος F16 συνέβαλε με την εντυπωσιακή είναι η αλήθεια πτήση του στον εν λόγω εορτασμό.
Ένας καθόλου ευκαταφρόνητος αριθμός Ηρακλειωτών κατηφόρισε μέχρι τον παραλιακό δρόμο της πόλης για να τον θαυμάσει. Και τον θαύμασε. Αναστέναξε το λιμάνι από το δέος με τα επιτεύγματα του σμηναγού.
Αυτό ήταν! Τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, τοπικοί παράγοντες \”έτρεξαν\” να τον αποθεώσουν. Μέχρι και ο περιφερειάρχης Κρήτης τον συνάντησε. Και ο Δήμαρχος από κοντά! Γέμισε η ατζέντα του πιλότου από τα ραντεβού.
Και να τα εγκώμια για τις ικανότητές του, και να οι δηλώσεις για το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων και να οι πλακέτες και να οι φωτογραφήσεις με μαθητές στα σχολεία.
Βρήκαμε νέο σταρ στη χώρα της…πόζας -που λένε και οι νεότεροι-.
Και πραγματικά αν υπήρχε μονάχα ο μιντιακός και μικροπολιτικός παροξυσμός δεν θα ένιωθα την ανάγκη να το σχολιάσω.
Αυτό όμως που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι μέσα από την αποθέωση και προβολή ενός πιλότου της αεροπορίας που «ζωγραφίζει» με τους ελιγμούς του, δουλεύει -ενσυνείδητα ή ασυνείδητα- η δημιουργία προτύπων στη νεολαία.
Ο ωραίος, ο ικανός, ο πειθαρχημένος -με την έννοια της στρατικοποίησης- που δεν μιλάει και πολύ άλλα κοιτάει μόνο τη δουλειά του, που δεν διαμαρτύρεται ή διεκδικεί παρά τον χαμηλό μισθό του, που είναι και ταπεινός, που είναι και σεμνός, που διακινδυνεύει καθημερινά τη ζωή του για την διαφύλαξη των συνόρων από τον…εχθρό, που κυρίως βρίσκεται στην υπηρεσία της χώρας όποτε και όπως αυτή τον χρειαστεί. Και κυρίως το τελευταίο στοιχείο.
Γιατί η υπακοή είναι ένα από τα κυρίαρχα μηνύματα που μας περνάει το τροϊκανό πείραμα με τις ευλογίες των εσωτερικών κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων.
Βλέπετε ο ικανός γιατρός που δεν παίρνει φακελάκια και σώζει ζωές δεν “πουλάει” τόσο. Γιατί μπορεί και να διαμαρτύρεται για τα διαλυμένα νοσοκομεία μας.
Ούτε ο ικανός πιλότος των ιδιωτικών εταιρειών που σήμερα -αναλογικά- αμείβεται με τα μισά χρήματα για να πετάει 10 ώρες καθημερινά. Αυτός δεν κάνει εντυπωσιακές πιρουέτες στον αέρα.
Ο οικοδόμος που κρέμεται στα 60 μέτρα για να καλουπώσει, να χτίσει, να βάψει και που το πρόσωπό και το κορμί του στα 30 του χρόνια θυμίζει 50αρη από τις κακουχίες, δεν μας κάνει ως κοινωνία. Οικοδόμος; Μα πρότυπα είναι αυτά;
Ούτε οι καθηγητές που με τεράστιες ελλείψεις και με μισθό πείνας προσπαθούν στα υποστελεχωμένα σχολεία μας να μορφωθούν τα παιδιά. Αφού αυτοί συντηρούν την παραπαιδεία.
Ούτε καν οι μαθητές που μέσα στη γενική σιωπή από το σύνολο της κοινωνίας προσπαθούν να μας ξυπνήσουν με τις καθημερινές τους παρεμβάσεις. Ε, αυτοί υποκινούνται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν το ξέρετε;
Ούτε οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα μας κάνουν. Αφού βρωμάνε!
Ούτε οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών -και όχι μόνο- που συνεχίζουν να δίνουν έναν αγώνα αξιοπρέπειας κόντρα στις κάθε είδους κακουχίες. Αυτές είναι οι γνωστές τεμπέλες.
Εμείς (πρέπει να) θέλουμε αυτό που επιβάλλει ο μικροαστισμός μας.
Πόζα, θέαμα, ατομισμός.
Εμείς (πρέπει να) θέλουμε Τομ Κρουζ και Top Gun.
Λεωνίδας Σακλαμπάνης
Δημοσιογράφος