Ανακατανομή του πλούτου και πίεση του ΣΥΡΙΖΑ προς αυτή τη κατεύθυνση είναι ο στόχος της «Υποστηρικτικής Λαϊκής Αντιμνημονιακής Τάσης», της νέας δηλαδή «πλατφόρμας» που δημιούργησε στο εσωτερικό του κόμματος ο κ. Γιάννης Μιχελογιαννάκης.
Ο βουλευτής Ηρακλείου με τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό του Ηρακλείου, σημείωσε πως για να φτάσει η κυβέρνηση σύντομα και σταδιακά θα ενταχθούν κι άλλοι βουλευτές του κόμματος στη συγκεκριμένη «Τάση» που βασικό της μέλημα έχει την «υπεράσπιση του αυτονόητου» όπως είπε ο ίδιος, δηλαδή «την υπεράσπιση των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ».
Μιλώντας για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση, ο κ. Μιχελογιαννάκης παραθέτοντας πολιτικές και «αριθμούς» εξήγησε πως από μια έκτακτη εισφορά της τάξεως του 10% στη λίστα της Ελβετίας, στους 11 Έλληνες που σήμερα κατέχουν 18 δις ευρώ, στις 16.400 οικογένειες που διαθέτουν πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ και στους 599 ιδιώτες που μέσα στην κρίση κέρδισαν περίπου 76 δις ευρώ μπορούν να αποφέρουν περίπου 25 δις ευρώ, ένα ποσό που σύμφωνα με τον ίδιο «μπορεί να μας βγάλει από το 3ο μνημόνιο. Αλλά», τόνισε ο ίδιος, «χρειάζεται πολιτική βούληση με τον κόσμο στις πλατείες, η κοινωνία στο πλευρό της κυβέρνησης»….
Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο να ψηφίσει ένα πολυνομοσχέδιο με μέτρα (όπως αυτά τουλάχιστον έχουν διαρρεύσει μέχρι σήμερα) ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε με νόημα: «Εγώ ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζω. Άρα δεν θα το ψηφίσω. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελιχτεί σε άλλο κόμμα, τι θα ψηφίσω; Άλλο κόμμα;…Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που θα τα φέρει αυτά, δεν θα είναι ΣΥΡΙΖΑ!».
Παράλληλα κάλεσε τους βουλευτές του κόμματος να πιέσουν στην εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζοντας πως «σήμερα λοιπόν ο Τσίπρας έχει ανάγκη από ένα κόμμα όχι συνιστωσών, οι οποίες να κοιτάζουνε να δίνουν θέσεις για να κάνω κομματικό κράτος, αλλά από ένα κόσμο που θα του λέει προχώρα και μην φοβάσαι».
Καταθέτοντας τέλος την άποψή του για τον πρωθυπουργό τόνισε ότι «ο Τσίπρας είναι ένα ικανότατο, ηθικό παιδί και δεν θα κάνει κωλοτούμπα» ενώ χαρακτήρισε «έσχατη λύση» το δημοψήφισμα το οποίο αν τελικά επιλεγεί δεν θα πρέπει να έχει ως ερώτημα το ζήτημα του νομίσματος αλλά την «λευκή επιταγή για να διεκδικήσει η κυβέρνηση τα δέοντα…»
Λ.Σ.