Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, ελέγχουν πλέον πάνω από τα μισά εδάφη της Συρίας έπειτα και από την κατάληψη της αρχαίας πόλης Παλμύρα, χθες.
Το ΙΚ που ελέγχει ήδη μεγάλες εκτάσεις στη βόρεια και ανατολική Συρία, προέλασε χθες βράδυ προς τα δυτικά στη πόλη που βρίσκεται στην κεντρική Συρία. Είναι η πρώτη φορά που καταλαμβάνεται μεγάλο αστικό κέντρο, έπειτα από μάχες με τον στρατό του καθεστώτος Άσαντ, δείγμα της αναβάθμισης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της αντάρτικης τζιχαντιστικής οργάνωσης.
Οι περιοχές που είχε καταλάβει μέχρι σήμερα είναι ως επί το πλείστον αραιοκατοικημένες. Οι κυριότερες πόλεις της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Δαμασκού, βρίσκονται στη δυτική πλευρά της χώρας κατά μήκος των συνόρων με τον Λίβανο και την ακτογραμμή και αποτελούν προτεραιότητα για το συριακό στρατό.
Με την κατάληψη της Παλμύρας, στο μέσο της μεγάλης συριακής ερήμου που συνορεύει με το Ιράκ, το ΙΚ ελέγχει «στο εξής περισσότερα από 95.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στη Συρία, δηλαδή το 50% του εδάφους της χώρας» σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο έλεγχος της αρχαίας πόλης – ηλικίας περισσότερων από 2.000 ετών- προκαλεί φόβους για την τύχη των διάσημων ερειπίων της, που ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων για τις ρωμαϊκές κιονοστοιχίες και τα ταφικά μνημεία, με την πόλη να μαρτυρά το μεγαλείο μιας από τις πλουσιότερες αρχαίες πόλεις της Μέσης Ανατολής.
Η Παλμύρα θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς τόπους στον κόσμο και περιλαμβάνεται από το 1980 στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Το Ισλαμικό Κράτος σπέρνει τον τρόμο στη Μέση Ανατολή
Οι απαρχές του Ισλαμικού Κράτους τοποθετούνται στις αρχές του 2004, στο Ιράκ που τότε βίωνε ακόμη το σοκ της αμερικανικής εισβολής του 2003 και το χάος που επέφερε η δραματική κατάρρευση του καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν.
Παρακλάδι της αλ Κάιντα στην αρχή, η οργάνωση που αποτελείται από σουνίτες ισλαμιστές, αναπτύχθηκε της στα βόρεια της χώρας όπου οι κάτοικοι στη μεγάλη πλειοψηφία τους έχουν παρόμοιες θρησκευτικές πεποιθήσεις, και συμμετείχε στην ιρακινή αντίσταση κατά του αμερικανικού στρατού που έπαιζε ρόλο τοποτηρητή τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή.
Μέχρι την αποχώρησή τους στα τέλη του 2012 οι αμερικανικές δυνάμεις κατάφεραν να θέσουν υπό έλεγχο την οργάνωση, σκοτώνοντας τα περισσότερα ηγετικά μέλη της, ωστόσο ποτέ δεν κατάφεραν να την αδρανοποιήσουν πλήρως.
Ήταν φανερό πως το μόνο που έλειπε για να έρθει εκ νέου στο προσκήνιο η οργάνωση ήταν ένα γεγονός που θα έπαιζε το ρόλο του καταλύτη. Και αυτό ήρθε στη γειτονική Συρία μαζί με το κύμα που έφερε η Αραβική Άνοιξη στα τέλη του 2011. Η σκληρή καταστολή του Μπασάρ αλ Άσαντ στις διαδηλώσεις που συντάραξαν τις πόλεις της Συρίας, και ο αιματηρός εμφύλιος που ακολούθησε έδωσε το πρόσφορο έδαφος που χρειαζόταν το ΙΚΙΛ για να γεννηθεί από τις στάχτες του.
Καθώς γενικευόταν ο εμφύλιος σε όλο και μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας, στην κοσμική αντιπολίτευση και τις μετριοπαθείς ισλαμιστικές οργανώσεις, στα μέσα του 2013 προστέθηκαν δύο ακόμη που θα άλλαζαν την πορεία του εμφυλίου: Ήταν το Μέτωπο αλ Νούσρα και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, το οποίο πλέον συστηνόταν με το νέο του όνομα.
Στις σκληρές μάχες με τις συριακές δυνάμεις οι μαχητές του ΙΚΙΛ (πλέον ΙΚ) θα αποκτήσουν πολεμική εμπειρία και θα δημιουργήσουν τη φήμη της ανελέητης οργάνωσης που σπέρνει τον τρόμο σε όσες περιοχές κατακτήσει, εγκαθιδρύοντας ταυτόχρονα τις πιο σκληρές εκδοχές της Σαρίας (ισλαμικού νόμου).
Σταδιακά θα καταστεί μία εκ των πιο σκληροτράχηλων και αντάρτικων ομάδων που μάχονται το καθεστώς Άσαντ, ενώ επεκτείνει τον έλεγχο της σε εδάφη στη βόρεια Συρία κερδίζοντας πόρους, ξένους μαχητές που συρρέουν στη χώρα καθώς και λιποτάκτες από άλλες οργανώσεις.
Μάλιστα, το Φεβρουάριο του 2014, το Ισλαμικό Κράτος έχοντας αποκτήσει πλέον πλήρη υπόσταση αποστασιοποιείται μέχρι από τη μητρική αλ Κάιντα, η οποία έφτασε στο σημείο να κατακρίνει ανοιχτά τις ενέργειες του μέχρι πρότινος ισχυρού παρακλαδιού της.
