Του Γιώργου Ουντράκη

Έτσι μου αρέσει, με λίγη βροχούλα, τσαϊ, το ραδιόφωνο χαμηλά, το χέρι σου μέσα στην ζεστή μου παλάμη.

Έτσι αποκτά κυριαρχία το ημίφως, το μισοσκόταδο γίνεται Δευτέρα Παρουσία.

Η απαλή μουσική σεργιανίζει τις νότες της, στη θάλασσα.

Έτσι μ’ αρέσουν τα χρονογραφήματα.

Να θυμίζουν ρόφημα σοκολάτα, κασκόλ στο λαιμό, χνώτο στο φιλί το απρόσμενο.

Έτσι μου αρέσεις και εσύ.

Ζεστή, υγρή στα μάτια, με δυο στάλες αγιότητας στο μέτωπο, με λίγη ζάχαρη στον καφέ…

Αυτή θα ναι τελικά η μικρούτσικη ευτυχία.
Τα μάτια σου, δυο πενταροδεκάρες να κουδουνίζουν στην τσέπη, τα «τεντωμένα» κείμενά μου.

Όχι πως είμαι κανείς σπουδαίος καλαμαράς…

Μα έτσι ξεδίνω, «ανεβαίνω βουνά, κατρακυλώ στη θάλασσα.»

Καθίσταμαι ερωτεύσιμος και μελαγχολικός.

Έτσι για έτσι μ’ αρέσει!

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook