Τελικά υπάρχουν Σουσούδες σήμερα με τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία , με τις τόσες δυσκολίες καθημερινής επιβίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού και με τόσους ανθρώπους να ζουν πρωτόγνωρες και «δύσκολες» για αυτούς καταστάσεις , αφού αναγκάζονται να επιβιώνουν με τη στήριξη κοινωνικών δομών ;
H απάντηση είναι ένα μεγάλο , παχύ και ηχηρό «ΝΑΙ» . Και ο λόγος απλός . Γιατί αυτές οι Σουσούδες δεν έχουν επηρεαστεί σε τίποτα από την κρίση και συνεχίζουν να μας θυμίζουν τον εμετικό εαυτό μας .
Και παλιά πες άντεχε το στομάχι μας , γιατί ήταν και πιο χορτάτο και λιγότερο ταλαιπωρημένο από άγχη και προβλήματα . Αλλά σήμερα , με τις δυσκολίες και όλα αυτά που μας δοκιμάζουν καθημερινά και πασχίζουμε οι περισσότεροι να κρατήσουμε τις ισορροπίες μας για χάρη κυρίως των παιδιών μας και να έχουμε την ψυχική δύναμη , έρχονται κάτι φορές που η Σουσού κάνει την εμφάνισή της . Με εκείνο το υπεροπτικό , απαξιωτικό, για το φτωχό λαουτζίκο και το «μπούγιο», ύφος , το ύφος των σαράντα καρδιναλίων , το ύφος της «κοινωνικής» ανωτερότητας που κρύβει έναν απίστευτο κομπλεξισμό και μια μειονεξία που θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης .
Και έρχονται οι Σουσούδες να σου το παίξουν «φιλάνθρωπες», εκμεταλλευόμενες την ευαισθησία του κόσμου , γιατί αυτό πουλάει, για να το βάλουν στο βιογραφικό τους , «κοινωνικά» δραστήριες αλλά μόνο στα λόγια , αφού επιδεικνύουν σε κάθε περίσταση τις γνωριμίες , τους «γνωστούς» και τα «κονέ» τους , για να νιώσουν σπουδαίες απέναντι στους συνομιλητές τους, αλλά από πράξεις και ουσία τίποτα .
Έρχονται οι Σουσούδες να πάρουν θέσεις ευθύνης και να πάρουν μέρος στα κοινά , όχι γιατί έχουν καμιά πρεμούρα για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο ή καμία ευαισθησία προς αυτό , αφού πάντα δουλεύουν μόνο για τον εαυτό τους , αλλά για να προσθέσουν κάτι ακόμα , έτσι νομίζουν , στο βιογραφικό τους .Ας γελάσω δυνατά !
Και αν η Σουσού καταφέρει να μπει σε θέση ισχύος και υπολογίσιμη, μετατρέπει σε «τσίρκο» ό,τι αγγίζει. Και οι άλλοι που κάτι περιμένουν , πιστεύοντας σε δράσεις από κοινού, και έχουν κοινωνική συνείδηση και ευαισθησία και απεχθάνονται τα δήθεν της , μένουν αποσβολωμένοι στην αρχή, και πολύ θυμωμένοι μετά . Θυμός που πηγάζει κυρίως από το γεγονός πως καταστρέφει η μαντάμ Σουσού κάθε ελπίδα να αρχίσουν οι άνθρωποι να πιστεύουν στην από κοινού δράση , να πιστέψουν πως «πέθανε» το δήθεν , πως τώρα προσπαθούμε όλοι για το καλό όλων σε όλα τα επίπεδα .Αυτή είναι η χειρότερη ζημιά που κάνουν . Όχι το ότι που και φορά χρησιμοποιούν τις θέσεις τους , για να εξυπηρετήσουν τους εαυτούς τους και τους κολλητούς τους , αλλά το ότι με τη συνολική τους στάση κλονίζουν την πίστη των άλλων γύρω τους για συμμετοχή στα κοινά , αφού βλέπουν πως η σαπίλα , το δήθεν , ο κομπλεξισμός και η προσπάθεια για προσωπική «ανάδειξη» είναι ακόμα και σήμερα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάποιων.
Και θα μου πείτε τι να κάνουμε ;
Όταν γίνεται αυτή η ερώτηση έχω την αίσθηση πως έχουμε ήδη παραδώσει τα « όπλα» . Ανοίξτε τα μάτια και προσέξτε το ύφος και τις επιλογές όσων βρίσκονται σε θέσεις που ρυθμίζουν καταστάσεις της ζωής σας . Όλες οι αποφάσεις τους δείχνουν τη «φιλοσοφία» και το ζητούμενό τους .
Και κυρίως δείξτε ενδιαφέρον για όσα γίνονται γύρω σας . Αν συμβεί αυτό η μαντά Σουσού θα μείνει στο περιθώριο , εκεί που της αξίζει να βρίσκεται , αφού δεν έχει τίποτα να προσφέρει.
«Μαντάμ Σουσού» , έργο του Δημήτρη Ψαθά .