Η κρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι πριν από 66 εκατ. χρόνια η πτώση ενός αστεροειδούς στη σημερινή χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο Κλίμα του πλανήτη με ολέθριες επιπτώσεις για τους δεινόσαυρους, οι οποίοι εξαφανίστηκαν από προσώπου Γης.
Ορισμένοι ερευνητές τα τελευταία χρόνια έχουν υποστηρίξει ότι η διαδικασία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων είχε ξεκινήσει πολύ πριν την πτώση του αστεροειδούς.
Μάλιστα, μια νέα βρετανική μελέτη υποστηρίζει ότι ο αστεροειδής απλώς επίσπευσε το αναπόφευκτο.
Ειδικότερα, ερευνητές των πανεπιστημίων Μπρίστολ και Ρέντινγκ πραγματοποίησαν μια στατιστική ανάλυση στα οικογενειακά δέντρα των δεινοσαύρων και πιο συγκεκριμένα στις τρεις μεγαλύτερες οικογένειες, τα σαυρόποδα, τα αρθρόποδα και τα ορνιθίσχια.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πώς πριν από 220 εκατ. έτη ξεκίνησε η εξάπλωση και η κυριαρχία των δεινοσαύρων με τον ρυθμό εμφάνισης εμφάνιση νέων ειδών να είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνον της εξαφάνισης άλλων. Η «χρυσή εποχή» των δεινοσαύρων διήρκεσε για περίπου 80 εκατ. έτη έως ότου ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση πριν από 140 εκατ. έτη.
Πριν από 90 εκατ. χρόνια ο ρυθμός εξαφάνισης ειδών δεινοσαύρων ήταν πολύ μεγαλύτερος από εκείνον της εμφάνισης νέων και οι ερευνητές εκτιμούν ότι επρόκειτο πλέον για μια μη αναστρέψιμη πορεία.
Οι ερευνητές εκτιμούν πώς 24 εκατ. χρόνια μετά, δηλαδή την εποχή που έπεσε ο αστεροειδής, οι δεινόσαυροι βρίσκονταν ήδη σε μεγάλη αστάθεια και ο αστεροειδής τους έδωσε απλώς τη χαριστική βολή.
«Πολλά είδη εξαφανίζονταν, νέα είδη δεν εμφανίζονταν και η ποικιλία μειωνόταν δραματικά. Όλα αυτά κατέστησαν πολύ ευάλωτους τους δεινόσαυρους απέναντι μάλιστα σε αλλαγές έκτασης και έντασης τόσο μεγάλων όσο αυτές που επέφερε η πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς» αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS».
Οι ερευνητές συμφωνούν πάντως με την κρατούσα θεωρία ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων επέτρεψε την εξάπλωση άλλων ειδών όπως τα θηλαστικά.