Κόρη των Τιτάνων Υπερίωνα και Ευρυφάεσσας, σε ονοματίζει ο της κοσμογονίας Ησίοδος. Θεά της νύχτας, μάτι του ουρανού παιχνιδιάρικο που μας τρελαίνεις με τα νάζια σου να μετράς τον χρόνο, γεμίζοντας και λιγαίνοντας το κορμί σου.
Σελήνη που τ’όνομά σου, σημαίνει φως, αφού προέρχεται από το φαεινό Σέλας
Ένα φως, που πότε σαν Εκάτη, πότε σαν Περσεφόνη και πότε σαν Άρτεμι, σκορπάς κι αφανίζεις τους φόβους του σκότους.
Κι είναι το φως σου πολυτιμότερο από του ήλιου, γιατί έχει τη μαγική ιδιότητα να σκορπά τους φόβους και να καλεί τον λογισμό σε ανάταση.
Πριγκίπισσα του κίτρινου, που το φοράς κατάσαρκα,ακόμη κι όταν είναι τοσοδούλη, σαν δρεπάνι, το σώμα σου.
Πληθαίνεις τη δόση του κίτρινου, έως ότου ολόγιομο, τέλειος κύκλος που περικλείει την αρμονία του σύμπαντος, έρχεσαι, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου των είκοσι εννέα ημερών, με το αυτοκρατορικό άρμα σου, που σέρνουν λένε βόδια ή άλογα ή και ελάφια.
Αδελφή της Ιούς βλέπεις, μα και του ήλιου, θα μπορούσε ποτέ να σε αφήσει χωρίς άρμα ο παντοκράτωρ αδελφός;
Σελήνη της φρενίτιδας, μα και της περισυλλογής.
Καθρέπτης της μικρότητας, της συμπαντικής και της άγνοιας
Εσύ μας φανερώνεις την γέννηση, μα και την αναγέννηση, ύστερα από την φθορά και τον εξαφανισμό.
Στις φάσεις της ζωής σου βλέπουμε την πορεία της δικής μας ζωής.
Φεγγαροθεά των ερωτευμένων.
Σελάνα του μύθου, που την πλευρά της φύσης την σκοτεινή κυβερνάς κι ελέγχεις παλίρροιες βροχές και πλημμύρες.
Σελήνη, της νύχτας ξωτικό, πόσοι αφουγκράστηκαν κάτω από το πανσέληνο μάτι σου τους μαγικούς ψίθυρους της νύχτας!
Πόσα ερωτευμένα χείλη σού εκμυστηρεύονται λόγια πασπαλισμένα μ’ αστρική ασημόσκονη και συ τα φυλάς μυστικά εφτασφράγιστα από της ημέρας τα περίεργα βλέμματα!
Σελήνη των ερωτευμένων το καταφύγιο, των παράνομων ερώτων οικοδέσποινα, συλλέκτρια των πιο δυνατών σ’αγαπώ, τα μυστικά σου φυλάκισε σε παρακαλώ, στου σκοταδιού σου τον κρυψώνα, τον σίγουρο.
Φεγγαράκι μου λαμπρό, λάτρεις σου ακόμη και ξένοι, με λαμπρές τελετές και με δέος σε τίμησαν.
Σπονδές με νερό καθαρό, κρυσταλλένιο, και άρτους σε σχήμα κυκλικό ή μηνίσκου μοίραζαν στην γιορτή σου. Ιερά σου παντού. Στην Σπάρτη τα πιότερα μα που να βρεθούν; αφού βέβηλος τα σκέπασε αφανισμός.
Και στην Κρήτη, νεράιδα της νύχτας σε τιμούσαν με χοές και θυσίες και πολλά ιερά σου θαμμένα βρυχούνται σκεπασμένα με χώματα αβυσσαλέου αιώνων και ζητούν αναγνώριση.
Άραγε είσαι φτιαγμένος από την φύση ή από τους ανθρώπους δορυφόρε της γης λατρεμένε μας.
Άραγε έφτασαν ως εσένα απεσταλμένοι της γης και τι βρήκαν σαν έφτασαν;
Άραγε υπάρχουν αυτού οι θρυλικού σεληνάνθρωποι που περιγράφει ο Πίνδαρος ο Σύριος, που τρέφονται μόνο από φως και οσμίζονται την κνίσα καμένων βατράχων;
Άραγε θα μας ξεναγήσεις ποτέ στα μυστήρια και στους θρύλους σου τους ανερμήνευτους; θα μας καλέσεις για ένα καφέ φεγγαρίσιο; μεγάλη
Σελήνη θεά, που απόψε τιμάμε τη χάρη σου. Αυγουστιάτικη νύχτα απόψε, πανσέληνη νύχτα που το φως σου πιο πορφυρό, πιο δυνατό πιο έντονο κατά την ανατολή και την δύση, ανοίγει τις πύλες όλων των Ελληνικών αρχαιολογικών τόπων για να συνεορτάσει μαζί σου την ονομαστική σου γιορτή.
Χρόνια πολλά φεγγαροθεά, φωτοδότρα της νύχτας.
Ελένη Μανιωράκη – Ζωιδάκη
Δασκάλα