Οι τράπεζες σου δίνουν να κρατάς μια ομπρέλα όταν λιάζει, λέει μια παροιμία και σου την παίρνουν όταν βρέχει. Ενώ η άποψη του λαού μας για το ποιόν των τραπεζιτών (που κάνουν κουμάντο) είναι γνωστή, οι έλληνες επίσης γνωρίζουν πως για τα δεινά που μας κατατρέχουν δεν φταίνε οι ίδιες, αλλά διαχρονικά οι κυβερνήσεις μας. Η διαχείριση που (οι τράπεζες) κάνουν στα χρόνια της κρίσης όμως πολύ απέχει από το να λύνει τα τεράστια προβλήματα που εξαιτίας της δημιουργήθηκαν, με συνηθέστερη τακτική το κρύψιμο τους «κάτω από το χαλί». Ενώ το ότι δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο αποτελεί βάσιμη δικαιολογία, το ότι από την αρχή δεν διείδαν το πρόβλημα σε όλη του την έκταση και δεν απαίτησαν από τους δικούς μας και ξένους πολιτικούς την άμεση δρομολόγηση του, τους καθιστά σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης.
Από την άλλη βέβαια, κανένας τον τραγικό εκείνο Μάιο του 2010 δεν πίστευε πως η κατάσταση θα τραβούσε σε τόσο μάκρος. Όλοι λίγο πολύ πιστεύαμε πως σε λίγα χρόνια τα πράγματα θα ισορροπήσουν ξανά και η χώρα θα τραβήξει το δρόμο της. Με ευκολία λοιπόν υπογράφαμε τις νέες συμβάσεις που οι τράπεζες μας ετοίμαζαν, με μοναδικό σκοπό την μείωση της μηνιαίας καταβολής των δανείων μας. Επιδεικνύοντας μάλιστα ένα μοχθηρό καπιταλιστικό πρόσωπο, ταυτόχρονα με τη χρονική διάρκεια αύξαναν και το επιτόκιο με το οποίο επιβάρυναν το δάνειο. Αποτέλεσμα, η μισή δουλειά που τότε έγινε, ενώ προσωρινά ανακούφισε την αγορά, μετά από λίγο τα όποια ευεργετήματα εξανεμίστηκαν. Σε αυτό συνέβαλλαν βέβαια και οι διαστημικές φορολογικές αυξήσεις. Με τις συνεχείς αναβολές φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, προσπαθώντας την εσχάτη ώρα να βρούμε λύσεις που από την αρχή θα μπορούσαν να είχαν λύσει το πρόβλημα.
Το κακό είναι ότι η μείωση των τιμών των ακινήτων σε επίπεδα που μόνο σε πολεμική αναμέτρηση παραπέμπουν, ως αποτέλεσμα έχει η εξεύρεση των δυνατών λύσεων να περιορίζεται δραματικά. Χωρίς άμεση, εντός του χειμώνα, λύση, οι τιμές των λιγότερο προνομιακών ακινήτων θα τείνουν να μηδενιστούν, καθώς κανένας δεν θα θέλει να έχει στην κατοχή του ακίνητο που χωρίς να του είναι χρήσιμο όχι μόνο δεν αποδίδει, αλλά κοστίζει κιόλας. Με μηδενικές τιμές ακινήτων όμως οι δυνατές λύσεις για τα δάνεια δυσκολεύουν…
Από πολλές πηγές ακούγεται πως για τα επιχειρηματικά τουλάχιστον δάνεια θα ακολουθηθεί η φιλοσοφία διάσωσης του ομίλου Μαρινόπουλου, με κούρεμα απαιτήσεων, πάγωμα υποχρεώσεων και δάνεια με μηδενικά επιτόκια. Το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή θα γίνει μόλις οριστικοποιηθεί το νομικό πλαίσιο που θα απαλλάσσει τα τραπεζικά στελέχη από ποινικά προβλήματα, όταν λοιπόν αυτό γίνει θα γνωρίζουμε και περισσότερα. Το μόνο βέβαιο στις μέρες μας είναι πως το καράβι δεν προχωρά πια, έπιασε ξέρα. Η αγορά στέγνωσε, το ίδιο και τα κρατικά ταμεία. Η μέρα της κρίσης πλησιάζει.