Το hot spot, όπως ευσχήμως αποκαλούμε τις τσαντιρουπόλεις που κυριολεκτικά τσουβαλιάζουμε τους δύστυχους που φτάνουν στον τόπο μας, της Μόριας έχει δυνατότητα να φιλοξενήσει 2.000 άτομα. Φυσικά με βάση τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες τα άτομα σύντομα υπερδιπλασιάστηκαν. Με αφορμή τη φήμη πως επίκειται επαναπροώθηση τους στην Τουρκία ξέσπασαν ταραχές μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων που βρίσκονταν εκεί. Οι ταραχές εξελίχθησαν σε λυσσαλέα αλληλοκαταστροφή μέσω εμπρησμών. Σε ελάχιστο χρόνο από την έναρξη των ταραχών βρέθηκαν πάνω από 5.000 άτομα να τρέχουν αλλόφρονες προς την πόλη της Μυτιλήνης. Βάλτε στη σκηνή και τους κατοίκους που διαμαρτύρονταν για την κατάσταση και τους χρυσαυγίτες που βρήκαν ευκαιρία για φασαρίες και έχετε ζωντανές σκηνές από την Κόλαση του Δάντη, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Πριν μερικές εβδομάδες μεγάλη συζήτηση ξεκίνησε στη χώρα μας εξ αιτίας μιας αποστροφής του λόγου του Γερμανού υπουργού των Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ, για επαναπροώθηση στην Ελλάδα όσων προσφύγων και μεταναστών δεν πάρουν τελικά άδεια για να παραμείνουν στη χώρα του. Λίγοι όμως συμπολίτες γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι εφικτό, λόγω της απόφασης του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που το απαγορεύει. Το συγκλονιστικό για τον χαρακτηρισμό της χώρας μας ως πολιτισμένης είναι η αιτιολόγηση: λόγω ανεπαρκών υποδομών και των θεσμικών κενών στο ελληνικό σύστημα φιλοξενίας και ασύλου. Δηλαδή δεν μπορούμε όχι μονάχα να προσφέρουμε στοιχειώδης ανθρώπινες συνθήκες φιλοξενίας στους δύσμοιρους, αλλά ούτε να τους καταγράψουμε ώστε να ενταχθούν τα στοιχεία τους στα κοινές ευρωπαϊκές βάσεις δεδομένων, δεν είμαστε άξιοι!
Από την έναρξη της σύγχρονης κυβερνητικής περιπέτειας, με την τότε αρμόδια υπουργό να δηλώνει ότι οι μετανάστες απλά… εξαφανίζονται, την ώρα που ο εταίρος υπουργός της αμύνης απειλούσε πως θα γεμίσει την Ευρώπη… ταλιμπάνηδες, υπήρχε ο φόβος ότι τα πράγματα θα έφταναν εδώ που έφτασαν. Ήρθε όμως ταυτόχρονα η ώρα να γίνουν τα πράγματα με τον σωστό τρόπο. Οι μετανάστες που στην πλειοψηφία τους θα μείνουν εδώ, ας μην το ξεχνάμε, πρέπει να κατανεμηθούν σύμφωνα με έναν σχεδιασμό που θα λαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες, αλλά και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Μοντέλο υπάρχει έτοιμο και μάλιστα από δεκαετίες: Είναι αυτό που εφαρμόστηκε στην ίδια τη Γερμανία όταν κλήθηκε να διαχειριστεί εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών προκειμένου να την ανοικοδομήσουν μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Οι ομοιότητες της σημερινής Ελλάδας με την τότε Γερμανία είναι μεγάλες, η ουσία είναι ίδια, δύο χώρες κατεστραμμένες, που δέχονται βοήθεια, καλούνται να διαχειριστούν ανθρώπους που ψάχνουν μια καλύτερη ζωή. Αν μπορέσουμε να βρούμε τον τρόπο να φέρουμε κοντά τα θεμελιώδη, ανάγκες, δυνατότητες και ικανότητες κοινωνιών και μεταναστών, τότε θα έχουμε προσφέρει στη χώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρη.
Διαφορετικά, για τις… Μόριες, που θα φέρουν Ωραιόκαστρα και Φιλιππιάδες, υπεύθυνη θα είναι η μωρία μας…