«Οι αμερικάνοι σε όλα τα επίπεδα, από τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν που κάλεσε τους ευρωπαίους να τηρήσουν την υπόσχεση τους για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, έως την επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ Βελκουλέσκου, η οποία παραδέχτηκε πως το ελληνικό πρόγραμμα είχε ταξικά χαρακτηριστικά, προσπαθούν να σταθεροποιήσουν τη χώρα» έγραφα πριν λίγες ημέρες, μάλιστα οι πιέσεις στους ευρωπαίους για οριστική λύση συνεχίστηκαν και στο ανώτατο επίπεδο, καθώς ο πρόεδρος Ομπάμα έδωσε σαφείς διαβεβαιώσεις ότι θα παρέμβει αποφασιστικά για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση.
Για αυτά πανηγύριζε η ελληνική κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο των Οικονομικών, γιατί όπως και να το κάνουμε, η λύση στο πρόβλημα του χρέους θα δώσει πολύτιμες ανάσες στο πολιτικό και στο συμβολικό πεδίο. Στο πολιτικό, γιατί θα έχει κάθε δικαίωμα να υπερηφανευτεί πως υποχρέωσε τους ευρωπαίους να υλοποιήσουν την υπόσχεση που εδώ και χρόνια μας έχουν δώσει και στο συμβολικό (που εδώ έχει και ουσία), γιατί η λύση στο θέμα του χρέους θα δώσει τέλος στη συζήτηση του Grexit και στην αβεβαιότητα που αυτή φέρνει. Το κακό (για τους κυβερνώντες) είναι πως οι αμερικάνοι δεν μιλάνε μονάχα για το ζήτημα του χρέους, αλλά και για τις μεταρρυθμίσεις που έχουν μείνει πίσω. Η ταξική διάσταση που έδωσε η κ. Βελκουλέσκου για παράδειγμα, έχει να κάνει με τη μονομερή αύξηση της ανεργίας από τον ιδιωτικό τομέα. Χθες οι αμερικανοί (μέσω του ΔΝΤ) επανήλθαν, συγκεκριμενοποιώντας τις δράσεις που πρέπει να γίνουν ώστε η χώρα να γυρίσει σε βιώσιμη ανάπτυξη. Τα τελευταία συμπεράσματα που έδωσε στη δημοσιότητα η αποστολή του στη χώρα μας μιλάει για επείγουσα ανάγκη αλλαγής στο μείγμα πολιτικής, διαφορετικά η χώρα διατρέχει τον κίνδυνο η ανεργία να μείνει σε υψηλά επίπεδα έως το 2050. Αν υπολογιστεί και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας, που το ίδιο έτος θα μας έχει καταστήσει έτος γερόντων, με έναν στους τρεις Έλληνες άνω των 65 ετών, εύκολα αντιλαμβανόμαστε πως τα λόγια για ανάπτυξη και… επίλυση του ασφαλιστικού είναι απλά του αέρα.
Το «ζουμί» των όσων οι αμερικανοί θεωρούν πως πρέπει να κάνουμε είναι στο τρίπτυχο μείωση φόρων, συντάξεων και αφορολόγητου. Χωρίς μειώσεις των φορολογικών συντελεστών εξηγούν, ελαττώνεται το κίνητρο για επενδύσεις και αυξάνεται αυτό της φοροδιαφυγής και της μαύρης οικονομίας. Χωρίς διεύρυνση της φορολογικής βάσης δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για υλοποίηση πολιτικών δικαιότερης κατανομής των βαρών. Όσο για τις συντάξεις; Όπως από την αρχή της κρίσης έγινε σαφές, οι συνταξιούχοι είναι η κοινωνική ομάδα με τις περισσότερες απώλειες. Χωρίς να ευθύνονται οι ίδιοι, βρέθηκαν ενώ έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες, τα έξοδα για την καταβολή των συντάξεων τους να χαρακτηρίζονται «δυσβάστακτα» για τα δεδομένα της χώρας μας. Ο κ. Τσακαλώτος σε αυτά περιορίστηκε να δηλώσει πως είναι γνωστή η διαφωνία του…
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations