Προφανώς, στόχος των ερευνητών δεν ήταν να δημιουργήσουν κατοικίδια που δεν χάνονται στη νύχτα, αλλά να βοηθήσουν στη μελέτη ανθρώπινων ασθενειών.
Σύμφωνα με το in.gr, όταν οι επιστήμονες θέλουν να εισάγουν σε πειραματόζωα ανθρώπινο DNA, φροντίζουν να εισάγουν ταυτόχρονα και γονίδια που κάνουν τα κύτταρα να λάμπουν, ή τους προσδίδουν ανθεκτικότητα σε αντιβιοτικά. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να δουν άμεσα σε ποια έμβρυα έχει πετύχει η γενετική τροποποίηση: σε αυτά που φθορίζουν στο σκοτάδι και αντέχουν την προσθήκη αντιβιοτικών.
Στην τελευταία μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Genesis, ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σεούλ δημιούργησαν ένα θηλυκό σκύλο, ράτσας μπιγκλ, που φθορίζει όταν λάβει το αντιβιοτικό δοξυκυκλίνη.
Η «Τέγκον» γεννήθηκε πριν από δύο χρόνια, ωστόσο η ερευνητική ομάδα ήθελε να επιβεβαιώσει την επιτυχία του πειράματος πριν δημοσιεύσει τα αποτελέσματα.
«Η δημιουργία της Τέγκον ανοίγει νέους ορίζοντες» για τη μελέτη ασθενειών όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, δήλωσε στο νοτιοκορεατικό πρακτορείο Yonhap ο Δρ Λι Μπιόνγκ-τσουν, επικεφαλής της μελέτης.
Επισήμανε ότι ο άνθρωπος και ο σκύλος μοιράζονται 268 ασθένειες -κάτι που σημαίνει ότι η δημιουργία σκύλων που εκδηλώνουν τεχνητά συμπτώματα θα μπορούσε να βοηθήσει στη βιοϊατρική έρευνα.
Η δημιουργία γενετικά τροποποιημένων ζώων διευκολύνεται από τη χρήση κλωνοποίησης, γι΄αυτό και η Τέγκα είναι γενετικό αντίγραφο ενός άλλου μπιγκλ, με εξαίρεση φυσικά τα επιπλέον γονίδια.
Η σκυλίτσα, επισήμαναν οι ερευνητές, προέκυψε από την ίδια τεχνολογία κλωνοποίησης που χρησιμοποίησε το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ για να δημιουργήσει τον πρώτο κλωνοποιημένο σκύλο, τον Σνούπι, το 2005.