Τις θέσεις τους εν όψει του εκλογικοαπολογιστικού συνεδρίου στο Εργατικό Κέντρο Χανίων παρέθεσαν εκπρόσωποι σωματείων .
Το Ετήσιο Τακτικό Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 8 και 9 Φεβρουαρίου 2017, ημέρες Τετάρτη και Πέμπτη και ώρα 4.30΄ μ.μ. στην αίθουσα Συνεδριάσεων του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Νομού Χανίων
Στην συνέντευξη Τύπου την οποία παραχώρησαν εκ μέρους των σωματείων οι: Ρηγανάκος Φώτης (πρ. Ιδιωτικών Υπαλλήλων), Ξανθουδάκης Μανώλης ( πρ. Οικοδόμων), Αποστολάκης Σήφης ( πρ. Επισιτισμού), Τσουπάκης Νίκος (Γραμματέας του σωματείου Τροφίμων- Ποτών) καθώς και ο Θωμάς Σαριδάκης μέλος της Διοίκησης του Ε.Κ.Χ. αναφέρθηκαν τα εξής:
«Το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Χανίων πραγματοποιειται σε μια κρίσιμη περίοδο για την εργατική τάξη της χώρας μας και του νομού, βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο όπου για λογαριασμό του κεφαλαίου μια ακόμα φορά μια κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) μια από τις πολλές που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ), τεχνοκρατών , “βρίσκεται” σε μια διαπραγμάτευση – αξιολόγηση , για το πως θα μας κάνουν φτηνούς και ευελικτούς για τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές. Το παιχνίδι είναι από πρίν ξεπουλημένο, και ας καμώνονται ότι δίνουν μάχη για να μην περάσουν τα μέτρα που τάχα θέλουν οι δανειστές.
Ποιά είναι αυτά τα μέτρα :
μείωση του κατώτατου μισθού και πέρα των 510 κάτω των 25 και 580 των άνω των 25
κατάργηση του συνδικαλιστικών ελευθεριών
παραπέρα αύξηση της φορ ληστείας των λαϊκών στρωμάτων
μεγαλύτερη ευελιξία στην εργασία
κατάσχεση της πρώτης κατοικιας
συντάξεις βοηθήματα …
…και ο κατόλογος δεν έχει τελειωμό, συν τα προηγούμενα 3 μνημόνια, όπου την ζωή της εργατικής τάξης την έχουν κάνει εφιάλτη.
Και όλα αυτά για να ξεπεράσουν την κρίση τους για να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Αυτή την ανάπτυξη που εννοούν ήδη την βιώνουν στο πετσί τους και οι εργαζόμενοι στον νομό μας. Για παράδειγμα στον κλάδο του τουρισμού όπου οι ξενοδόχοι και τα μονοπώλια του κλάδου έχουν κυριολεκτικά θησαυρίσει τα τελευταία χρόνια την ίδια στιγμη που οι εργαζόμενοι εξακολουθουν να αμείβονται με ψίχουλα, χωρίς ωράρια, χωρίς δικαιώματα . Τα ίδια και στον κλάδο των τροφίμων αλλά και του εμπορίου οπου γίνονται συγχωνεύσεις – εξαγορές, δημιουργούνται όμιλοι με μεγάλες επενδύσεις και παράλληλα καταργούνται συλλογικες συμβάσεις και γίνονται απολύσεις. Στον κλάδο τις οικοδομής και συνολικά των κατασκευών όπου παραπάνω από το 90% του κλάδου είναι στην ανεργία ενώ την ίδια στιγμή οι ανάγκες για έργα υποδομής για το λαό μας, όπως είναι σχολεία , αντιπλημμυρικά έργα κ.α είναι παραπάνω από απαραίτητα. Την ίδια στιγμή η υγεία η παιδεία υποβαθμίζονται και σε λίγο θα είναι μόνο γι΄ αυτούς που θα έχουν να πληρώνουν.
Θέλουν την επόμενη μέρα να βρουν την εργατική τάξη με σκυμμένο το κεφάλι ισοπεδωμένη χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Για το ότι βρέθηκε απροετοίμαστο το εργατικό κίνημα σ’ αυτήν την κατάσταση σοβαρές ευθύνες έχουν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες πρώτα και κύρια της ΓΣΕΕ αλλά και του εργατικού κέντρου Χανίων που με την στάση τους επί της ουσίας υιοθετούν την επιχειρηματολογία ΕΕ – κυβέρνησης – μεγαλοεργοδοσία
• Συμμετέχουν σε κοινωνικους διαλόγους και φόρουμ για το πως θα ξεπεράσουμε την κρίση, λες και η κρίση είναι δημιούργημα των εργατών και όχι του κεφαλαίου.
• Σπέρνουν την λογική του μικρότερου κακού και του “ρεαλισμού¨της κατάστασης, όταν ο μόνος που παράγει των πλούτο είναι η εργατική τάξη και όχι τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές .
• Δημιουργούν αυταπάτες στην εργατική τάξη περί καλών και κακών κυβερνήσεων κάνοντας κριτική για κυβερνητικους χειρισμούς λες και οι κυβερνησεις δεν είναι ο πολιτικός εκφραστής των επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτές οι πλειοψηφίες ούτε θέλουν ,ούτε μπορούν να οργανώσουν την εργατική τάξη, βάζουν εμπόδια στην οργάνωση της, είτε αλλοιώνοντας την θελησή της με διπλοψηφίες όπως στο σωματείο του ΥΠΠΟ όπου ψηφίζουν και για ΓΣΣΕ και για ΑΔΕΔΥ, είτε φτιάχνοντας μηχανισμό αντιπροσώπων από σωματεία σφραγίδες και κατευθυνόμενα από την εργοδοσία, είτε αποτρέποντας εργάτες, στο να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες π.χ ξενοδοχοϋπάλληλοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι.
Η Ταξική Ενότητα που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα έδωσε μάχες μέσα στους χώρους δουλείας για την διαφώτιση των συναδέλφων μας για το τι έρχεται, για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων, έδωσε μάχες με την εργοδοσία για να πληρωθούν εργαζόμενοι, για να ακυρωθούν απολύσεις πείρε πρωτοβουλίες για τους μετανάστες, έδειξε έμπρακτα τη εννοεί με τον όρο ταξική αλληλεγγύη δίνοντας μάχη για την επανασύνδεση του ρεύματος σε συναδέλφους, μπήκε μπροστά για να μην πληρώσουν συνάδελφοι ανασφάλιστοι στο Νοσοκομείο, ήταν μπροστά στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα
ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΩΡΑ
Εμείς λέμε ότι ήρθε η ώρα της ανασύνταξης του εργατικού – λαικού κινήματος, ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης για να διεκδικήσουμε την ζωη που μας αξίζει.
Οργάνωση παντού, σε όλους τους τόπους δουλειάς με ισχυρά επιχειρησιακά – κλαδικά σωματεια. Σωματεία που θα δίνουν μάχες για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που απασχολεί τους εργαζόμενους, την ζωή τους γενικότερα. Σωματεία δυνατά, μαζικά, με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών τους στην δράση, με στάση αταλλάντευτη στην κατεύθυνση της υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργατικών δικαιομάτων.
Για εμάς η ανασύνταξη του κινήματος αποτελεί πρώτο καθήκον. Τα αντιλαικά μέτρα πάτησαν πάνω στην υποχώρηση του κινήματος για να εφαρμοστούν. Ανασύνταξη όμως με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Παλεύουμε για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, θα αμφισβητεί την κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και της διακρατικής τους ένωσης, της Ε.Ε. , που θα συγκρούεται με τις αντιλαικές πολιτικές, την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, που θα ανατρέψει τους συσχετισμους στα συνδικάτα εις βάρος του εργοδοτικου και κυβερνητικου συνδικαλισμού. Ένα τετοιο κίνημα μπορεί δωσει και την λυση στο σημερινό αδιέξοδο που ζούμε.
Συνάδελφοι αντιπρόσωποι σας καλούμε να ψηφίσετέ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ για να μπορείτε την άλλη μέρα να δείτε τους συναδέλφους σας κατάματα , είναι ώρα επιλογής για τον ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις.
Ο ψήφος στην ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας είναι βήμα χειραφέτησης, είναι βήμα ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.»
