Εταιρικές πρακτικές με διαφορετικά ήθη; Συμφωνίες εξαγοράς στην Ελλάδα της κρίσης, που δικαιολογημένα προκαλούν προβληματισμό.
Τώρα που φαίνεται στον ορίζοντα ότι η πολύπαθη συμφωνία για την εξαγορά του Μαρινόπουλου από το Σκλαβενίτη ολοκληρώνεται, πολλοί στην αγορά δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον πειρασμό να κάνουν συγκρίσεις.
Συγκρίσεις για παρόμοιες συμφωνίες, που έγιναν σωστά, με οργανωμένο τρόπο και χωρίς να «ανοίξει» ρουθούνι. Για παράδειγμα, κάποιοι θυμούνται την εξαγορά της Βερόπουλος από την My Market το 2016.
Σήμερα, η εξαγορά του Μαρινόπουλου γίνεται με καθυστερήσεις μισθών και υποχρεωτικό 50% «κούρεμα» στους προμηθευτές. Προβάλλεται μάλιστα, ως μία σχεδόν θεόσταλτη λύση, ως μια διέξοδος στο αδιέξοδο.
Την ίδια στιγμή, η My Market εξαγόρασε την Βερόπουλος και μέσα σε μερικές μέρες εξόφλησε όλους τους προμηθευτές χωρίς να τους «κόψει» ούτε ένα σεντ.
Οι εργαζόμενοι μάλιστα πριμοδοτήθηκαν με αύξηση στις αποδοχές τους.
Η μία εξαγορά «τιμώρησε» την αγορά για την επιβίωση της, ενώ η άλλη σεβάστηκε πλήρως τους εργαζόμενους, την κοινωνία, και την αγορά. Άλλα ήθη; Ίσως. Διαφορετικές «πραγματικότητες»; Σίγουρα.