Με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είδαμε να ξετυλίγονται παράλληλα δύο κοινωνικές αντιδράσεις, μία αρνητική, το όξος και η χολή που ελευθερώθηκε σε μια θαυμαστή για την εφευρετικότητα της επίδειξη μικροψυχίας και μία θετική, η παραδοχή πως αν είχαμε ακολουθήσει τις συμβουλές όσων (όπως ο συχωρεμένος) προειδοποιούσαν για τα κακά μας ξέτελα, τώρα δεν θα ήμασταν ικέτες σε ΔΝΤ και Ευρώπη. Αντιπαρερχόμενοι την πρώτη αντίδραση σαν κάτι που αφορά ανίατες περιπτώσεις και εστιάζοντας στην ουσία της δεύτερης, βάσιμα μπορούμε να πούμε πως ο θάνατος του Μητσοτάκη σα να ενεργοποίησε κάποιο μηχανισμό «ενοχής» απέναντι στο πρόσωπο του, λες και χρειαζόμασταν το αναπόδραστο γεγονός του θανάτου για να αναγνωρίσουμε το λάθος μας.
Συχνές είναι οι αναφορές πως πολίτες και πολιτικοί στην πλειοψηφία μας βρισκόμαστε ακόμα στην φάση της άρνησης, στην ψυχολογική εκείνη περίοδο που αρνούμενοι να δεχτούμε ότι μας συνέβη περιμένουμε την επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Και μπορεί η ηγετική περί τον πρωθυπουργό ομάδα να έχει μπει στο νόημα, η πλειοψηφία όμως του κυβερνώντος κόμματος, του υπουργικού συμβουλίου και φυσικά των ψηφοφόρων ακόμα ονειρεύονται σκίσιμο των μνημονίων και λεφτά με το… τσουβάλι. Αυτό γίνεται εμφανές όχι από τις ανόητες αλλά και ανέξοδες δηλώσεις υπουργών και βουλευτών, αλλά από τα εμπόδια που συνεχώς ξεπηδούν στο δρόμο όποιου θέλει να κάνει μια δουλειά στην έρμη ετούτη χώρα.
Ίσως είναι η κατάλληλη ευκαιρία να θυμίσω τα όσα είπε ένας άλλος μεγάλος, ο Μίκης Θεοδωράκης στον Αλέξη Τσίπρα, έτσι, σαν τροφή για σκέψη…
«Όταν με επισκέφθηκε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας με τον Μανώλη Γλέζο και μου πρότεινε να συνεργαστούμε, του είπα τα εξής: Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι σαν βαγόνια ενός τρένου που κινείται πάνω στις ράγες που έχει τοποθετήσει η ΕΟΚ και το ΔΝΤ. Εσείς τώρα αγωνίζεστε από τρίτο κόμμα να γίνετε δεύτερο, πρώτο. Αλλά και στη θέση της μηχανής να μπείτε, τι νόημα θα έχει αν δεν μπορείτε να αλλάξετε τις ράγες; Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο ερώτημα: Έχετε βρει τρόπο να αλλάξετε τις ράγες; Επίσης, αν πάρετε τις εκλογές διακηρύσσοντας, όπως διακηρύσσετε, ότι θα καταργήσετε τα μνημόνια, το επόμενο δευτερόλεπτο η βρύση των όποιων παροχών από τους δανειστές θα κλείσει. Επομένως από το επόμενο δευτερόλεπτο κιόλας θα πρέπει εσείς να είστε σε θέση να εξασφαλίσετε στον ελληνικό λαό μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία και γενικά τα πάντα. Αυτό είναι το δεύτερο ερώτημα: Έχετε βρει τον τρόπο; Γιατί αν επιδιώκετε να πάρετε την εξουσία χωρίς να έχετε ήδη από πριν βρει τον τρόπο να αλλάξετε τις ράγες και να εξασφαλίσετε με άλλους τρόπους στον ελληνικό λαό αυτά που χρειάζεται για να ζήσει, αυτό που κάνετε είναι τυχοδιωκτισμός που μόνο αποτέλεσμα θα έχει την καταστροφή της χώρας και τον εξευτελισμό της Ελληνικής Αριστεράς».
Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations.