Διαβάζω δεξιά – αριστερά,διθυραμβικές αναφορές και σχόλια κολακευτικά για τον Εμμάνουελ ( όπως τον αποκαλεί και ο Αλέξης ) .
Είναι τα ίδια site που μόλις πριν από λίγους μήνες αποθέωναν τον αριστερό υποψήφιο για την Γαλλική προεδρία μεσιέ Μελανσώ και κατηγορούσαν και αναθεμάτιζαν τον σημερινό Γάλλο πρόεδρο ως απολειφάδι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης και γνήσιο φιλελέ εκπρόσωπο του τραπεζικού συστήματος.
Έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους,κι είναι όπου φυσάει ο άνεμος.
Μου θυμίζουν δε, κάποιον καλό φίλο απ τα παλιά που μου έλεγε : “Εγώ είμαι και με τη κυβέρνηση και με την αντιπολίτευση και στην Αγγλία είμαι Βασιλικός “….κάτι τέτοιο…
Όσο για τους λοιπούς θερμοκέφαλους που βλέπω να διαδηλώνουν κατά της επίσκεψης και της σημασίας της,των επενδυτικών συνομιλιών κλπ,να τους θυμίσω ότι έχουν μείνει λίγοι πλέον όσοι ακόμα πιστεύουν στα Μαδουρικά οράματα και στις Τσαρικές προσφορές.
Δραχμές και ρίψεις τροφίμων από αέρος,δελτίο σε τρόφιμα και καύσιμα μπορούν να τα απολαύσουν αν πάρουν επιτέλους την απόφαση να ταξιδέψουν με εισιτήριο χωρίς επιστροφή στον επίγειο παράδεισο τους αυτόν της Βενεζουέλας όπου προσφέρονται αφειδώς…
κι ας μας αφήσουν στην ησυχία μας και στα “ευρά”μας.
Μιλώντας σήμερα με τον καθηγητή Νίκο Λυγερό που είναι άριστος γνώστης των δεδομένων και των πολιτικών στην Γαλλία η εικόνα είναι ξεκάθαρη.
“Για την Ελλάδα μια συμμαχία στην πράξη με μια χώρα όπως η Γαλλία είναι μονόδρομος, ειδικά σε μια εποχή όπως αυτή που η χώρα μας προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.”