«Αυτή τη στιγμή είναι επικίνδυνο για παιδιά, οικογένειες και ευπαθείς ομάδες να μένουν στη Μόρια» δηλώνει εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες
Τη θλιβερή και σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι εγκλωβισμένοι μετανάστες στο κέντρο φιλοξενίας της Μόρια στη Μυτιλήνη περιγράφει ρεπορτάζ του Al Jazeera.
«Σκουπίδια, χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, μπουκάλια γεμάτα με ούρα, βρώμικες πάνες και κόπρανα είναι σκορπισμένα παντού» ξεκινά το οδοιπορικό.
Ο απεσταλμένος του αραβικού δικτύου μίλησε με έναν 30χρονο Σύρο που έφτασε στη Μυτιλήνη τον περασμένο μήνα. Μιλά για τις δυσκολίες που γνώριζε ότι θα είχε το ταξίδι του με τελικό προορισμό τη Γερμανία αλλά όπως λέει δεν περίμενε ποτέ ότι θα κατέληγε να κοιμάται στη βροχή και το κρύο με τη σύζυγο και το νεογέννητο παιδί τους. «Ήξερα ότι το νησί ήταν άσχημο αλλά δεν περίμενα τόσο άσχημο. Δεν περίμενα ότι θα χρειαζόμουν να σταθώ δύο ώρες στην ουρά για να πάω στην τουαλέτα» λέει χαρακτηριστικά.
«Όταν λες, δε, στους γιατρούς ότι αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα το μόνο που σου λένε είναι να πίνεις περισσότερο νερό».
«Οι συνθήκες δεν είναι οι αρμόζουσες ενόψει του χειμώνα στα περισσότερα από τα hotspot που είναι επίκινδυνα γεμάτα από κόσμο. Οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες όπως τουαλέτες και ντους. Φοβάμαι ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνο να χαθούν ζωές αν δεν υπάρξουν μετακινήσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα» δηλώνει η συντονίστρια της οργάνωσης International Rescue Committee, Άσλει Λάβετ.
«Αυτή τη στιγμή είναι επικίνδυνο για παιδιά, οικογένειες και ευπαθείς ομάδες να μένουν στη Μόρια» δηλώνει στο Al Jazeera εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Στο αραβικό δίκτυο μίλησε και ένας 41χρονος Σύρος που στη χώρα του ήταν δάσκαλος. «Το φαγητό εδώ είναι άθλιο και περιμένουμε δύο ώρες στην ουρά κάθε πρωί για ένα κομμάτι ψωμί και ένα μήλο. Εδώ είναι μια μεγάλη φυλακή».
Παρόμοια εικόνα δίνει και μια 16χρονη που λέει χαρακτηριστικά «ούτε ζώα δεν θα έκαναν μπάνιο έδώ. Πριν να έρθει κανείς στη Μόρια δεν είναι άρρωστος αλλά όλοι αρρωσταίνουν όταν φτάνουν εδώ. Και το βράδυ φοβόμαστε να βγούμε από τις σκηνές μας γιατί υπάρχουν συνεχώς φασαρίες».
