“Καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν” – Η ιστορία μιας μοναδικής γυναίκας στα Χανιά που πρόσφερε “κομμάτι του εαυτού της” για να σώσει τον άντρα της αλλά και έναν ακόμη άνθρωπο
Το όνομά της είναι Ευτυχία, αλλά θα μπορούσε να λέγεται και Αγάπη. Την Πέμπτη, θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, σε Νοσοκομείο της Αθήνας, προκειμένου να δωρίσει το νεφρό της στον 66χρονο συνωνόματο και συνοδοιπόρο της, νεφροπαθή σύζυγό της, Ευτύχη Γεωργιλά.
Η απόφαση να δωρίσει το νεφρό της στο σύζυγό της, ήταν δική της. Υποβλήθηκε σε σχετική εξέταση ιστοσυμβατότητας, παρά τις αντιρρήσεις του συζύγου της ο οποίος δεν ήθελε να στραφούν σε αυτή τη λύση για την ανεύρεση μοσχεύματος αλλά μέσα από τη λίστα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.
Η εξέταση έδειξε οτι η 57χρονη Ευτυχία Γεωργιλά, μπορεί να προχωρήσει στη δωρεά και εδώ και ενάμιση χρόνο, έγιναν όλα τα προαπαιτούμενα για την πραγματοποίηση της εγχείρισης.
Στο μεσοδιάστημα, ο 66χρονος ειδοποιήθηκε από τον ΕΟΜ να υποβληθεί σε εξέταση συμβατότητας καθώς είχε βρεθεί πιθανό μόσχευμα, όμως ο κ. Ευτύχης δεν προσήλθε ποτέ στο Νοσοκομείο, αφού το ζευγάρι είχε αποφασίσει οτι ο δότης θα είναι η κ. Ευτυχία.
“Δεν πειράζει, ας το πάρει άλλος”, την άκουσα να λέει στο φαρμακείο που την συνάντησα πρώτη φορά, συνειδητοποιώντας οτι με την πράξη της, σώζει δύο ζωές, εκείνη του συζύγου της αλλά και ενός ακόμη άγνωστου σε αυτή ασθενή που έχει ανάγκη μοσχεύματος.. Με απίστευτη ταπεινότητα, που κανένα κείμενο δεν μπορεί να αποτυπώσει, η κ. Ευτυχία μας αφηγείται την περιπέτεια υγείας που αντιμετωπίζει εδώ και 5,5 χρόνια με τον άντρα της, την στήριξη και την αγάπη που έχουν δεχτεί από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, εδώ και στην Αθήνα, αλλά και τι ήταν αυτό που την παρακίνησε να πάρει αυτήν την απόφαση.
Δεν ένιωθα πολύ όμορφα να περιμένω να πεθάνει κάποιος για να πάρουμε το νεφρό του. Ο άντρας μου είναι ένας άνθρωπος που τον βλέπω δίπλα μου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν και κινδυνεύουν αλλά αυτόν που έχουμε πιο κοντά μας βοηθάμε πάντα. Βέβαια θα μπορούσα να το κάνω και για έναν άλλο άνθρωπο, του οποίου η ταλαιπωρία θα με είχε ευαισθητοποιήσει.
Πώς προέκυψε το πρόβλημα υγείας και η ανάγκη για μόσχευμα
“Ο άντρας μου είναι νεφροπαθής, εδώ και 5,5 χρόνια υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από πέτρες στα νεφρά, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου τα κατέστρεψαν. Από την αρχή όμως δυσκολευόμασταν στην αιμοκάθαρση, γιατί δεν είχε αγγεία. Είχε υποβληθεί σε αρτηριο-φλεβικές επεμβάσεις, (φίστουλα, αρτηριο – φλεβικό μόσχευμα), και τώρα είχε φτάσει σε ένα σημείο που για να συνεχιστεί η αιμοκάθαρση χρειάζονταν, υποκλείδιο φλεβοκαθετήρα, μια λύση που δεν κρατάει για πολύ καιρό. Η ζωή του κινδύνευε”.
Οι άλλες εναλλακτικές και η ιδέα της δικής της δωρεάς
“Ο άντρας μου είχε μπει στην λίστα για πτωματικό μόσχευμα, αλλά εγώ δεν ένιωθα πολύ όμορφα να περιμένω να πεθάνει κάποιος για να πάρουμε το νεφρό του. Ο άντρας μου είναι ένας άνθρωπος που τον βλέπω δίπλα μου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν και κινδυνεύουν αλλά αυτόν που έχουμε πιο κοντά μας βοηθάμε πάντα. Βέβαια θα μπορούσα να το κάνω και για έναν άλλο άνθρωπο, του οποίου η ταλαιπωρία θα με είχε ευαισθητοποιήσει.
Σκέφτηκα οτι, επειδή ήμουν αιμοδότης και μου είπαν από την Αθήνα οτι θα μπορούσα να δω την περίπτωση της δωρεάς, να το κάνω. Έτσι πήρα την πρωτοβουλία και πρότεινα αυτή τη λύση.. Πήγα στο Νοσοκομείο “Γεννηματάς” και έκανα μια εξέταση που έδειξε οτι υπάρχει συμβατότητα και μπορούσα να δωρίσω το νεφρό μου στο σύζυγό μου.
Ο σύζυγός μου δεν ήθελε να προχωρήσουμε με αυτόν τον τρόπο, ήθελε να περιμένουμε στη λίστα για μόσχευμα. Είχε φτάσει να είναι 4ος (εννοεί στη λίστα του ΕΟΜ). Πριν λίγο καιρό τον είχαν ειδοποίησει, οτι βρέθηκε μόσχευμα και θα έπρεπε να υποβληθεί σε εξέταση συμβατότητας, για να διαπιστωθεί σε ποιον από τους τέσσερις πρώτους της λίστας, θα γινόνταν η επέμβαση. Όμως, εκείνη την περίοδο, είχαμε προχωρήσει τις διαδικασίες που απαιτούνταν για να δώσω το δικό μου νεφρό”.
“Το μόσχευμα προφανώς το πήρε κάποιος άλλος. Εγώ εδώ και έναν χρόνο είχα υποβληθεί στην εξέταση ιστοσυμβατότητας. Έτυχε να είμαι συμβατή, υπήρχε πιθανότητα να μην είμαι.
Δεν φοβάμαι καθόλου. Εδώ στο Νοσοκομείο, στο νεφρολογικό και στη μονάδα τεχνητού νεφρού, είμασταν τυχεροί με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες. Μας συμπεριφέρονταν με πολύ αγάπη. Όταν σου δίνει ο άλλος αγάπη, έχεις μετά και εσύ να δώσεις. Όταν ο άνθρωπος δίνει, μοιράζει καλοσύνη γύρω του… Όλη αυτή η αγάπη του κόσμου με συγκίνησε και με παρακίνησε να κάνω αυτήν την προσφορά
“Στις 14 Νοεμβρίου, τον περασμένο μήνα, είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε την μεταμόσχευση, όμως την παραμονή, ο σύζυγός μου εμφάνισε πυρετό ύστερα από μια φλεγμονή στο χέρι και η επέμβαση ακυρώθηκε. Τώρα που υποχώρησε είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε.
Δεν φοβάμαι καθόλου. Εδώ στο Νοσοκομείο, στο νεφρολογικό και στη μονάδα τεχνητού νεφρού, είμασταν τυχεροί με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες. Μας συμπεριφέρονταν με πολύ αγάπη. Όταν σου δίνει ο άλλος αγάπη, έχεις μετά και εσύ να δώσεις. Όταν ο άνθρωπος δίνει, μοιράζει καλοσύνη γύρω του.
Ο γιατρός μας ο κ. Τζανάκης, η κ. Παπαδάκη, ο κ. Δαμιανάκης, η κ. Χαριτάκη, αγάπησαν τον άντρα μου, τον πρόσεχαν, τον έσωσαν πολλές φορές από τον θάνατο. Είχαμε περάσει πολλές δύσκολες ώρες. Πολλές φορές θέλω να τους κοιτάξω στα μάτια και ντρέπομαι. Έχω εισπράξει από αυτούς όλη αυτήν αγάπη που δίνουν, στον καθένα ασθενή, όχι μόνο στον άντρα μου, χωρίς κανένα συμφέρον. Όλη αυτή η αγάπη του κόσμου με συγκίνησε και με παρακίνησε να κάνω αυτήν την προσφορά
Η επέμβαση θα γίνει στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Οι γιατροί και εκεί είναι πάρα πολύ καλοί. Πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί μαζί τους. Εργάζονται με την καρδιά τους. Μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε δικοί τους άνθρωποι, γονείς τους, αδέλφια τους. Όλο το προσωπικό. Εγώ πραγματικά ντρεπόμουν οταν τους έβλεπα. Μια μέρα τους είπα, “συγνώμη είμαι εδώ κάθομαι και δεν κάνω τίποτα, μόνο σας πιάνω το χώρο και μου απάντησαν: Εσείς το λέτε αυτό; Οι δότες, είναι ιερά πρόσωπα, είναι πολύ σεβαστά πρόσωπα”.
Χριστούγεννα μέσα στο Νοσοκομείο
Την Δευτέρα η κ. Ευτυχία αναχώρησε για την Αθήνα με τον σύζυγό της. Την Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί η πολυαναμενόμενη επέμβαση και το ζευγάρι θα περάσει τις γιορτές των Χριστουγένων μέσα στο Νοσοκομείο, καθώς μετά την εγχείριση απαιτείται πολυήμερη νοσηλεία.
Αξίζει να σημειωθεί οτι και οι δύο τους, εργάζονταν για χρόνια στον τομέα της υγείας, η κ. Ευτυχία ως τραπεζοκόμος και ο κ. Ευτύχης ως νοσηλευτής στο Ψυχιατρείο Χανίων.
