Ο Νίκος Δένδιας αποκάλυψε ότι ως παιδί στην Κέρκυρα είδε να χάνει η οικογένειά του το σπίτι της σε πλειστηριααμό, πράγμα που -όπως είπε- τον έχει κάνει εξαιρετικά ευαίσθητο στο θέμα της πρώτης κατοικίας.
Μιλώντας στη Βίβιαν Μπενέκου και την εφημερίδα Εspresso, σημείωσε πως ο πατέρας του ήταν έμπορος και άλλοτε είχε χρήματα και άλλοτε δεν είχε καθόλου – «μα καθόλου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Θυμάμαι τοκογλύφους στο σπίτι. Ποτέ στη ζωή μου, ως δικηγόρος, δεν είχα τοκογλύφο πελάτη, ακριβώς για αυτό. Χάσαμε το σπίτι μας σε πλειστηριασμό και αυτό στην παιδική ηλικία είναι πολύ δυσάρεστο να το βιώνεις. Ένας από τους λόγους που θέλω να προστατεύεται η πρώτη κατοικία σήμερα είναι ότι ξέρω τι σημαίνει να χάνεις το σπίτι σου. Να παίρνεις τα πράγματά σου και να ξεσπιτώνεσαι. Εγώ το έζησα αυτό. Δεν είχαμε λεφτά για να πάρω παιχνίδια τότε και γι’ αυτό και ως ενήλικας έχω πάρα πολλά παιχνίδια».
Ο βουλευτής της Ν.Δ εξήγησε πώς βρέθηκε από την Κέρκυρα στο Κολλέγιο Αθηνών. Πήρε υποτροφία στα οκτώ του χρόνια ως αριστούχος και πήγε στο οικοτροφείο του σχολείου ως εσωτερικός μαθητής., μετά από συνεννόηση με τον πατέρα του.
«Το κουβεντιάσαμε, σαν μια ευκαιρία καλύτερης μόρφωσης, γιατί εγώ ήμουν ένα φτωχό παιδί. Το Κολλέγιο είχε απίστευτα σκληρό πρόγραμμα για ένα παιδί. Ξυπνούσα στις 6 το πρωί και ύστερα ήταν όλα προγραμματισμένα. Περνούσα από επιθεώρηση ακόμη και για το πώς τοποθετούσα τα πράγματά μου. Ήμουν υποχρεωμένος να τρώω με γραβάτα και κοστούμι, και να ελέγχομαι για το πώς είναι το κοστούμι μου. Ήταν ένα πολύ πειθαρχημένο περιβάλλον με αυστηρές ποινές».
Εξαιρετικά ενδιαφέρον έχει το πώς θυμάται τη συνύπαρξη φτωχών παιδιών με γόνους πλούσιων οικογενειών.
«Το Κολλέγιο ήταν, στα δικά μου μάτια, μια εξαιρετική ευκαιρία, αν και όντως υπήρχε μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των παιδιών, οικονομική και κοινωνική. Φυσικά το σχολείο επέτρεπε την εξίσωση, μη σου πω ότι την επέβαλλε κιόλας. Δεν ήταν ένα σχολείο νεόπλουτων. Η διαφορά η δική μου με τους εύπορους συμμαθητές μου δεν φαινόταν μέσα στην εβδομάδα. Ήταν εκεί, όμως, τα Σαββατοκύριακα. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που ζει σε μια βίλα στο Ψυχικό το Σαββατοκύριακο και σε αυτόν που ζει σε μια σοφίτα στην Κέρκυρα είναι μεγάλη. Όμως, το σχολείο αυτό το εξισορροπούσε».
