Λίγο το εφήμερο της χαράς του «τέλους» των μνημονίων, λίγο τα σκληρά μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί και θα εφαρμοστούν το επόμενο έτος καθιστούν το 2018 εκλογικό, κάτι που αναπόφευκτα μας κάνει δύσπιστους, καχύποπτους και επιφυλακτικούς στα όσα ακούμε (ξανά) για τον ΒΟΑΚ. Το τραγικό στην υπόθεση είναι πως ταυτόχρονα με τον κουρνιαχτό (με σαφείς πολιτικές στοχεύσεις) που σηκώθηκε για τον ΒΟΑΚ, άφηναν στην την τελευταία τους πνοή στην κακότεχνη του άσφαλτο κι άλλοι συμπολίτες μας.
Η ιστορία του ΒΟΑΚ σέρνεται εδώ και δεκαετίες, με ιδέες, σχεδιασμούς και παραλλαγές πολλές, αλλά με έναν κοινό παρανομαστή: όλες έμειναν ασκήσεις επί χάρτου. Πέρα από τις παρακάμψεις των πόλεων, ο μόνος εκσυγχρονισμός που γνώρισε ο ΒΟΑΚ εδώ και 50 χρόνια, ήταν οι κάμερες για τον έλεγχο της ταχύτητας των οχημάτων. Μόνο που το μέτρο αυτό για τους «μυημένους» λειτουργεί σαν αυξομειωτής ταχύτητας, για τους υπόλοιπους σαν πηγή ατυχημάτων, καθώς οι «γνώστες», αυτοί που γνωρίζουν τις ακριβείς θέσεις των ελεγχόμενων σημείων φρενάρουν ξαφνικά ώστε να περάσουν το… επικίνδυνο σημείο σαν «κύριοι». Για λίγα μέτρα προχωρούν με λιγότερα από 60 χιλ. την ώρα και αμέσως μετά «γκαζώνουν» ως… συνήθως. Η απότομη επιβράδυνση και επιτάχυνση αυτή δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, σε σημείο η χρήση των καμερών στον ΒΟΑΚ να χαρακτηρίζεται σαν εισπρακτική. Και να πήγαιναν τουλάχιστον τα λεφτά στην βελτίωση του.
Οι ανακοινώσεις για άμεση(!) εντός του 2019 έναρξη των έργων κατασκευής του δρόμου ανήκουν δυστυχώς στη χορεία εκείνη των τερατολογιών που συχνά, από υπεύθυνα υποτίθεται χείλη, ακούμε τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Και αν το σκίσιμο των μνημονίων και η σεισάχθεια ακούγονταν σαν μουσική στα αυτιά ταλαιπωρημένων πλην άσχετων με θέματα κρατικού χρέους πολιτών, η άμεση έναρξη κατασκευής του ΒΟΑΚ ηχεί σαν ξεδιάντροπη κοροϊδία. Βλέπετε, καθώς η απόκτηση στέγης αποτελούσε το όνειρο όλων μας, μοιραία αποκτήσαμε εμπειρία κατασκευών, εργοταξίων, εργολάβων… Τη στιγμή που για το κτίσιμο ενός απλού σπιτιού η απαιτούμενη γραφειοκρατία (επιλογή αρχιτέκτονα, σχεδίων, αδειοδότηση κτλ) κάνει το διάστημα του ενός έτους να φαντάζει μικρό, οι κυβερνώντες μας θα τα καταφέρουν για ένα έργο που διαπερνά απ’ άκρο σ’ άκρο την Κρήτη και που μόνο οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων θα απαιτήσουν πολλαπλάσιο διάστημα. Πόσο μάλλον που απ΄ ότι έχει γίνει γνωστό μεγάλο μέρος του ΒΟΑΚ θα γίνει σε νέα χάραξη. Στην περίπτωση μας βέβαια όχι μόνο ολοκληρωμένες μελέτες δεν υπάρχουν, αλλά ούτε η γη υπάρχει, ούτε και το σπουδαιότερο, τα λεφτά!
Πέρα από τους «πολιτικαντισμούς», ο δρόμος πρέπει να γίνει και θα γίνει, ειδικά όταν μετά την κατασκευή του Νέου Αεροδρομίου στο Καστέλι Πεδιάδος γίνει σαφές ότι ο υφιστάμενος δρόμος δεν αρκεί για την κάλυψη των αναγκών. Ως τότε…
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations