Σε μια στιγμή που η κυβέρνηση δέχεται το ένα μετά το άλλο πολιτικά στραπάτσα βρέθηκε σαν από μηχανής Θεός ένα ακόμα σκάνδαλο. Αξιοποιώντας τις έρευνες των αμερικανικών υπηρεσιών για αθέμιτες επιχειρηματικές πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας NOVARTIS, η ελληνική δικαιοσύνη «έπεσε» πάνω σε πολιτικά πρόσωπα. Στην περίπτωση αυτή ο νόμος επιβάλει την παύση της έρευνας και αποστολή της δικογραφίας στην ελληνική βουλή. Παρεμπίπτοντος αναφέρω ότι όπως προκύπτει από τις εξελίξεις η πατρίδα του καπιταλισμού φροντίζει να τηρούνται οι κανόνες του από όλους. Στην πατρίδα της δημοκρατίας τους ερμηνεύουμε όπως θέλουμε και τους εφαρμόζουμε όταν θέλουμε…
Η φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα αποτελεί ένα τεράστιο θέμα στο οποίο εμπλέκονται όλοι, από τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο γιατρό. Την εποχή που μπαίναμε στο ευρώ, το 2000, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΠΙ η ετήσια φαρμακευτική δαπάνη της χώρας ανήρχετο στο ύψος των 1,278 δις ευρώ. Στο τέλος της δεκαετίας, το 2009, η αντίστοιχη δαπάνη ανήλθε στο ποσό των 5,108 δις ευρώ. Μέσα σε μία δεκαετία δηλαδή οι Έλληνες τετραπλασιάσαμε τα φάρμακα που καταναλώναμε… Η κατά κεφαλή δαπάνη ήταν 60% περισσότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, λες και όλες οι πληγές του Φαραώ επισκέφτηκαν την χώρα μας. Δυστυχώς οι τραγικές επιλογές όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων έφεραν το 2016 την κατά κεφαλή φαρμακευτική δαπάνη της Ελλάδος να υστερεί κατά 37% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, πράγμα που εξηγεί την έλλειψη ακόμα και του βαμβακιού από τα νοσοκομεία μας.
Το φαρμακευτικό λοιπόν σκάνδαλο όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά έβλαψε τη χώρα διπλά καθώς αφενός χάθηκαν δισεκατομμύρια και αφετέρου οι Έλληνες καταναλώσαμε φάρμακα που δεν χρειαζόμασταν. Το υπαρκτό αυτό σκάνδαλο, που κατάντησε τριτοκοσμικά τα νοσοκομεία μας και απάνθρωπες τις συνθήκες περίθαλψης για τους πολίτες της άτυχης ετούτης χώρας αντί να ερευνηθεί εξονυχιστικά ώστε να βρεθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι, ευτελίζετε σε ρόλο κομπάρσου, χρησιμοποιείται μπας και αλλάξει η δυστυχής για την εξουσία ατζέντα της καθημερινότητας.
Τα δύο μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα που έγιναν γνωστά στην πατρίδα μας είναι εισαγόμενα, υπό την έννοια πως δεν αποτελούν επιτυχίες των ελληνικών διωκτικών αρχών, αλλά ευρήματα των Γερμανικών και των Αμερικανικών αρχών που ερευνούσαν δικές τους εταιρίες για αθέμιτες επιχειρηματικές πρακτικές. Αυτό, το να ερευνούν τις δικές τους εταιρίες, να τους επιβάλουν υπέρογκα πρόστιμα, ακόμα και να κλείνουν φυλακή προβεβλημένα στελέχη τους δεν το κάνουν από ευχαρίστηση, ούτε γιατί θέλουν να τις ζημιώσουν.
Οι πρεσβείες τους ανά τον κόσμο άλλωστε λειτουργούν σαν πλασιέ για τα προϊόντα των εταιριών αυτών. Το κάνουν γιατί αναγνωρίζουν το ευρύτερο καλό για την ομαλή λειτουργία του συστήματος, το συμφέρον του κλάδου έναντι της εταιρίας, του συνόλου έναντι του ατόμου. Διαφυλάττουν τον καπιταλισμό όπως εμείς ποτέ δεν κάναμε για την δημοκρατία.
*Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations