Κινητοποίηση με αίτημα τη μόνιμη εργασία πραγματοποίησαν και στα Χανιά οι αναπληρωτές με τη συμπαράσταση της ΕΛΜΕ και του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α΄ βάθμιας Χανίων.
Πάνω από 10 χρόνια δάσκαλος ή καθηγητής… νομάς.
Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, επί χρόνια και χωρίς προοπτική μονιμοποίησης. Χρόνος εργασίας που όμως χάνεται και δεν προσμετράται στα ένσημα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα των αναπληρωτών και ωρομισθίων που συνεχίζουν τον αγώνα τους για το δικαίωμά τους στη μόνιμη εργασία
Την αέναη αυτή “περιφορά” από σχολείο σε σχολείο και περιοχή σε περιοχή, περιέγραψε η Αναπληρώτρια Εικαστικός στην Α΄βάθμια Εκπαίδευση, Αλεξάνδρα Τσακνιά:
“Εγώ έχω 13 χρόνια ελαστικής εργασίας, υπήρξα ωρομίσθια, είμαι αναπληρώτρια 9 χρόνια, έχω αλλάξει αρκετούς νομούς αναλόγως των κενών και αυτός είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Υπάρχουν και άλλοι που κάθε χρόνο αναγκάζονται να αλλάξουν νομό, είναι δύσκολο γιατί όσο παιρνούν τα χρόνια κάνουμε και οικογένεια, δεν μπορούμε να μετακινούμαστε συνέχεια. Δεν μπορούμε να χάνουμε ένσημα και η προϋπηρεσία από τα 13 χρόνια να καταλήγει να είναι μόνο 7 στα χαρτιά γιατί απολυόμαστε κάθε καλοκαίρι οπότε χάνουμε όλα τα ένσημα. Ούτε ασφάλεια έχουμε, όταν αρρωσταίνουμε πληρωνόμαστε τα μισά χρήματα. Ζητάμε δηλαδή τα αυτονόητα. Δεν γίνεται τα σχολεία πλέον να λειτουργούν μόνο με αναπληρωτές. Οι μαθητές χρειάζονται μόνιμο προσωπικό και δασκάλους και όχι κάθε χρόνο να βλέπουν άλλο δάσκαλο.”
Η κα Τσακνιά ήταν μια από τις εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν σήμερα στην τρίτη κατά σειρά κινητοποίηση των αναπληρωτών που σε επίπεδο Χανίων πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Αγορά.
“Δεν είμαστε βαλίτσες είμαστε εργαζόμενοι”
Η ελαστική αυτή μορφή εργασίας που διαιωνίζεται δεν έχει συνέπειες μόνο στους ίδιους τους αναπληρωτές αλλά και στη λειτουργία των σχολείων. Σύμφωνα με τον Ταμία του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Χανίων, Χρήστο Μπέλμπας, στα Χανιά από την αρχή της σχολικής χρονιάς μέχρι τώρα, έχουν χαθεί 700 ώρες!
“Τα σχολεία κάθε χρόνο ξεκινούν με ένα μερος μόνο των καθηγητών και δασκάλων στη θέση τους. Χάνονται πολλές χιλιάδες ώρες κάθε χρόνο εξαιτίας της πολιτικής αδιοριστίας που έχουν επιβάλλει εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια οι κυβερνήσεις. Υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενδεικτικά στα Χανιά από τις 9 Σεπτέμβρη μέχρι τις 10 Οκτώβρη χάθηκαν πάνω από 700 ώρες σε όλο τον νομό. Υπάρχουν επίσης, ειδικές ομάδες παιδιών που πλήττονται ιδιαιτέρως από αυτή την κατάσταση όπως παιδιά με αυτισμό ή τα παιδιά με σύνδρομο άσπεργκερ που εκ των πραγμάτων πρέπει να έχουν έναν καθηγητή δίπλα τους για όλη τη διάρκεια της φοίτησής τους. Δεν θα ξεμπλέξει εύκολα η κυβέρνηση με το να τάζει για 17η φορά όπως έκανε, διορισμούς. Θα πρέπει άμεσα να ξεκινήσει η διαδικασία μόνιμων διορισμών με κριτήριο το έτος λήψης του πτυχίου και την προϋπηρεσία. Δεν ειμαστε βαλίτσες, είμαστε εργαζόμενοι. Το σχολείο κρατιέται αυτή τη στιγμή από το μεράκι των εκπαιδευτικών.”
Τη συμπεράστασή τους εξέφρασαν στην κινητοποιήση ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Α΄βάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων και η ΕΛΜΕ.
Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α΄βάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, Σεραφείμ Ρίζος επέκρινε τη στάση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας:
“Στην εκπαίδευση λείπουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί, οι συνάδελφοι αναπληρωτές διεκδικούν το δικαίωμά τους στη δουλειά και ως πρωτοβάθμια σωματεία τους στηρίζουμε. Δυστυχώς, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος δεν έχει πάρει απόφαση να στηρίξει τη σημερινή κινητοποίηση, παρόλα αυτά η βάση του κλάδου έχει πάρει την απόφασή της. Σεβόμαστε την απόφαση των συναδέλφων αναπληρωτών στην Αθήνα που κατέλαβαν το υπουργείο την προηγούμενη Παρασκευή, οι οποίοι σε μαζική πανελλαδικού χαρακτήρα γενική συνέλευση αποφάσισαν τη σημερινή κινητοποίηση. Το αίτημα για μαζικούς και μόνιμους διορισμούς απέναντι στις προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση για μαζική σφαγή θέσεων εργασίας, παρά τις εξαγγελίες ότι τα μνημόνια τελειώνουν, είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.”
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, Βασίλης Λιόντος δήλωσε:
“Είναι η τρίτη κινητοποίηση που πραγματοποιεί η ΕΛΜΕ μαζί με τους δασκάλους και τις επιτροπές αγώνα αναπληρωτών με κεντρικό ζήτημα τον διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών το επόμενο διάστημα για να μπορέσει να λειτουργήσει το δημόσιο σχολείο. Αυτή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, συνεχίζουν την πολιτική της αδιοριστίας, της ελαστικής εργασίας και της υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού μετατρέποντας την ελαστική εργασία ως νέα μορφή κανονικότητας. Στο σχολείο που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση η θέση του εκπαιδευτικού θα είναι ένας εκπαιδευτικός παντός καιρού που θα πηγαίνει σε 3-4 σχολεία με μειωμένα συνδικαλιστικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα κάτι που εμείς δεν αποδεχόμαστε.”
