Του Κώστα Ν.Πολυχρονάκη
Συχνά και με ευκολία χαρακτηρίζονται κάποιες φράσεις σαν «κλισέ», σαν εκφράσεις δηλαδή έτοιμες και προκατασκευασμένες. Η παραμονή τους ωστόσο στους σύγχρονους διαλόγους φανερώνει πως ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός δεν τους αξίζει, αντίθετα, έχουν γίνει ταυτόσημες της κάθε έννοιας, είναι με άλλα λόγια «κλασσικές». Προσωπική μου προτίμηση η αριστοτελική «Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων».
Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν κέρδισε τις εκλογές η Γαλλία είχε όλους τους οικονομικούς δείκτες προβληματικούς, όλους εκτός από έναν: η Γαλλία έχει αναλογικά τα περισσότερα παιδιά, άρα και το μικρότερο δημογραφικό πρόβλημα στην ευρωζώνη. Το μοναδικό αυτό πλεονέκτημα ο νεαρός, αλλά όπως αποδεικνύεται δαιμόνιος Γάλλος ηγέτης χρησιμοποιεί, μοχλεύοντας το με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις κυρίως στην αγορά εργασίας, ώστε να επαναφέρει τη χώρα του εκεί όπου ανήκει: στο τιμόνι της Ευρώπης. Αυτό που είπε ο Αριστοτέλης αλλά οι Έλληνες πολιτικοί ποτέ δεν κατάλαβαν δείχνει να αντιλαμβάνεται πλήρως ο πρόεδρος Μακρόν, η επίμονη ενασχόληση του με τα της εκπαίδευσης το αποδεικνύει. Με την ανεργία στους νέους 15 – 24 ετών σκαρφαλωμένη στο 25%, η γαλλική κυβέρνηση σχεδιάζει προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης για όσους εγκαταλείπουν το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και αλλαγή του πλαισίου, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν ευκολότερα να λαμβάνουν νέα εκπαίδευση και να αλλάζουν εργασία. Γνωρίζοντας τις ανησυχίες των οικογενειών για «κατώτερης» αξίας προγράμματα έσπευσε να προτρέψει τους νέους να συμμετάσχουν λέγοντας πως «Πρέπει να θέσουμε τέλος στην ηττοπάθεια, σε όσους λένε πως τα προγράμματα μαθητείας είναι για όσους έχουν αποτύχει». Την ίδια ώρα για να αποτρέψει την ανεξέλεγκτη μετανάστευση από την Αφρική δε δίστασε να ενώσει τις δυνάμεις του με την διάσημη τραγουδίστρια της ποπ Ριάνα, με στόχο την προώθηση της εκπαίδευσης στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη. Τις τελευταίες ημέρες ανακοίνωσε την επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από τα 3 έτη, καθώς μελέτες απέδειξαν το νηπιαγωγείο είναι «εν δυνάμει το ισχυρότερο εργαλείο ισότητας και κοινωνικής προόδου που διαθέτουμε». Η θέση αυτή βασίζεται σε μελέτες που δείχνουν ότι «η πρώιμη ενεργοποίηση από τα 0 έως τα 5 έτη συμβάλλει στη σχολική επιτυχία» και ότι αυτό «είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά που προέρχονται από μη προνομιούχες οικογένειες».
Αυτό το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο να καταλάβουμε στην Ελλάδα σήμερα, ότι δηλαδή η καλή δημόσια εκπαίδευση είναι ο μοναδικός τρόπος, η μοναδική διέξοδος των παιδιών από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα να βρουν τη θέση που τους αξίζει. Δυστυχώς, στη χώρα μας ειδικά τα τελευταία χρόνια η αριστεία διώκεται, η απόλυτη ισοπέδωση σε μαθητές και εκπαιδευτικούς προάγεται, με μοναδική στόχευση την ικανοποίηση συνδικαλιστικών αιτημάτων για ψηφοθηρικούς λόγους. Κορδωνόμαστε όμως που ο Αλέξανδρος και ο δάσκαλός του ήταν Έλληνες…
*Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations