Σε ένα από τα δοκίμια που στήριζαν τις θεωρίες του ο «πατέρας» της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ αναφέρθηκε στις έννοιες «το Εγώ», «το Υπερεγώ» και «το Αυτό». Το Εγώ ήταν η μοραλιστική, ηθική πλευρά του εαυτού μας το οποίο μερικώς και μόνο μερικώς ενσωματώνονταν στο Αυτό. Το Αυτό, νοούμενο ως χαοτική δεξαμενή, γινόταν ο κατ’ εξοχήν χώρος των ενορμήσεων θανάτου, μια οντότητα «αμοραλιστική», ένας θεός του ερέβους. Όσο για την έννοια του Υπερεγώ ο Φρόυντ το καθιστούσε αμείλικτο και σκληρό (λόγο)κριτή των ακροτήτων της ψυχής, άρα του Εγώ και του Αυτό. Ο Φρόυντ αργότερα τόνισε ότι «Εκεί που υπήρχε Αυτό, οφείλει να γίνει Εγώ».
Τα παραπάνω μου ήρθαν στο μυαλό βλέποντας στα θεωρία της βουλής έναν τύπο με μαλλιά μακριά και μούσια ο οποίος φορούσε φουστάνι με ντεκολτέ ως τον αφαλό, που άφηνε το δασύτριχο στήθος του γυμνό. Εντάξει, όχι γυμνό, το είχε καλύψει με φο μπιζού… Το καλύτερο ήταν πως το παλικάρι (που παρακολουθούσε τη συζήτηση για την αναδοχή – υιοθεσία παιδιών) είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη γιατί λέει αφού δεν αισθάνεται ούτε άνδρας ούτε γυναίκα, ήθελε να διαγραφεί από την αστυνομική του ταυτότητα το φύλο και να προσδιορίζεται ως το αυτό…
Η συζήτηση περί της δυνατότητας αναδοχής παιδιών και από ομόφυλα ζευγάρια δυστυχώς παρεκτράπηκε από την ουσία του θέματος και εστίασε αφ ενός στον «προοδευτισμό» και αφετέρου στο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Ελάχιστές ήταν οι μετριοπαθείς, σοβαρές φωνές κάθε πλευράς που με επιχειρήματα προσπάθησαν να εξηγήσουν το ορθόν της θέσεως τους. Η παρουσία στη βουλή και στα κοινωνικά δίκτυα τύπων σαν τον παραπάνω, δυσχέραναν επιπλέον τη συζήτηση.
Αν όμως σταθούμε για λίγο και σκεφτούμε για τι ακριβώς μιλάμε ίσως η θέση και η απόφαση μας διαφοροποιηθεί, μετακινηθεί προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αν το διακύβευμα είναι η καλύτερη τύχη, οι καλύτερες προοπτικές των παιδιών που μεγαλώνουν σε ιδρύματα στη ζωή, πιθανόν να καταλήξουμε πως η σύνθεση των γονιών της οικογένειας έπεται σαν κριτήριο επιλογής.
Πρωτεύον στην περίπτωση αυτή είναι η ποιότητα τους. Όλοι πιστεύω γνωρίζουμε ανθρώπους ομόφυλους στο σεξουαλικό προσανατολισμό, κάτι που δεν τους εμποδίζει να είναι σοβαροί και καλοί επαγγελματίες, με μια λέξη, αξιοπρεπείς. Όλοι επίσης γνωρίζουμε ετερόφυλα ζευγάρια που πολύ απλά δεν θα έπρεπε να είναι γονείς. Η στάση της πολιτείας θα πρέπει πρώτα να εστιάζει στις μελλοντικές προοπτικές που ανοίγονται για το παιδί, κάτι που θεωρώ ότι είναι συνυφασμένο με την αγάπη, την ανατροφή και την εκπαίδευση που θα λάβει. Έπειτα θα πρέπει να ελέγχει, στην αρχή παραπάνω και με τον καιρό λιγότερο, το ότι οι παραπάνω προϋποθέσεις τηρούνται.
Υ.Γ. Πηγή της εισαγωγής η βιογραφία του Φρόυντ από την καθηγήτρια της Σορβόννης Élisabeth Roudinesco.