Συγκλονιστικό τραγούδι σε στίχους της Δέσποινας Σπαντιδάκη & μουσική του Νίκου Στρατάκη, βασισμένο στο Θρακικό θρύλο για το χτίσιμο της εκκλησίας τσ’ Αγιά-Σοφιάς
Είναι φορές που ακούς ένα τραγούδι και δίνεις έμφαση στη σωστή σύνταξη των στίχων, τη μουσική, τον τραγουδοποιό που σε παρασέρνει να αναζητήσεις το νέο του τραγούδι και να το κάνεις δικό σου, ταυτίζεσαι με αυτό, μα λίγες φορές όμως θα ψάξεις τη πηγή των στίχων και τον ενθουσιασμό του στιχουργού για το δημιούργημα του ,του τραγουδιστή που με ψυχή θα το τραγουδήσει γνωρίζοντας πραγματικά τη βάση και τη πραγματική του σημασία, που με σεβασμό τους έντυσε με τη μουσική του.
Όλη αυτή η αναφορά ξεκινάει με το τραγούδι του Κρητικού καλλιτέχνη Ανδρέα Μανωλαράκη σε στίχους της Δέσποινας Σπαντιδάκη & μουσική του Νίκου Στρατάκη που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο 2018, βασισμένο στο Θρακικό θρύλο για το χτίσιμο της εκκλησίας τσ’ Αγιά-Σοφιάς όπως αναφέρει και ο Νίκος Γιακουμάκης στο κείμενο του, στο κανάλι του προαναφερόμενου καλλιτέχνη στο youtube:
”Οι Μέλισσες τσ’ Αγιά Σοφιάς”..
– Ο Θρακικός θρύλος για το χτίσιμο της εκκλησίας τσ’ Αγιά-Σοφιάς από τον πρωτομάστορα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, με αντιγραφή του σχεδίου του ναού από αποτύπωσή του, που βρέθηκε πάνω σε κερί κυψέλης μελισσών, μας υπενθυμίζει ότι -ανέκαθεν- η φύση ήταν η βασική πηγή έμπνευσης για τον άνθρωπο στο σχεδιασμό καλλιτεχνημάτων.
Στίχοι: “…Ζηλεύω την Αγιά-Σοφιά,το μέγα μοναστήρι,που μέλισσες πρωτόκαμαν,με το κερί το χτίρι.
Κι ύστερα πέτρα και πηλό, έβαλε ο βασιλέας, κι έκαμε θρύλο τ’ όνομα, μιας εκκλησάς σπουδαίας..”
Ποιος Έλληνας δεν έχει βγάλει αναστεναγμό ακούγοντας το όνομα της Αγιάς Σοφιάς που πάντα θα επιζητούμε να επιστρέψει στα δικά μας χέρια.
Ότι είναι ο Παρθενώνας για τους Αρχαίους Έλληνες, είναι και η Αγία Σοφία για το Βυζάντιο και για τον Ελληνισμό.
Υπήρξαν φορές που οι Έλληνες ξεχνούσαν τον Παρθενώνα, ποτέ όμως την Αγία Σοφιά.
Οι σημερινοί, αλλά περισσότερο οι πιο παλιοί Έλληνες, μεγάλωσαν ακούγοντας για παραμύθια τα μυστήρια και τους θρύλους της Αγίας Σοφιάς. Ένας από τους ισχυρότερους είναι ότι θα ξαναγίνει δικιά μας..”Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ‘σαι..” Πολλές γενιές ανατράφηκαν μ’ αυτό το όνειρο.
Στίχοι: “..Να πιάσω με το μάλαμα να κάμω τα κελιά σας, κι ασημοχρυσοπλούμιστη, μέσα, τη κοιμηθιά σας. Και πλερωμή του κόπου μου, δε θέλω, ούτε μετζίτι, ποτές μου δεν την έφερα των αγαθώ τη λίτη..”
Στη συνέχεια του κειμένου του ο Νίκος Γιακουμάκης γράφει:
Όταν τα μάτια της ψυχής, βλέπουν αγνά και καθαρά, πλάθουν, ακόμα και τώρα, μύθους που συνυπάρχουν με την πραγματικότητα. Μέχρι τις μέρες μας, η θαυματουργή μέλισσα, σαν σύγχρονος καλλιτέχνης, αν τοποθετήσεις μια αγιογραφία μέσα σε μια κυψέλη, στολίζει με το κερί της κάθε λεπτομέρεια, αφήνοντας ασκεπή, μόνο τα πρόσωπα των Αγίων…
Μία σκέψη που πριν κάποιους μήνες το έκανε πράξη ο Μελισσοκόμος Ευτύχης Νανάκης με καταγωγή απο τα Ασκύφου Σφακίων, ο οποίος αναφέρεται στην επιμέλεια εικόνας τίτλων τέλους,
Πήρε εικόνα της Αγίας Σοφίας και την τοποθέτησε στις κυψέλες του για 6μήνες όπως ο ίδιος μας αναφέρει και η φύση στόλισε με το κερί της την εικόνα αφήνοντας τα πρόσωπα των Αγίων και το όνομα Της Αγίας Σοφίας ακάλυπτο.
Τα σχόλια δικά σας όμως μην προσπερνάτε τους μύθους, η πραγματικότητα είναι κάπου εκεί.
Ραδιοφωνική Παραγωγός
Στέλλα Μανούσακα
<<Χρυσές Χορδές>>
ΚΡΗΤΙΚΟΡΑΜΑ 93,8fm
