Μπορεί η αναγνώριση για την έλλειψη υποδομών στο νησί να είναι κοινή όχι μόνο στους Κρητικούς αλλά σε όποιον μας επισκέπτεται, μπορεί την βελτίωση του επιπέδου των τουριστών που υποδεχόμαστε να την θέλουμε όλοι, μπορεί τέλος να αντιλαμβανόμαστε την άμεση εξάρτηση των προηγούμενων, πως το επίπεδο των επισκεπτών εξαρτάται και από το επίπεδο των υποδομών του τόπου. Αυτό που δυσκολευόμαστε να χωνέψουμε είναι το ότι αυτές οι έρμες οι υποδομές, είτε αφορούν δρόμο, είτε απορρίμματα, είτε αεροδρόμιο, κάπου πρέπει να χωροθετηθούν. Ειδικά όταν η χωροθέτηση τους αφορά την περιουσία μας…
Η πρώτη αναγκαία υποδομή για την ανάπτυξη του Κρητικού τουριστικού προϊόντος είναι η κατασκευή νέου αεροδρομίου, καθώς το αεροδρόμιο του Ηρακλείου (δεύτερο σε κίνηση μετά το Αθηνών), εδώ και χρόνια κορεσμένο λειτουργεί δυσφημιστικά. Η πολιτεία εδώ και πολλά χρόνια έχει καταλήξει στην κατασκευή νέου αεροδρομίου στο Καστέλλι Πεδιάδος στο οποίο οι εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν άμεσα. Στο έργο αντιτίθενται ομάδες πολιτών με δύο κύρια χαρακτηριστικά. Η πρώτη διότι τα μέλη της θα χάσουν τις περιουσίες τους και η δεύτερη για τους γνωστούς λόγους που δεν πρέπει να γίνεται κανένα έργο στη χώρα (θα κοπούν δέντρα, θα ρυπανθεί η γη και ο αέρας, θα διαταραχθεί η πανίδα της περιοχής κτλ). Αντιπαρερχόμενος τη δεύτερη ομάδα διότι πρόκειται ουσιαστικά για εξελικτική άρνηση παθολογικού τύπου, αξίζει πιστεύω να εστιάσουμε στις αιτιάσεις της πρώτης, καθώς πρόκειται για ντόπιους, για Κρητικούς που θα δουν τη ζωή τους να επηρεάζεται άμεσα. Ναι είναι σαφές πως η έκταση που το αεροδρόμιο χρειάζεται θα αφαιρέσει από την παραγωγή ελαιολάδου της περιοχής, καθώς θα κοπούν ελαιόδεντρα. Πως όμως μπορεί να γίνει διαφορετικά; Τα υπόλοιπα επιχειρήματα για τις «ανυπολόγιστες συνέπειες που θα έχει το αεροδρόμιο στην αλλαγή της ποιότητας ζωής των κατοίκων» και τις προτάσεις για επέκταση του υπάρχοντος αεροδρομίου στη θάλασσα, εκτός από το ότι είχαν στο παρελθόν εξεταστεί και απορριφθεί δημιουργούν απείρως μεγαλύτερα προβλήματα σε μια πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή στην οποία τα αεροπλάνα περνούν πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων. Αυτό που σαν επιχείρημα θα δεχόμουν είναι η «ανταμοιβή» της περιοχής με διάθεση ποσοστού από τα κέρδη του αεροδρομίου (κάτι που η πολιτεία έχει αφήσει ανοιχτό), στο σημείο αυτό, μάλιστα, να πιέσουν ώστε να ωφεληθεί η περιοχή. Το να κρατούν σε ομηρία το νησί ολόκληρο όμως είναι απαράδεκτο.
Είχαμε πριν μερικές εβδομάδες την επέτειο από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Κρήτης και μάθαμε ενδιαφέροντα πράγματα για το παρασκήνιο γύρω από την απόφαση αυτή. Αυτό που θα έπρεπε όμως να εμπεδώσουμε είναι πως χωρίς την απόφαση των Γαλιανών να παραχωρήσουν τη γη τους τίποτε δεν θα συνέβαινε. Στην Αρχαία Ελεύθερνα το ίδιο. Ας αντλήσουμε διδάγματα και ας σκεφτούμε επιτέλους λίγο μακροπρόθεσμα.
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations