Αν αντί να ακολουθούμε τυφλά τα κόμματα επιβραβεύαμε ή τιμωρούσαμε τις επιλογές των προσώπων που έθεταν στην κρίση μας, η Ελλάδα θα ήταν μια εντελώς διαφορετική χώρα. Δυστυχώς από την απελευθέρωση ποτέ δεν αφήσαμε την κρίση μας ελεύθερη, λες και μόλις πετάξαμε τον Τούρκο από πάνω μας ριχτήκαμε στο κυνήγι του υποκατάστατου. Άκριτα (ή με λίγη γκρίνια) επικροτώντας τις κομματικές επιλογές προσυπογράφαμε τη γλυκιά ζωή του πολιτικοσυνδικαλιστικού συστήματος με αντάλλαγμα ένα (κατά καιρούς) ρουσφετάκι… Ίσως ήρθε η ώρα αυτά να τελειώσουν.

Αν ισχύει ότι «ουδέν κακόν αμιγές καλού», η πρόσφατη οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστροφή της χώρας ήρθε σε μία συγκυρία τέτοια, που θεωρώ πως μπορεί να αλλάξει πραγματικά την Ελλάδα. Γεγονός είναι πως έως και πριν από μερικές δεκαετίες ο πολιτικός ασκούσε στους αγράμματους στην πλειοψηφία προγόνους μας, γοητεία… μεταφυσική. Υποχρεωμένοι να απευθυνθούν στα κομματικά γραφεία ακόμα και για θέματα υγείας, ήταν κατά κάποιο τρόπο αναγκασμένοι ανάμεσα στο εικονοστάσι να έχουν και την «εικόνα» του προστάτη πολιτικού. Τ

ο πράγμα ξεχείλωσε την δεκαετία του ’80 με τις προσλήψεις στο δημόσιο και άλλα παρόμοιας υφής ρουσφέτια, που αν και στο τέλος κατέστρεψαν τη χώρα, επέτρεψαν στους «σωτήρες» μας να περάσουν για δεκαετίες ζωή χαρισάμενη. Σήμερα, με τον πληθυσμό σαφώς πιο μορφωμένο και υποψιασμένο, αλλά κυρίως χωρίς το πυρηνικό «εργαλείο» των προσλήψεων και των χαριστικών συνταξιοδοτήσεων, η δύναμη των κομμάτων δείχνει να υποχωρεί σε αυτή των προσώπων.

Τρανταχτό παράδειγμα η εκτίναξη των ποσοστών του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, με την ανάδειξη και μόνο του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της. Όσο «μουχλιασμένος» κι αν είναι ο οργανισμός της (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι απαράδεχτες για δημοκρατικό κόμμα μεθοδεύσεις στα δημοτικά πράγματα του Δήμου Ρεθέμνους και η ανήθικη και υποτιμητική «ανάκριση» από το τοπικό κομματικό όργανο του ηγέτη της αντιπολιτευτικής ομάδας του Δήμου), η ανάληψη και μόνο της ηγεσίας από ένα πρόσωπο που εμπνέει εμπιστοσύνη και σιγουριά για αυτά που λέει, έδωσε στους Έλληνες ελπίδα και τους οδήγησε να του δώσουν την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις. 

Τα κόμματα είναι αυτά που είναι, θα μείνουν όπως ακριβώς έχουν βολευτεί εκτός… κι αν υποχρεωθούν να αλλάξουν. Το παιχνιδάκι με τον πόνο των απόμαχων της ζωής είναι χαρακτηριστικό. Οι κυβερνώντες αντιμέτωποι με τις πράξεις τους ζητούν τρομοκρατημένοι αναβολή των συμφωνηθέντων μέτρων για τις συντάξεις και βάζουν το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων να γράψει πως «οι Θεσμοί συμφωνούν με την ακύρωση του μέτρου της μείωσης των συντάξεων και ότι έχουν ήδη ενημερωθεί τα κόμματα». Φυσικά υπήρξαν αντιδράσεις έως ότου ο ίδιος ο πρόεδρος Γιούνκερ δηλώσει ότι «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται». 

Καταλαβαίνω όσους δεν θέλουν ούτε να ακούν για τα υπάρχοντα κόμματα, το θέμα όμως είναι ότι αυτά έχουμε. Στο χέρι μας είναι να εκλέξουμε πρόσωπα που σκέπτονται και μιλούν διαφορετικά.  

  • Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations

www.polefl.gr
[email protected]

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook