Συχνές είναι οι αναφορές στη νέα γενιά, στα ελληνόπουλα που πάνω στους ώμους τους στηρίζουμε τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο, στους νέους ανθρώπους που θέλουμε και ελπίζουμε να μας κάνουν υπερήφανους (ανεξάρτητα από το πόσο υπερήφανους κάναμε εμείς τους γονείς μας). Όπως και να το κάνεις τα συμβαίνοντα στη νεολαία σήμερα έχουν μεγάλη σημασία, πολύ απλά γιατί δείχνουν την εξέλιξη της κοινωνίας μας, το τι θα συμβαίνει αύριο. Αν ψάχνουμε για μία ξεκάθαρη απόδειξη του τι μας δίδαξε η κρίση, η απάντηση είναι στα ρεπορτάζ των ΜΜΕ για τις μαθητικές καταλήψεις των σχολείων: Τίποτα.
Οι παππούδες μας γνώριζαν πως μοναδική διέξοδος από τη σκληρή αγροτική ζωή είναι τα γράμματα, γι αυτό και έστελναν, χωρίς να λογαριάζουν θυσίες και στερήσεις, ένα τουλάχιστον παιδί να σπουδάσει. Τα χρόνια πέρασαν και λίγο ο τουρισμός, λίγο τα ευρωπαϊκά κονδύλια έδωσαν τη δυνατότητα οι πανεπιστημιακές σπουδές να γενικευτούν, μόνο που πλέον αντί εργαλείο ανάπτυξης, ανέλιξης και παραγωγικότητας μετατράπηκαν είτε σε πλήθη ανέργων (για όσους σπούδασαν αντικείμενα χωρίς ζήτηση στην αγορά εργασίας), είτε σε μετανάστες. Με λίγα λόγια ξοδέψαμε και συνεχίζουμε να ξοδεύουμε ασύλληπτα ποσά χωρίς έρευνα, σκοπό και στόχο. Αυτά είναι τα μηνύματα, που ακόμα κι αν δεν τα εκφράζουμε μεγαλόφωνα, εισπράττουν τα παιδιά μας και αντιδρούν όπως και εμείς: Ανεύθυνα και συναισθηματικά.
Τα προβλήματα της Παιδείας στην πατρίδα μας δεν είναι νέα, ούτε βέβαια λύνονται με καταλήψεις. Εξέχοντες Έλληνες των γραμμάτων όπως ο καθηγητής Μπαμπινιώτης έχουν εκφράσει την απογοήτευση τους για την ανεπάρκεια του δωδεκαετούς προγράμματος που επιβάλουμε στα παιδιά μας. «Το σχολείο είναι άχρηστο. Τα παιδιά το τελειώνουν και δεν θυμούνται τίποτα» μας φωνάζει συχνά πυκνά ο πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ, ένας άνθρωπος η ενασχόληση του οποίου με τα Αρσάκεια σχολεία του επιτρέψει την άμεση διαμόρφωση προσωπικής άποψης για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης της χώρας. Αντί όμως να ασχοληθούμε σοβαρά με το μέλλον των παιδιών μας, γιατί δηλαδή, ποιο είναι το πρόβλημα, γιατί ο κόπος, ο χρόνος και το χρήμα που ξοδεύει το κράτος από τους φόρους και οι οικογένειες από το υστέρημα τους δεν πιάνουν τόπο, εμείς διαμαρτυρόμαστε και μετά πάμε για καφέ…
Σήμερα, τηρώντας το έθιμο τα παιδιά να επαναστατούν, αλλά αντί για το μείζον, τον χαμένο τους κόπο, χρόνο αλλά και το χρήμα που ξοδεύεται χωρίς αντίκρισμα κλείνουν τα σχολεία γιατί λέει δεν τους αρέσουν οι υποδομές, οι οποίες σύμφωνοι, θα μπορούσαν να είναι καλύτερες, δεν αποτελούν όμως το κύριο
πρόβλημα. Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι όπως όλοι της Παιδείας οι υπουργοί και ο κ. Γαβρόγλου κάνει τη δική του μεταρρύθμιση αυξομειώνοντας τις ώρες των μαθημάτων, καταργώντας εξεταστικές περιόδους και αλλάζοντας… όνομα στις Πανελλαδικές. Τελευταίο μα όχι έσχατο, ανακοίνωσε και 15.000 προσλήψεις…
Ο Κώστας Ν.Πολυχρονάκης είναι Director of Operations