Τι επισημαίνει η ΝΟΔΕ Χανίων για το μέτρο από το οποιο εξαιρέθηκε η Κρήτη
“Γιατί η Κρήτη πάντα εξαιρείται από κάθε τι καινοτόμο, κάθε τι αναπτυξιακό, κάθε τι προσοδοφόρο για το νησί και τους κατοίκους του. Με την πολιτική αυτή πλήττεται και ο τουρισμός, όταν η Κρήτη είναι στον πίνακα με τα υψηλότερα ναύλα για τον επισκέπτη. Γιατί εξαιρείται και από τον νόμο για τις επιδοτούμενες γραμμές. Δεν υπάρχει ούτε το κίνητρο της ανταγωνιστικής πώλησης των Κρητικών προϊόντων στις υπόλοιπες αγορές , λόγο υψηλού μεταφορικού κόστους. Και εάν υπάρχει αγοραστικό κοινό, αυτό οφείλετε στις προσωπικές προσπάθειες των παραγωγών¨”. Αυτά τα ερωτήματα και τις επισημάνσεις κάνει η ΝΟΔΕ Χανίων σε ανακοίνωσή της με αφορμή την συζήτηση στην Ολομελεια της Βουλής για την εφαρμογή του μεταφορικού ισοδύναμου.
Στην ανακοίνωσή της η ΝΟΔΕ Χανίων τονίζει:
Η πολιτική της σημερινής κυβερνήσεως των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ποντάρει στην φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και προτείνει προγράμματα πρόνοιας ως λύση του προβλήματος. Μας κατάντησαν λαό εξαρτημένο από επιδόματα, προνοιακά βιβλιάρια, κουπόνια, κοινωνικά φαρμακεία και κοινωνικά παντοπωλεία.
Αύξησαν τον ΦΠΑ και τις εισφορές σε αβάσταχτα επίπεδα για την επιβίωση των επιχειρήσεων και φυσικά απλησίαστες τιμές για τον καταναλωτή.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι τιμές των βασικών προϊόντων, ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές, να αποτελούν είδος πολυτελείας για τον πολίτη.
Απομακρυσμένη περιοχή χιλιομετρικά είναι και η Κρήτη.
Η Κρήτη η οποία εξαιρέθηκε από κάθε μέτρο το οποίο θα έδινε την ευκαιρία να μειωθούν τα κόστη, εξαιρέθηκε και από τα μεταφορικά ισοδύναμα.
Στη Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων, στις 27 Ιουνίου 2018, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο «Μηχανισμός εφαρμογής, κρατική εποπτεία, όροι υλοποίησης του Μεταφορικού Ισοδύναμου και άλλες διατάξεις».
Με το άρθρο 10 του εν λόγω νομοσχεδίου τίθεται σε εφαρμογή, πιλοτικά, τον Ιούλιο του 2018 και αφορά σε ωφελούμενες μονάδες και ωφελούμενες επιχειρήσεις με κατοικία ή μόνιμη έδρα, αντίστοιχα σε συγκεκριμένα νησιά.
Μεταφορικό ισοδύναμο είναι το μέτρο με το οποίο επιδιώκεται η εξίσωση του κόστους μεταφοράς που αντιστοιχεί σε επιβάτες και εμπορεύματα με μέσα θαλάσσιας μαζικής μεταφοράς με το κόστος που θα ίσχυε στα μέσα χερσαίας μαζικής μεταφοράς για την ίδια απόσταση.
Η πιλοτική εφαρμογή του μέτρου, λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2018.
Από την 1η Ιανουαρίου 2019 το μέτρο τίθεται σε πλήρη εφαρμογή για όλα τα νησιά της επικράτειας πλην Κρήτης, Εύβοιας και Λευκάδας.
Τα ναυτιλιακά καύσιμα κινούνται σε επίπεδα τα οποία καθιστούν απαγορευτική κάθε καλή θέληση των εταιρειών, στην εφαρμογή χαμηλών τιμών ναύλων των πλοίων.
Η υπερφορολόγηση των εταιρειών είναι ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα που τις εμποδίζει να είναι ευέλικτες στις τιμές τους.
Εάν η Ελλάδα ήταν χερσαία σε όλη της την επιφάνεια, το κράτος δεν θα ήταν υποχρεωμένο να προβεί σε οδική διασύνδεση και να την συντηρεί την διασύνδεση;
Γιατί η Κρήτη πάντα εξαιρείται από κάθε τι καινοτόμο, κάθε τι αναπτυξιακό, κάθε τι προσοδοφόρο για το νησί και τους κατοίκους του.
Με την πολιτική αυτή πλήττεται και ο τουρισμός, όταν η Κρήτη είναι στον πίνακα με τα υψηλότερα ναύλα για τον επισκέπτη.
Γιατί εξαιρείται και από τον νόμο για τις επιδοτούμενες γραμμές.
Δεν υπάρχει ούτε το κίνητρο της ανταγωνιστικής πώλησης των Κρητικών προϊόντων στις υπόλοιπες αγορές , λόγο υψηλού μεταφορικού κόστους.
Και εάν υπάρχει αγοραστικό κοινό, αυτό οφείλετε στις προσωπικές προσπάθειες των παραγωγών.
Εάν επισκεφτείς τις κατά τόπους επιχειρήσεις πώλησης Κρητικών προϊόντων , ανά την Ελλάδα, διαπιστώνεις την υψηλή τιμή τους σχετικά τα προϊόντα άλλων περιοχών της χώρας μας.
Το ανάλογο συμβαίνει όταν και στην Κρήτη αγοράζεις εισερχόμενο προϊόν το οποίο το πληρώνεις 10% έως και 30% ακριβότερο από την υπόλοιπη χώρα.
Εάν πάρουμε ως γνώμονα το ισοζύγιο εισερχομένων και εξερχόμενων προϊόντων από και προς την Κρήτη , τότε θα δούμε πόσο κρίσιμο είναι να βρεθούν τρόποι στήριξης της ναυτιλίας με άμεσο όφελος και στον καταναλωτή και στον επιχειρηματία της Κρήτης.
Το κράτος οφείλει να στηρίξει τις Ελληνικές Ναυτιλιακές επιχειρήσεις , με οποιοσδήποτε τρόπο γιατί διαφορετικά αυτό ωφελεί μόνο τις γειτονικές χώρες στις οποίες είναι εύκολο για άλλα νησιά να αγοράζουν από εκεί τα απαραίτητα και φυσικά τις άλλες ναυτιλιακές εταιρείες που εδρεύουν στο εξωτερικό, αλλά δραστηριοποιούνται σε ελληνικά λιμάνια.