Η ταλαιπωρία θεωρείται δεδομένη ανεξάρτητα από τη βαρύτητα του αδικήματος
Μια βόλτα στα δικαστήρια μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα διδακτική καθώς στο τέλος της ημέρας είναι βέβαιο πως ο απλός πολίτης θα αναρωτηθεί αν είναι φρόνιμο να μπλέξει σε δικαστικές περιπέτειες…
Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να αντιδράσει ένας πολίτης όταν διαπιστώσει πως αναζητώντας το δίκιο του ενδέχεται να ταλαιπωρείται επί σειρά ετών; Χρειάζεται γερό στομάχι και υπομονή καθώς φτάνοντας στο τέλος της μακράς διαδρομής, ακόμη και αν έχει δικαιωθεί, μοιραία θα αναρωτηθεί αν άξιζε τον κόπο, το ξόδεμα και το άγχος. Η ταλαιπωρία θεωρείται δεδομένη ανεξάρτητα από τη βαρύτητα του αδικήματος που θα τον οδηγήσει στο κατώφλι των δικαστηρίων.
Ζωντανό παράδειγμα η αντιδικία δύο γειτόνων που παραλίγο να πιαστούν στα χέρια με αφορμή το πάρκινγκ, στην πιλοτή της πολυκατοικίας τους. Ο καυγάς έφτασε στα δικαστήρια ως απλή εξύβριση και η υπόθεση να… σέρνεται για χρόνια μέχρι να κριθεί τελεσίδικα. Όπως έλεγε στο newsbeast έμπειρος δικηγόρος για να εισαχθεί, σε πρώτο βαθμό, στο ακροατήριο μία τέτοια υπόθεση θα χρειαστεί περίπου δύο χρόνια. Στη δίκη θα δοθεί τουλάχιστον μία αναβολή (έτσι για το καλό) οπότε πάμε στα τρία χρόνια. Δεν αποκλείεται και δεύτερη αναβολή (κάτι μπορεί να προκύψει… μία απεργία, μία στάση εργασίας, μία ασθένεια, μία άλλη υποχρέωση…) φτάσαμε αισίως στα τέσσερα χρόνια.
Η εκτίμηση είναι πως το εφετείο θα ολοκληρωθεί σε πέντε, με έξι χρόνια από την ημέρα που η υπόθεση ξεκίνησε την δικαστική της διαδρομή με την παραγραφή να σημειώνεται στα οκτώ έτη. Μπορεί βέβαια η υπόθεση να αγγίξει και το όριο της παραγραφής, όπως για παράδειγμα αυτή αντιδικίας που αφορούσε ακάλυπτες επιταγές εταιρείας που βάρεσε «κανόνι» στην αγορά ύψους 200.000 ευρώ. Τα αδικήματα τελέστηκαν το 2010 και η διαδικασία ολοκληρώθηκε στο εφετείο πριν λίγες ημέρες, οκτώ μήνες πριν την παραγραφή. Ακόμη και υποθέσεις διατροφών μπορεί να τραβήξουν χρόνια… Πριν λίγες ημέρες το αρμόδιο δικαστήριο εξέταζε κατ’ έφεση υποθέσεις του 2011! (άστο, το παιδί έφτασε πανεπιστήμιο…)
Πριν λίγο καιρό αναμενόταν να εκδικαστεί στο εφετείο υπόθεση κακουργηματικής πλαστογραφίας. Η υπόθεση εξιχνιάστηκε τον Ιούνιο του 2007 και μετά από αλλεπάλληλες αναβολές ήρθε η καταδίκη του δράστη, σε πρώτο βαθμό, σε κάθειρξη 9 ετών μετά από οκτώ χρόνια, το 2015. Ο κατηγορούμενος παρέμεινε ελεύθερος καθώς έγινε δεκτή η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής του. Το Εφετείο προσδιορίστηκε για το ίδιο έτος αλλά ακόμη δεν έχει εκδικαστεί καθώς η μία αναβολή διαδέχεται την άλλη. Εμβρόντητο το θύμα της πλαστογραφίας άκουσε την περασμένη Τετάρτη να δίνεται και νέα αναβολή στη δίκη για τις 14 Νοεμβρίου 2018 γιατί ο κατηγορούμενος, αυτή τη φορά, δήλωσε αδυναμία να πληρώσει συνήγορο με αποτέλεσμα το δικαστήριο να προχωρήσει στο διορισμό δικηγόρου η οποία και ζήτησε προθεσμία για να ενημερωθεί. Ένας νέος κύκλος συζητήσεων άνοιξε για τον ορισμό νέας ημερομηνίας προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση. Η συζήτηση στη δικαστική αίθουσα θύμιζε το γνωστό τραγουδάκι :«Το Σάββατο μπορείς;» «Όχι, όχι. Έχω δίκη στον Πειραιά…».
«Την Κυριακή (που λέει και το τραγούδι) μπορείς;», «Ούτε την Κυριακή… μπορώ» και η συζήτηση, για το νέο ραντεβού, συνεχίστηκε μέχρι να κλείσει με τον ορισμό της νέας ημερομηνίας τον ερχόμενο Νοέμβρη. Άξιο αναφοράς είναι το σχόλιο της εισαγγελέως της έδρας ότι μπορεί να δοθεί η αναβολή, χωρίς κανένα πρόβλημα, καθώς η υπόθεση είναι του 2014. Όταν το θύμα αντέδρασε διευκρινίζοντας πως η υπόθεση είναι του 2007, η εισαγγελέας έριξε μία δεύτερη ματιά στα χαρτιά της διαπιστώνοντας πως… όντως την ημέρα εκείνη εκδίκαζαν υποθέσεις του 2005, του 2006 και του 2007!
Παρά τις παρεμβάσεις και τα νομοσχέδια που διαχρονικά ψηφίζονται με πρόθεση την επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης οι ρυθμοί παραμένουν απελπιστικά αργοί αγγίζοντας, σε πολλές περιπτώσεις, τα όρια της αρνησιδικίας. Η χώρα μας παραμένει ουραγός παγκοσμίως στην απονομή της δικαιοσύνης με τις αδίκαστες υποθέσεις να εκτιμάται ότι ξεπερνούν τις 60.000. Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα για να ολοκληρωθεί η δικαστική εκκαθάριση μίας υπόθεσης απαιτούνται κατά μέσο όρο 1.580 μέρες ενώ στην Βουλγαρία 564 και στην Αλβανία 523.
Είναι γνωστό πως η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει καταδικαστεί εκατοντάδες φορές από ευρωπαϊκά δικαστήρια και της έχουν επιβληθεί πρόστιμα που συνολικά πλησιάζουν τα 9 εκατομμύρια ευρώ.
