Στόχος της να συγκεντρώσει χρήματα για τις έρευνες σχετικά με τη σπονδυλική στήλη του Ιδρύματος «Christopher and Dana Reeve»
Ήταν δύο χρόνια όταν η Hanna Gavios έπεσε σε γκρεμό 30 μέτρων και έσπασε τη σποδνυλική της στήλη, προκειμένου να ξεφύγει από βιαστή στην Ταϊλάνδη. Θα μπορούσε να μην περπατήσει ποτέ ξανά.Όμως σήμερα, η 25χρονη κοπέλα ετοιμάζεται για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, στις 4 Νοεμβρίου.
«Μπορώ να είμαι ένας λειτουργικός άνθρωπος. Δεν θέλω να νιώθω ότι μένω πίσω», δήλωσε χαρακτηριστικά στη New York Post.
Αν και ακόμη δεν μπορεί να νιώσει τα πέλματα και τους αστραγάλους της και να στηρίζεται σε πατερίτσες, η Gavios, προπονείται έως 6 ώρες τρέχοντας μία απόσταση 25 χιλιομέτρων την ημέρα για τον πρώτο της μαραθώνιο. Τρέχει για να συγκεντρώσει χρήματα για τις έρευνες σχετικά με τη σπονδυλική στήλη του Ιδρύματος «Christopher and Dana Reeve».
Η περιπέτειά της ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2016. Ενώ δίδασκε Αγγλικά και ταξίδευε στην νοτιοανατολική Ασία, η Gavios έφτασε σε στην παραλία Railay στο Κράμπι της Ταϊλάνδης και πήγε σε ένα ξενοδοχείο για να ζητήσει κατευθύνσεις για το ξενοδοχείο της. Τον δρόμο προσφέρθηκε να της δείξει ένας 28χρονος ντόπιος. Αντ’ αυτού, όμως, την οδήγησε σε δάσος και της επιτέθηκε.
Εκείνη του έδωσε μπουνιά στο πρόσωπο και δάγκωσε το αυτί του, καταφέροντας να ξεφύγει μέσα στο σκοτάδι. Χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει, έπεσε στο γρκεμό χτυπώντας το κεφάλι της. Αφού προσγειώθηκε, δεν μπορουσε να κινηθεί. Ενώ ζητούσε βοήθεια, τη βρήκε ο 28χρονος, ο οποίος προέβη σε σεξουαλική επίθεση σε βάρος της για 10 ώρες, μέχρι που την έσωσαν ντόπιοι.
What a strong women! Best of luck to you #HannahGavioshttps://t.co/ga26RH7lLl
— LB ⛷ (@skis416) 21 Οκτωβρίου 2018
Η ίδια πίστευε ότι θα πέθαινε μετά την επίθεση, για την οποία ο δράστης καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή αφού ομολόγησε ένοχος.
Μετά από εγχείρηση σε νοσοκομείο της Ταίλάνδης, οι εκτιμήσεις των γιατρών δεν ήταν θετικές, καθώς εξέφραζαν επιφυλάξεις για το κατά πόσον θα μπορούσε να περπατήσει ξανά. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Mt. Sinai, και μετά στο σπίτι των γονιών της.
Για να σταθεί χρειαζόταν να την στηρίζουν τέσσερα άτομα, ενώ μετά από έναν χρόνο εντατικής φυσιοθεραπείας, μπορούσε να περπατά με πατερίτσες και ειδικά στηρίγματα στα πόδια.
Σήμερα, ορισμένοι φίλοι και συγγενείς της έχουν εκφράσει αμφιβολίες για το κατά πόσον είναι καλή ιδέα να τρέξει σε μαραθώνιο, ωστόσο η ίδια είναι αποφασισμένη να το κάνει . «Μπορεί να χρειαστώ 12 ώρες ή παραπάνω, αλλά ο στόχος είναι να τον τελειώσω».