Ήταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν έγινε ένα έργο για την προστασία της χερσαίας ζώνης του ενετικού λιμανιού των Χανίων από τα κύματα της θάλασσας που προκαλούσαν εκτεταμένες καταστροφές σε καταστήματα και υποδομές.
Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα τεράστια τσιμεντένια μπλόκια που μεταφέροντο με γερανό και βυθίζονταν έξω από την είσοδο του λιμανιού με στόχο να δημιουργηθεί ένα φράγμα που θα κόβει την ορμή των κυμάτων.
Το έργο δεν ολοκληρώθηκε καθώς – εάν θυμάμαι καλά – όταν έφτασε στο σημείο τα μπλόκια να βγουν πάνω από το ύψος της θάλασσας, το διέκοψε η αρχαιολογία.
Από τότε πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια και η κατάσταση παραμένει η ίδια με τα κύματα που φέρνουν οι βοριάδες να κατακλύζουν τους δρόμους του λιμανιού – δίνοντας την ευκαιρία σε φωτογράφους για όμορφες εικόνες, αλλά δυστυχώς προκαλώντας ζημιές.
Και μπορεί οι καταστηματάρχες που έπαθαν, να έμαθαν και να «οχυρώνουν» τα καταστήματα, αλλά φαίνεται πως δεν «έμαθε» ο Δήμος και τώρα πλέον το δημοτικό λιμενικό ταμείο.
Και το χειρότερο δεν είναι οι πλάκες που ξεκολλούν και σπάνε, γιατί αργά ή γρήγορα κάθε χρόνο το πλακόστρωτο επισκευάζεται.
Το χειρότερο είναι το ότι η θάλασσα «τρώει» σιγά – σιγά και υπογείως τον δρόμο του λιμανιού δημιουργώντας σπηλαιώσεις κάτω από το πλακόστρωτο και κυρίως στην περιοχή του «τζαμιού», όπου και τα κύματα χτυπούν με ιδιαίτερη μανία.
Λύσεις υπάρχουν, στις οποίες αναφέρεται ο Χανιώτης μετεωρολόγος Μανώλης Λέκκας, αρκεί κάποιοι να ενδιαφερθούν πριν να γίνει μεγαλύτερη ζημιά και εννοείται όχι μέσω των προεκλογικών φυλλαδίων αλλά επί της ουσίας…
