Η καταξιωμένη μουσικός Γεωργία Νταγάκη έδωσε συνέντευξη, λίγο πριν από την προγραμματισμένη εμφάνισή της, σε μαγαζί της Θεσσαλονίκης.
Γεννημένη στην Αθήνα με καταγωγή από το Ρέθυμνο η Γεωργία Νταγάκη είναι μία εξαιρετική καλλιτέχνιδα που έχει αγαπηθεί τόσο από το ελληνικό κοινό, όσο και από το κοινό του εξωτερικού. Η ιδιαίτερη φωνή της σε συνδυασμό με την κρητική λύρα την κάνουν να ξεχωρίζει το δίχως άλλο, καθώς έχει καταφέρει να αφήσει το προσωπικό της στίγμα, ένα μείγμα με στοιχεία της παράδοσης με την ένταση της ροκ και τη γοητεία της ethnic μουσικής στο εγχώριο μουσικό στερέωμα. H Γεωργία Νταγάκη λίγο προτού μας μαγέψει υπό τη συνοδεία της λύρας της, απάντησε στις ερωτήσεις μας και μας εξομολογήθηκε σκέψεις και προβληματισμούς της, όνειρα και ιδέες της.
Παρακολουθώντας την ενδιαφέρουσα πορεία σου στο μουσικό στερέωμα είναι έκδηλη η αγάπη σου για την κρητική λύρα. Θα λέγαμε πως πρόκειται αναφανδόν για μια σχέση δράσης – αντίδρασης, που βασίζεται σε ένα ατέρμονο δούναι και λαβείν ερεθισμάτων. Αλήθεια, τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με αυτό το μουσικό όργανο;
Αισθάνομαι πως οι καταβολές των ακουσμάτων, αλλά και των βιωμάτων μου από την παιδική κιόλας ηλικία, ήταν αυτά που με »έσπρωξαν» στην επιλογή αυτή.
Ούσα πρωτοπόρος σε ένα όργανο καθαρά ανδροκρατούμενο κατάφερες και επέβαλες το δικό σου ηχόχρωμα και το δικό σου ύφος. Πώς αισθάνεσαι που αποτελείς πρότυπο για δεκάδες εκκολαπτόμενες μουσικούς του γυναικείου φύλλου;
Πάνω σ’ αυτό θα ήθελα να πω πως σε καμία περίπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου πρωτοπόρο μιας και άλλες γυναίκες στο παρελθόν είχαν ασχοληθεί με τη λύρα, το μαντολίνο ή και το λαούτο. Απλώς σίγουρα, ούτε τότε ούτε τώρα, είναι κάτι σύνηθες για τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά αισθάνομαι όμορφα αν κατάφερα να δώσω το έναυσμα μέσω της μουσικής μου στα νέα παιδιά να ασχοληθούν με ένα παραδοσιακό όργανο και να το φέρουν στα δικά τους μέτρα και σταθμά. Πάνω σ’ αυτό πάντως αξίζει να αναφέρω ότι από φέτος έχω δημιουργήσει ένα τμήμα κρητικής λύρας στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου, με στόχο να διδάξω τον δικό μου τρόπο και ήχο στα νέα παιδιά.
Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου πρέπει άμεσα να αναζητήσει ένας ανερχόμενος τραγουδιστής που θέλει να ακολουθήσει μια επαγγελματική καριέρα: τον καλό ατζέντη, τον καλό δάσκαλο, τις καλές δημόσιες σχέσεις; Είναι τελικά θέμα τύχης η εδραίωση στον χώρο ή ζήτημα μεθόδευσης;
Η απάντηση αφορά στο ποια διαδρομή και καριέρα αποζητά κανείς. Εάν ο στόχος εξ’ αρχής είναι το να γίνει γνωστός μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, αδιαφορώντας για το ουσιαστικό καλλιτεχνικό κομμάτι, σίγουρα χρειάζεται καλές δημόσιες σχέσεις, καλό παραγωγό και αρκετά χρήματα, για να επενδύει διαρκώς στο «πρόσωπό» του με κάθε τρόπο.Εάν πάλι ο στόχος είναι μια σταθερή διαδρομή μέσα στα χρόνια ανεξαρτήτως οικονομικού κέρδους και φήμης, αλλά αναζητώντας κυρίως εξέλιξη και δημιουργικότητα σε αυτό που κάνει, τότε σίγουρα απαιτείται γερό στομάχι, πολλή υπομονή και αληθινούς ανθρώπους γύρω του. Ε, κι εδώ που τα λέμε και λίγη τύχη…
Αν σου γινόταν πρόταση να λάβεις συμμετοχή ως μέλος της κριτικής επιτροπής σε κάποιο μουσικό talent show, ποια πιστεύεις πως θα ήταν η απάντησή σου;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω σε μια τόσο υποθετική ερώτηση με ασφάλεια. Αυτό εξαρτάται από το concept, την αισθητική, αλλά και από το πώς εγώ θα αισθανόμουν τη δεδομένη χρονική στιγμή μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο.
Λέει κάπου ο Γκομπρόβιτς ότι η δουλειά του καλλιτέχνη είναι να συμφιλιώνει αιωνίως τα ασυμβίβαστα. Πώς το αντιλαμβάνεσαι αυτό;
Ως δεύτερη φύση μου ακούγεται. Υπάρχει διαρκώς μία κρυφή εσωτερική διαμάχη με την έννοια της αναζήτησης μέσα από την οποία προκύπτει η ανάγκη της δημιουργίας για κάτι καλύτερο, διαφορετικό, πιο αληθινό και πιο ανθρώπινο κάθε φορά.
Ένα από τα τραγούδια σου που αγαπώ πολύ λέγεται: «Δε λέει η καρδιά να μάθει». Αλήθεια είσαι από τους ανθρώπους που μαθαίνουν από τα λάθη της καρδιάς;
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως τελικά η καρδιά γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους και όλα. Της δίνω λοιπόν το ελεύθερο να αποφασίζει εκείνη.
Το κοινό της Θεσσαλονίκης θεωρείται απαιτητικό και αυστηρό. Πώς κρίνεις το κοινό της συμπρωτεύουσας από την πολύχρονη πείρα σου;
Δε μπορώ να είμαι αντικειμενική απέναντι στο πώς βλέπω και βιώνω κάθε φορά το κοινό της Θεσσαλονίκης. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που από την αρχή με στηρίζει με πάθος και υπερβολική αγάπη σε ό,τι κάνω. Υπάρχει »έρωτας» ανάμεσά μας όπως καταλαβαίνετε και στον έρωτα δεν υπάρχει »αντικειμενικότητα»….( γέλια )
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη τι εύχεσαι να φέρει το μέλλον καλλιτεχνικά στη Γεωργία Νταγάκη;
Εύχομαι να αγαπηθεί ο νέος δίσκος που ετοιμάζω όπως τον αγαπώ ήδη εγώ και έπειτα να συνεχίσω να βιώνω με τον κόσμο όμορφες μουσικές «αγκαλιές» όπως αυτή που θα έρθει σε λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη.
Συνέντευξη: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Φωτογραφίες: Στέλλα Πέρπερα
