Βαθιά θλίψη και οδύνη στο τελευταίο αντίο του Μίνωα Ζομπανάκη που κατέκτησε με την προσωπικότητα του διεθνή αναγνώριση – Οι συγκινητικοί επικήδειοι που αποκάλυψαν την φιλανθρωπική του δράση και την αγάπη του για τον τόπο του
Σε κλίμα βαθιάς οδύνης, στις Καλύβες Αποκορώνου, έγινε η κηδεία του σπουδαίου Χανιώτη Μίνωα Ζομπανάκη, ο οποίος ξεκίνησε από την Κρήτη και κατέκτησε με την προσωπικότητά του, τον κόσμο, αφήνοντας το αποτύπωμα του στο χώρο της οικονομίας και όχι μόνο.
Η οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, αγαπημένοι αλλά και άνθρωποι που απλά τον θαύμαζαν ακολούθησαν λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι, την νεκρική πομπή, συνοδεύοντας το φέρετρο με τη σορό του Μίνωα Ζομπανάκη, στον Ιερό Ναό της Αγιας Παρασκευής όπου εψάλη η εξόδιος ακολουθία.
Συντετριμμένα τα παιδιά, τα εγγόνια και ολόκληρη η οικογένεια του Μίνωα, έφτασαν στην εκκλησία για να αποχαιρετίσουν τον αγαπημένο τους που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.
Συγκίνηση προκάλεσαν οι επικήδειοι που ακούστηκαν στον ναό, μέσα από τους οποίους αποκαλύφτηκαν άγνωστες και πολύ σημαντικές πτυχές της προσωπικότητας του Μίνωα Ζομπανάκη, που αφορούν την φιλανθρωπική του δράση, τη σεμνότητα και την ταπεινότητα που τον διέκριναν αλλά και την αγάπη του για τον τόπο του και τους συντοπίτες του.
Ο ιερέας του ναού της Αγίας Παρασκευής μίλησε με λόγια αγάπης για τον εκλιπόντα και αποκάλυψε οτι συχνά του έδινε χρηματικά ποσά για να τα διαθέτει σε αναξιοπαθούντες, με τη ρητή εντολή να μην γίνει γνωστή η αγαθοεργία του.
Στον επικήδειο του, ο δήμαρχος Αποκορώνου, Χαράλαμπος Κουκιανάκης ανακοίνωσε την ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, κεντρικός δρόμος των Καλυβών να λάβει το όνομα του Μίνωα Ζομπανάκη, αλλά και να φιλοτεχνηθεί η προτομή του, που θα τοποθετηθεί μπροστά από το δημοτικό κατάστημα Χανίων.
Το παρών στην κηδεία του Μίνωα Ζομπανάκη, έδωσαν μεταξύ άλλων, εκπρόσωποι της πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής ζωής του τόπου, φορέων και άνθρωποι των γραμμάτων.
Ανάμεσα στα στέφανα στο ναό, ξεχώρισαν αυτά της οικογένειας του Ανδρέα Ζομπανάκη που εύχονταν “καλό παράδεισο” και του Κώστα Ζομπανάκη, προς τον “αγαπημένο πατέρα και παππού”.
