ΤώνιαΛιοδάκη
Δημοσιογράφος
Μια συγκλονιστική εμπειρία βίωσαν 10 άνθρωποι στα Χανιά μεταξύ αυτών 3 παιδιά και δυο συντοπίτες τους που αποφάσισαν με αυταπάρνηση και κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή να τους σώσουν την ημέρα που ενέσκυψε η κακοκαιρία στα Χανιά.
Πρόκειται για δέκα ανθρώπους που με τα αυτοκίνητά τους εγκλωβίστηκαν στα ορεινά της περιοχής Καλό Νερό, την ημέρα που τα έντονα καιρικά φαινόμενα σάρωσαν τα Χανιά.
Είχαν σκοπό να πάνε στα ποιμνιοστάσιά τους όμως δεν το κατάφεραν ποτέ γιατί ο δρόμος κόπηκε λόγω κατολισθήσεων και μπροστά και πίσω τους και αυτοί έμειναν στη μέση, με τα ορμητικά λασπόνερα να φτάνουν μέχρι τις πόρτες των αυτοκινήτων τους.
Δυο νέοι Χανιώτες, συντοπίτες τους, έβαλαν τον δρόμο με τα πόδια, αψηφώντας τον κίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή και ασφάλεια, περνώντας μέσα από λάσπες που έφταναν μέχρι το στήθος τους, ανεβαίνοντας το βουνό και τους όγκους των κατολισθήσεων με μοναδικό σκοπό να τους σώσουν. Και τους έσωσαν!
Το τι συνέβη μας περιγράφουν στο Flashnews.gr δυο “πρωταγωνιστές” του θρίλερ, ο διασωθείς Ευάγγελος Κοκκολάκης και ένας από τους δυο συντοπίτες τους που τους έσωσε ο Κ.Λ.
Το χρονικό μιας εφιαλτικής εμπειρίας
Τo πρωί της περασμένης Δευτέρας ο Ευάγγελος Κοκκολάκης μαζί με έναν ακόμα γνωστό του φόρτωσαν με ζωοτροφές τα αυτοκίνητά τους και ξεκίνησαν να πάνε στα ποιμνιοστάσιά τους, σε ορεινή περιοχή μετά τον Λαγγό, στην τοπική κοινότητα Ορθουνίου. Στον δρόμο συνάντησαν και άλλους γνωστούς τους που κατευθύνονταν επίσης στα ποιμνιοστάσιά τους. Ήταν συνολικά 6 οχήματα με 10 επιβάτες, εκ των οποίων τα 3 παιδιά κάτω των 9 ετών. Από την περιοχή Χλιαρό και μετά είχαν μπροστά τους και ένα μηχάνημα φορτωτή που άνοιγε και καθάριζε τον δρόμο. Η βροχή ήταν καταρρακτώδης και κατά μήκος του οδικού δικτύου γίνονταν συνεχώς καταπτώσεις πετρών και χωμάτων.
Μόλις τα αυτοκίνητα πέρασαν τα σπίτια στον Λαγγό, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πλέον εξαιρετικά δύσκολα και επικίνδυνα…
«Πήρα τη γυναίκα και τα κοπέλια μου και τους είπα “Ως εδώ ήταν, τελειώσαμε, σας αγαπώ πολύ”»
Ο κ. Κοκκολάκης περιγράφει: «Περνώντας και τα τελευταία σπίτια στον Λαγγό με κατεύθυνση προς Καλό Νερό, φτάνουμε σε σημείο που ο δρόμος ήταν κομμένος μπροστά μας. Δεν γινόταν να συνεχίσουμε και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Το νερό το έριχνε με το τουλούμι. Εκείνη τη στιγμή άρχισαν να κατεβαίνουν τα ρυάκια και τα νερά από παντού γύρω μας – μέχρι τότε έπινε η γη το νερό. Ο ποταμός βγήκε στον δρόμο. Δεν έβλεπες δρόμο πια. Τρία αμάξια πρόλαβαν να στρίψουν. Είχε κοπεί όμως ο δρόμος και μπροστά και πίσω. Εγκλωβίστηκαμε 3 αμάξια από τη μια μεριά και 3 αμάξια από την άλλη, ενώ εγκλωβίστηκε και ο φορτωτής.
Μείναμε μέσα στα αυτοκίνητα γιατί δεν μπορούσαμε να βγούμε, τα λασπόνερα έφταναν στις πόρτες των αυτοκινήτων. Κάποια στιγμή πήρα τη γυναίκα μου και τα κοπέλια μου τηλέφωνο και τους είπα “Ως εδώ ήταν. Τελειώσαμε, σας αγαπώ πολύ”
Κατά τις 20.30 το βράδυ, βλέπουμε σε απόσταση δυο φακούς πάνω στον γκρεμό. Ήταν ο Κ.Λ. και ο Κ. Κ. Είχαν καταφέρει να έρθουν εκεί που ήμασταν εμείς, με τη λάσπη να έχει φτάσει μέχρι τον λαιμό τους!»
Οι δυο Χανιώτες που πήγαν να τους σώσουν, τους είπαν γρήγορα να φύγουν μαζί τους γιατί θα πεθάνουν εκεί. Εντωμεταξύ, πέρα από την καταρρακτώδη βροχή και τα ορμητικά νερά έπεφταν γύρω τους στύλοι και πέτρες. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του, ο κ. Κοκκολάκης πείστηκε τελικά να ακολουθήσει μαζί με όλους τους υπόλοιπους τον Κ.Λ. και τον Κ.Κ.
Έφυγαν μέσα από το ποτάμι και η λάσπη έφτανε μέχρι τον λαιμό. Μετά από μια ανείπωτη ταλαιπωρία με πολλούς κινδύνους, κατάφεραν και τους οδήγησαν σε ασφαλές σημείο, στο σπίτι του θείου του Κ.Λ., όπου τους έδωσαν στεγνά και καθαρά ρούχα, φαγητό και νερό.
Κ.Λ: «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε πίσω γιατί τα άτομα αυτά ήταν καλοί μου φίλοι»
Τον τρόπο με τον οποίο διακινδύνευσαν τη ζωή τους, ενώ είχαν ανοίξει οι ουρανοί, κατέρρεαν χωμάτινοι όγκοι βουνών, κόβονταν δρόμοι και πλημμύριζαν από χειμάρρους, μας εξηγεί ο ένας από τους δυο Χανιώτες, που έσωσαν τους άλλους δέκα.
«Πήγαμε μέχρι ενός σημείου με μηχάνημα. Είδαμε ότι μόλις ανοίγαμε τον δρόμο έπεφταν από πίσω μας πάλι χώματα, πέτρες και δέντρα. Αποφασίσαμε δυο άτομα, εγώ μαζί με τον Κ.Κ., να πάμε με τα πόδια εκεί που ήταν οι άνθρωποι και περίμεναν. Είχε κοπεί ο δρόμος μπρος και πίσω και αυτοί ήταν στη μέση. Ο ποταμός “είχε φάει τον δρόμο” και είχε μείνει στη μέση σαν μια νησίδα. Να φανταστείτε τα μηχανήματα δεν έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο μέχρι και σήμερα.
Ήταν απίστευτη ταλαιπωρία μέχρι να φτάσουμε εκεί, περάσαμε από νερά, ποταμούς, λάσπες, σούρουπο ξεκινήσαμε και φτάσαμε το βράδυ. Ανεβήκαμε κατολισθήσεις, περάσαμε λάσπες που όπως τις πατούσαμε καρφώναμε μέσα και αυτές έφταναν μέχρι το στήθος, μετά αλλάξαμε δρόμο από τους ποταμούς και πήγαμε από το βουνό και τελικά τους βρήκαμε. Οι άνθρωποι είχαν τρελαθεί, ήταν από το πρωί εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητα, παγωμένοι, το νερό σε κάποια αυτοκίνητα έφτανε στις πόρτες και άλλα ήταν κολλημένα στις λάσπες.
Τους πήραμε μαζί μας και μας ακολούθησαν με τα πόδια. Τους πήγαμε στον Λαγγό σε ένα σπίτι που μένει ο θείος μου. Δεν είχε ούτε ρεύμα ούτε τίποτα παρά μόνο ένα τζάκι. Τους αφήσαμε εκεί γιατί είχαν και τα παιδιά μαζί τους και εμείς συνεχίσαμε με τα πόδια και φύγαμε, γυρίσαμε πίσω. Όλη αυτή η ιστορία τέλειωσε περίπου στις 00.00 το βράδυ.
Ήταν δραματική εμπειρία αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και πίσω γιατί τα 6 άτομα από αυτά είναι καλοί μου φίλοι…»
«Έβαλαν το μπέτι τους χωρίς να έχουν συμφέρον»
Ο Ευάγγελος Κοκκολάκης ανέφερε στο Flashnews.gr για να δώσει το μέγεθος της έντασης αυτού που βίωσαν:
«Δεν πάει ο νους του ανθρώπου. Ήταν μια δοκιμασία που ο Θεός ήθελε να μας δείξει ότι τίποτα δεν έχει σημασία, ούτε χρήματα ούτε τίποτα. Έκανα 14 χρόνια στο φαράγγι. Και τι δεν έχω δει. Και ποταμούς και πλημμύρες και χιόνια. Αυτό το πράγμα που είμαι 57χρόνων δεν το έχω ξαναζήσει.
Αυτό όμως που θα ήθελα να πω πάνω από όλα είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κ.Λ. και Κ.Κ. που ήρθαν οι δυο τους και έβαλαν το μπέτι τους χωρίς να έχουν το παραμικρό συμφέρον»
*σημ. Μετά από επιθυμία του Κ.Λ. που ήταν ο ένας εκ των δυο που έσωσε τους 10 συνανθρώπους του, δεν αναφέρουμε το όνομά του
