“Τιμή σ’εκεινους που στη ζωη των όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες” έγραψε κάποτε ο μεγάλος μας ποιητής Κ.Π.Καβάφης και κάπως έτσι θα μπορούσε να συνδέσει κάνεις την 21η Μαρτίου ως παγκόσμια ημέρα ποίησης αλλά ατόμων με σύνδρομο down.
Τιμή λοιπόν στους γονείς που επέτρεψαν στα ξεχωριστά παιδιά τους να γεννηθούν και να μεγαλώσουν, θα πω εγώ.
Τιμή στη χώρα που είναι ικανή να στηρίξει τις οικογένειες και τα παιδιά αυτά σε κάθε τους βήμα.
Με αφορμή την ημέρα ατόμων με σύνδρομο down, αξίζει ένα μεγάλο μπραβο στους γονείς που μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά.
Μπράβο γιατί είναι στο πλάι τους, μπράβο γιατί από την στιγμή που τα έφεραν στον κόσμο τα μεγαλώνουν σαν φυσιολογικά παιδιά.
Είναι πλάσματα σπάνια, μοναδικά και έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα που αν καλλιεργηθούν σωστά μπορούν να καταφέρουν οσα έχουν στο μυαλό τους.
Μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν, μπορούν να γίνουν τα πάντα με τη σωστή στήριξη και καθοδήγηση. Έχουμε χρέος σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, σαν κοινωνία και κυρίως σαν άνθρωποι, να σταθούμε αγωγοί στον αγώνα ζωής τους.
Να τα αφήσουμε να ονειρευτούν και να τα βοηθήσουμε να εκπληρώσουν τα όνειρά τους.
Ο Πάμπλο Πινέδα, ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου στην Ευρώπη με σύνδρομο down σε μια συνέντευξη του, αφού πρώτα δήλωσε τυχερός για όλα όσα έχει, ανέφερε μεταξύ άλλων πως “το πιο άρρωστο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή των ανθρώπων είναι η κρίση των αληθινών αξιών, της φιλίας, της αγάπης και της ισότητας των ανθρώπων”.
Σε μια εποχή έκπτωσης κάθε ηθικής αξίας τέτοια λόγια έρχονται να μας θυμήσουν την ανθρώπινη ταυτότητα μας, τη φύση μας.
Η διαφορετικότητα δεν είναι αρρώστια, είναι χάρισμα, είναι αρετή.
Κατά τον G.K.Chesterton “Όλοι οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι. Οι ξεχωριστοί άνθρωποι είναι αυτοί που το ξέρουν.”
Οι άνθρωποι με ιδιαίτερα χαρακτηριστηκά δεν είναι Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) είναι Άτομα με Εξαιρετικές Αρετές και σπάνια χαρίσματα που χρήζουν μιας διαφορετικής μορφής βοήθειας.
Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι βασική προϋπόθεση ώστε τα άτομα αυτά να έχουν μια ομαλή ένταξη στο κοινωνικό περιβάλλον.
Το ζητούμενο είναι η ενθάρρυνση περιβαλλόντων ανεξάρτητης διαβίωση, ενός συνδυασμού φυσικής, ψυχικής και κοινωνικο-συναισθηματικής ικανότητας σε υπηρεσίες και τεχνολογία που καλύπτει όλο το φάσμα της ζωής τους.
Πριν απ’ολα όμως το ζητούμενο είναι η ανθρώπινη κατανόηση και αλληλεγγύη σε αυτούς τους ακούραστους μαχητές της ζωής.
*Σοφία Γ. Παπαδάκη, φιλόλογος και Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής Ηρακλείου Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών