Ο σκηνοθέτης της παράστασης “Γιορτή” που ανεβαίνει στα Χανιά στις 26-27-28 Ιουλίου στο θέατρο Μίκης Θεοδωράκης
Ο σκηνοθέτης της θεατρικής παράστασης, “Η Γιορτή” που ανεβάζει η θεατρική ομάδα του δικηγορικού συλλόγου Χανίων, Θεόδωρος Εσπίριτου, μιλά μεταξύ άλλων για την επιλογή του έργου και τη συνεργασία του με τους θεατρική ομάδα των δικηγόρων που με ζήλο αφιερώθηκαν στην προσπάθεια αυτή παρά τις πολύμηνες πρόβες και τις δυσκολίες.
Κύριε Εσπίριτου, θα θέλατε να πείτε λίγα λόγια για τις σπουδές σας και το έργο σας;
Τελείωσα μια δραματική σχολή στην Αθήνα και αμέσως μετά έφυγα για την Ιταλία όπου σπούδασα σκηνοθεσία σε σχέση με τη μουσική. Αργότερα φοίτησα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών και τώρα τελειώνω ένα μεταπτυχιακό για τη Δημιουργική Γραφή. Έχω κάνει 42 σκηνοθεσίες, εχω συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, με πολλά ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, έχω παραδώσει πλήθος σεμιναρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχω διδάξει σε πολλές δραματικές σχολές.
Συνεργάζεστε με τη Θεατρική Ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων. Ποιο έργο θα παρουσιάσετε και πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Στις 26, 27 και 28 Ιουλίου θα παρουσιάσουμε στο Θέατρο ‘Μίκης Θεοδωράκης’ το θεατρικά διασκευασμένο σενάριο της ταινίας του Thomas Vinterberg «Η γιορτή» που αναφέρεται σε μια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης. Η παράσταση είναι αποτέλεσμα πολύμηνων προβών και παρά τα γνωστά σκαμπανεβάσματα των ομάδων η εμπειρία ήταν πολύ θετική. Η ομάδα, αποτελούμενη ως επί το πλείστον από δικηγόρους -διακεκριμένους επαγγελματίες και αξιόλογους ανθρώπους- υποστήριξε τη διαδικασία και όλοι από κοινού, με το υστέρημα του χρόνου τους, προσπάθησαν να μιλήσουν, μέσω των ρόλων τους, για ένα έγκλημα που αποτελεί ταμπού για κάθε κοινωνία.
Επομένως το κείμενο σχετίζεται και πάλι με ένα έγκλημα όπως και τα προηγούμενα έργα της Θεατρικής Ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου.
Ναι, ήταν βασική προϋπόθεση η επιλογή ενός κειμένου που να αναφέρεται σε ένα έγκλημα και μάλιστα με θύματα ανήλικα άτομα, δεδομένης της συνεργασίας με την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Χανίων.
Ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις σας τα μέλη της θεατρικής ομάδας;
Ναι, αν και μερικές φορές υπήρξαν δυσκολίες. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, ήταν πολύ περισσότερες οι σημαντικές στιγμές. Πρόκειται για ευαισθητοποιημένους κοινωνικά και καλλιτεχνικά ανθρώπους που συνέβαλαν δημιουργικά στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι κι αλλιώς έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση όλους όσοι ασχολούνται με την τέχνη, επειδή επιθυμούν να διερευνήσουν κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης, να εκφράσουν τη γνώμη τους για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση, για τη μοναξιά, την αλλοτρίωση, τη διαφθορά, την αλληλεγγύη…
Για ποιο λόγο το θέατρο ελκύει τους ανθρώπους; Τι επιζητούν σ’ αυτό;
Το θέατρο, από αρχαιοτάτων χρόνων, αφηγείται ιστορίες από σκηνής. Ωστόσο, κάθε ιστορία μοιάζει με πέπλο που από κάτω του κρύβει τα αίτια της ύπαρξής του και του ουσιαστικού προορισμού του. Το θέατρο εξιστορεί συνήθως ιδιωτικές υποθέσεις, ωστόσο, ακόμα και η πιο ιδιωτική υπόθεση είναι αδύνατον να μην σχετίζεται με τον κοινωνικό ιστό, επομένως, σε τελική ανάλυση, αφορά και όλους ζτους άλλους. Το θέατρο παρηγορεί, κοινωνικοποιεί, θεραπεύει, ενώνει, καταγγέλλει, κρίνει, και διδάσκει αισθητική.
Γνωρίζουμε ότι ήσασταν και παλιότερα εδώ στα Χανιά και είχατε συνεργαστεί με διάφορους φορείς.
Ναι, είχα ζήσει στα Χανιά για εννέα χρόνια περίπου, από το 1991 μέχρι το 2000, και είχα συνεργαστεί με το Αμμοθέατρο, το Θέατρο Αρένα, και κυρίως με τον Πολιτισμικό Νότο με τον οποίο είχαμε κάνει σημαντικά πράγματα για την πόλη. Είχαμε ιδρύσει ένα θεατρικό εργαστήρι, είχαμε παρουσιάσει τρεις θεατρικές παραστάσεις επιχορηγούμενες από το Υπουργείο Πολιτισμού και έναν εκπαιδευτικό θεσμό τον «Ιούλιο, μήνα θεατρικής εκπαίδευσης στα Χανιά», όπου για ένα μήνα έρχονταν και δίδασκαν σημαντικοί Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες.
Τι θα μπορούσατε να πειτε με λίγα λόγια για τα Χανιά;
Αναμφίβολα πρόκειται για μια όμορφη πόλη. Συνδυάζει την ομορφιά του τοπίου με την αισθητική των κτηρίων της και την καλλιτεχνική ανησυχία. Η παλιά πόλη ιδίως, ως παράγωγο πολλών πολιτισμών, αποτελεί ένα σημείο επανάστασης. Φέρνει στο νου τη σκέψη ότι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να σπάσουν τα φράγματα είτε αυτά είναι φυλετικά, είτε πολιτισμικά, είτε ταξικά.
