Η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως « Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία » εορτάζεται κάθε χρόνο τη 1η Οκτωβρίου. Υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990, για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Πολιτεία, εκκλησία και κοινωνικοί φορείς καλούνται να στραφούν στους ηλικιωμένους της σύγχρονης κοινωνίας με σεβασμό, για να καταθέσουν φόρο τιμής.
Είναι η μέρα που όλοι θα αποταθούμε στον σοφό παππού, με τα άσπρα μαλλιά και τα ροζιασμένα χέρια, δίνοντας έμφαση στα βιώματα και την ιστορία του.. στον αγώνα του για την ελευθερία και για όλα τα αγαθά που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
Είναι οδυνηρό που η σύγχρονη κοινωνία παραγκωνίζει τα χαρακωμένα από το χρόνο γεροντάκια, καθιστώντας κύριο γνώμονα για αποδοχή τα νιάτα, τη δύναμη την εξουσία και την ομορφιά. Είναι άδικο να ξετυλίγουμε το νήμα της ιστορίας και να ενθυμούμαστε τους ηλικιωμένους μόνο 1η του Οκτώβρη, είναι θλιβερό να ξεχνάμε τους γεννήτορες μας, τους δεσμούς και τις ρίζες του τόπου μας.
Συχνά τα λόγια χάνονται, τα οράματα που θα απαγγελθούν καταπατώνται και τα προνοιακά προγράμματα κλείνονται στο συρτάρι. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή τους, αν η Πολιτεία έδειχνε την ευαισθησία που οφείλει απέναντι σ’ αυτήν την γενιά, λαμβάνοντας ουσιαστικά μέτρα προστασίας, φροντίδας και αντιμετώπισης παγιωμένων και δυσμενών κοινωνικών καταστάσεων. Πόσο πιο αρμονική θα ήταν η συνύπαρξη των γενεών αν προάγαμε την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου τους μέσα από την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, την παροχή επιδομάτων και την αξιοπρεπή αύξηση της κατώτατης σύνταξης, ( ο συνταξιούχος καλείται να επιβιώσει με 330,00 ευρώ, να πληρώσει νερό, ρεύμα, τηλέφωνο, ιατρούς, φάρμακα …), αλλά και τόσα άλλα, που δηλώνονται ως δέσμευση. Η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει τους ηλικιωμένους με ειλικρινή διάθεση και ευαισθητοποιημένη στάση, και όχι τεχνοκρατικά, αναγνωρίζοντας σ αυτούς το μέγιστο της κοινωνικής τους προσφοράς. Πέρα όμως από το χρέος της πολιτείας είναι επιτακτική ανάγκη όλοι μας, ατομικά και συλλογικά, να σκύψουμε στις ανάγκες των ηλικιωμένων συνανθρώπων μας, είτε είναι ο γονέας, είτε είναι ο γείτονας μας.
Αφουγκρασμένοι τις ανάγκες της εποχής, σε μια χώρα γερόντων που ο γηράσκον πληθυσμός είναι ταχεία αυξανόμενος, ας σκύψουμε με πνεύμα ανοιχτό, τολμηρό και αισιόδοξο πάνω από τις εκκλήσεις βοήθειας που απευθύνουν οι σκυφτές, πολύπαθες και ρυτιδιασμένες φιγούρες, ας σταθούμε με ταπείνωση μπροστά στον πόνο και την αγωνία τους, ας τα κάνουμε βίωμα μας, άλλωστε το γήρας είναι και το δικό μας αύριο.
Είναι επιτακτική ανάγκη να κινητοποιηθούμε όλοι μας ατομικά και συλλογικά, να αφιερώσουμε χρόνο από την καθημερινότητα μας και από το ‘εγώ’ μας στον συνάνθρωπο, γιατί έτσι μόνο γεμίζει και αναπαύεται η ψυχή, με έργα διακονίας και προσφοράς .
Σε εσάς τους σεβάσμιους γέροντες και γερόντισσες μας, φιλώ με σεβασμό τα ροζιασμένα από το μόχθο χέρια σας, τα χαρακωμένα από τις ρυτίδες πρόσωπα σας, τα ασπρισμένα από τη σοφία του χρόνου μαλλιά σας και σας εύχομαι χρόνια πολλά και ευλογημένα.
- Ο Αντώνιος Αρετάκης είναι Διοικητικός Διευθυντής του Αννουσάκειου Ιδρύματος Κισάμου, Πρωτ. Οικουμενικού Θρόνου