Έχουν περάσει σαράντα έξι χρόνια από τότε. Αναμνήσεις, ιστορίες. μαρτυρίες έχουν καταγραφεί και έχουν ακουστεί πολλές φορές. Όπως και αυτό το σπάνιο έγχρωμο φιλμ του Πολυτεχνείου.
Ξημερώματα Σαββάτου. Το ημερολόγιο έδειχνε «17 Νοεμβρίου 1973». Ένα τανκ κινείται προς τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Φοιτητές στέκονται πίσω από την πόρτα. Δεν υποχωρούν. Δεν φεύγουν. Βρίσκονται εκεί επί τρεις ημέρες, φωνάζοντας «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Το τανκ ρίχνει την πόρτα. Τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο. Γιατί λίγους μήνες μετά, θα ακολουθήσει η πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών.
Έχουν περάσει σαράντα έξι χρόνια από τότε. Αναμνήσεις, ιστορίες, μαρτυρίες έχουν καταγραφεί και έχουν ακουστεί πολλές φορές. Όπως και αυτό το σπάνιο έγχρωμο φιλμ του Πολυτεχνείου.
Ειδικότερα μία διαφορετική ματιά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου δίνει το έγχρωμο φιλμ του Γιώργου Θανάσουλα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» τον Νοέμβριο του 1974. Αποτύπωσε μοναδικές στιγμές, γεμάτες ένταση, πάθος και αγωνιστικότητα.
Η συμμετοχή του λαού ήταν μεγάλη και η βοήθεια έμπρακτη.
Δείτε τα τεράστια κοφίνια, γεμάτα καρβέλια ψωμί, που μεταφέρονται στους ώμους μέσα στο ίδρυμα.
Φοιτητές και εργάτες μεταφέρουν με φορείο μια κοπέλα, που χρήζει ιατρικής βοήθειας.
Η Πατησίων έχει γεμίσει πολίτες, που κρατούν πανό, φωνάζουν συνθήματα, τραγουδούν και μοιράζουν προκηρύξεις.
Εφιαλτική εικόνα της επόμενης μέρας, με τους ασφαλίτες και τα τανκς στον χώρο του Πολυτεχνείου. Η επέμβαση της χούντας ήταν αιματηρή.
Οι φωτογραφίες αυτές αποτελούν ακόμη και σήμερα μία απόδειξη πως το Πολυτεχνείο ήταν μια φωτεινή σελίδα μέσα στο γκρι φόντο της ανελευθερίας των συνταγματαρχών.
