Στο Παρίσι και στο Βερολίνο, τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που πρόσφατα επισκέφθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ανέπτυξε με τους συνομιλητές του, τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν και την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, συζητήσεις πάνω στο ευρωπαϊκό μέλλον, τις προκλήσεις του ενωσιακού οικοδομήματος, το μίγμα πολιτικών και μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη σήμερα και στα επόμενα χρόνια η ΕΕ.

Η Ελλάδα όπως έπραξε και στο παρελθόν, την 10ετία του ’90, την περίοδο των μεγάλων συζητήσεων που οδήγησαν στην Συνθήκη του Μάαστριχτ, πρέπει να διαμορφώσει το πλαίσιο και τον ορίζοντα μιας εθνικής στρατηγικής για το παρόν και το μέλλον της ΕΕ. Στην υιοθέτηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, η Ελλάδα, ήταν μεταξύ των χωρών που εκδήλωναν μια πιο φιλοενοποιητική κατεύθυνση, ομοσπονδιακού προσανατολισμού. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά και τα βασικά κόμματα της Αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ και ο τότε ενιαίος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με τα χαρακτηριστικά της Ανανεωτικής Αριστεράς, τάχθηκαν υπέρ της ομοσπονδιακής προοπτικής της ΕΕ.

Και σήμερα, αυτό το δεδομένο, της συναντίληψης πάνω στα διακυβεύματα του ενωσιακού οικοδομήματος, με την ραγδαία εξάπλωση κομμάτων λαϊκιστικής και εθνικιστικής κατεύθυνσης, καταγράφει μια νέα αναγκαιότητα. Αυτήν της διαβούλευσης και γνωστοποίησης των ελληνικών θέσεων για την ΕΕ, με ενισχυμένες τις πολιτικές της συνοχής, του κοινού προϋπολογισμού, με περισσότερες και αποτελεσματικότερες κοινές πολιτικές για τον χώρο της  εκπαίδευσης και του πολιτισμού, του αγροτοδιατροφικού τομέα, της κλιματικής αλλαγής, μέχρι και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Ο πολιτικός χρόνος έτσι όπως διαμορφώνεται στο Παρίσι και στο Βερολίνο, δημιουργεί επάλληλα πολιτικά γεγονότα. Την απόφαση της Καγκελαρίου Μέρκελ να εγκαταλείψει την ενεργό πολιτική με την ολοκλήρωση της θητείας της. Την στρατηγική πρόταση που προτείνει ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν για την αναβάθμιση του ευρωπαϊκού ενοποιητικού σχεδίου, μέσα από αναγκαίες πολιτικές συμμαχίες, σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Και στο Βερολίνο και στο Παρίσι, στον πολιτικό διάλογο, δημιουργούνται προτάσεις που με διακριτές εθνικές αναφορές, τείνουν στο να συγκλίνουν στο να αποκτήσουν οι κοινοτικές πολιτικές και οι θεσμοί, πιο ενισχυμένες, συμπαγείς και αποτελεσματικές δομές.

Η υπόθεση του ελληνικού ζητήματος, ως άμεσα συνδεδεμένο με την ευρωπαϊκή εξέλιξη, έχει εισέλθει μετά και τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου και την κυβερνητική αλλαγή, σε μια νέα περίοδο, με απαιτητικό και διττό περιεχόμενο.

Η χώρα πρέπει να δημιουργήσει ρυθμούς ανάπτυξης βασιζόμενους σε μια συμπαγή πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων, στοχευμένων μεταρρυθμίσεων στο κεντρικό κράτος και στην αυτοδιοίκηση. Αξιοποιώντας παράλληλα την θέση της χώρας ως παράγοντα μόνιμης σταθερότητας και συνεργασίας στην Βαλκανική και στη ΝΑ Μεσόγειο, διαμορφώνοντας τις θέσεις της εντός των συζητήσεων για το μέλλον της ΕΕ, μετέχοντας στην διαδικασία της ενωσιακής αρχιτεκτονικής. Και είναι ευθύνη των πολιτικών κομμάτων να θέσουν αυτήν την ατζέντα στην δημόσια σφαίρα συζητήσεων. Κάτι που προς το παρόν δεν γίνεται. 

  • Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για το flashnews.gr

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook