«Ευτυχώς, με έντονες και επίμονες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο κ. Γαβρόγλου υποχρεώθηκε να αυτοματοποιήσει τη διαδικασία του ΣΑΕΠ. Από εδώ και μπρος, οι απόφοιτοι Ξένων Πανεπιστημίων που φοιτούν στα Ελληνικά Κολέγια θα καταθέτουν στο Υπουργείο Παιδείας τον τίτλο τους και θα έχουν την αναγνώριση εντός δύο μηνών. Σε μία άλλη ανάγνωση της παραπάνω είδησης και συνυπολογίζοντας την από χρόνια γνωστή γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την ισοτιμία των Κολλεγίων με των ΑΕΙ όσο αφορά στη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων οδηγεί σε ποιο προωθημένα συμπεράσματα. Αφού ένας υπάλληλος του δημοσίου μπορεί να χρησιμοποιήσει τίτλο μόνο με επαγγελματικά δικαιώματα για να εξελιχθεί, γιατί να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ίδιο τίτλο και για να προσληφθεί; Και τότε ο αναχρονισμός του άρθρου 16 θα καταργηθεί στην πράξη…» (Κ.Ε. 17/4/2019).
Εδώ και χρόνια η στήλη προσπαθεί να συμβάλει στην διάλυση των μύθων, δοξασιών και υποκρισίας που το πολιτικοσυνδικαλιστικό σύστημα έχει επιβάλει στην δημόσια εκπαίδευση, με στόχο την καλύτερη πληροφόρηση των οικογενειών και σκοπό διπλό: τη σωστότερη επιλογή σπουδών και τη συνειδητοποίηση πως αυτές αποτελούν τη μεγαλύτερη επένδυση μιας οικογένειας στο μέλλον των παιδιών της. Την περασμένη άνοιξη λοιπόν σας περιέγραφα αυτό που η λογική επέβαλε και ο παραλογισμός σταματούσε, ότι από τη στιγμή που κάποιος έχει επιτυχώς παρακολουθήσει τα ίδια μαθήματα με κάποιον άλλο, πρέπει και να έχει τα ίδια δικαιώματα με αυτόν. Σήμερα, η ηγεσία του της Παιδείας Υπουργείου ευχαρίστως υλοποιεί αυτό που η προηγούμενη ηγεσία προχωρούσε «σημειωτόν» και πλέον ο δρόμος για την ισότιμη λειτουργία πανεπιστημίων εκτός του δημόσιου συστήματος ανοίγει. Σύμφωνα με σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή, για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ γίνονται δεκτά πτυχία αλλοδαπών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που έχουν «επαγγελματική αναγνώριση», αυτά δηλαδή που παίρνουν οι φοιτητών των Ελληνικών Κολεγίων. Για ενημέρωση περιληπτικώς αναφέρω ότι τα διάφορα κολλέγια που λειτουργούν στη χώρα συνήθως δεν έχουν δικά τους προγράμματα σπουδών, αλλά συνεργαζόμενα με κάποιο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού υιοθετούν αυτούσιο το πρόγραμμα του. Στο τέλος ο φοιτητής που φοιτά στην Ελλάδα παίρνει το ίδιο πτυχίο με τον συνάδελφό του που φοιτά στην έδρα του Πανεπιστημίου, σε όποια ευρωπαϊκή χώρα αυτή είναι. Στην ουσία η συνταγματική επιλογή που ήδη έχει παρακαμφθεί στην πράξη, επισημοποιείται.
Όλοι πιστεύω αντιλαμβανόμαστε ότι η οικονομική διάσταση της εκπαίδευσης είναι τεράστια, αμέσως και εμμέσως. Η δημιουργία των υποδομών, η απασχόληση επιστημονικού, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού, αλλά και το «δέσιμο» των αλλοδαπών φοιτητών με τον τόπο των σπουδών τους, είναι θέματα σημαντικότατα για να τα αγνοούμε. Στην Ελλάδα η εκπαίδευση δυστυχώς υποβαθμίστηκε από τους ίδιους του μετέχοντες: οικογένειες, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Είναι πιστεύω η ώρα να ξεπεράσουμε τα ταμπού και να κοιτάξουμε μπροστά.
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations